ایرج گلشنی - تفکر کمونیستی از بیخ و بن با تفکر اسلامی منافات داشته و دارد و خواهد داشت. این نگاه از آن سوی ماجراست که در نتیجه هیچ اثری نمی گذارد. نتیجه یکی است و آن تقابل این دو تفکر است. تقابل بنیادین غیر قابل حل. اگر با چنین نگرشی به کشوری بیندیشیم که مبنا و ماهیتش کمونیستی است و نه تنها با مکتب مبین اسلام رفاقتی ندارد، بلکه شاید در عمل در تلاش است آن را از میان بردارد که مصداق عینی اش را در کشتار و استحلال مسلمانان غلدوز شاهدیم، باید نتیجه بگیریم که چین همراه خوبی و مطمئنی برای بلندمدت ما نبوده و نخواهد بود؛ حال چگونه ممکن است بتوان آن را شریک استراتژیک نامید؟ از این روست که بند بستن به این درخت، دعایی را مستجاب نمی کند و بلکه، مانند گل های آدم خوار است که شکلی زیبا و درونی مهیب دارد. جنگ یوآن با دلار شروع شده است و در این جنگ-مانند همه جنگ ها – عده ای باید بازنده باشند. در هر جنگی، کاسه کوزه های فراوان بر سر طرف و بی طرف می ریزد و در این جنگ نیز، عده ای باید قربانی شوند. در این شرایط، جامعه جهانی از نظر پولی دچار دوقطبی اجباری می شوند؛ یک قطب مجبور است دلار و قطب دیگر مجبور است یوآن را ذخیره ارزی خود قرار دهد. حال اگر در این میانه، کشوری باشد که دل به چین بسته باشد، راهی جز پذیرش یوآن ندارد و پذیرش یوآن به معنای بردگی چین خواهد بود. درباره دلار نیز وضعیت چنین است. کشوری که وابسته به دلار است، بازیچه فراز و فرود دلار می شود. صاحب دلار قدرت دارد و با بالا و پایین کردن ارزش دلار، کمر هر اقتصادی را می تواند خرد کند. این خصیصه برای یوآن هم می تواند وجود داشته باشد؛ بنابراین، هر چه از دلار می ترسیم باید از یوآن هم بترسیم. این قاعده ای برای تمامی کشورهای جهان است. دلار با ما و با اقتصاد ما بازی می کند. با اقتصاد روسیه بازی می کند و روسیه هم در تلاش است به نحوی دست خود را از زیر ساتور دلار خارج کند. همین که بدانیم چین اهل برد-برد نیست، خوب است که حداقل تمام یادگاری های خود را روی درخت آدم خوار ننویسم.