جواد نبوتی- جمعه ۱۶ تیر ۱۴۰۲ عید غدیر است. «غدیر خم» نام ناحیه‌ای در میان مکه و مدینه است که بر سر راه حاجیان قرار دارد و به خاطر وجود برکه‌ای در این محل که در آن آب باران جمع می‌شده، به این نام شهرت یافته‌است. غدیر خم به سبب وجود آب و چندین درخت کهنسال، محل توقف و استراحت کاروانیان بود، اما با وجود گرمای طاقت فرسای عربستان، رویداد غدیر در اواخر اسفند ماه رخ داد و آن‌چنان گرم نبود. در قرن‌های اخیر برگزاری جشن عید غدیر از شعائر شیعه محسوب می‌شود.
در نجف همه ساله در روز عید غدیر مراسمی در حرم علوی برگزار می‌شود و رجال و علمای شیعه و سفرای کشور‌های اسلامی در آن حضور یافته، خطابه‌ها و قصاید غدیریه خوانده می‌شود. در یمن، شیعیان زیدی روز غدیر را با جشن و چراغانی برگزار می‌کنند.
ایام غدیر است و پیامبر به فرمان خدا بر سرِ چشمه غدیر ایستاده‌اند و نظاره می‌کنند امت را، تا یکپارچه شوند و گِرد هم آیند و برایشان بگوید فرمان الهی را که ای مردم، من صراط مستقیمم، که خداوند شما را به پیروی آن امر فرموده است، آن گاه پس از من علی و پس از او فرزندانم از نسل او. امّا چه تلخ است حقیقتی که واقع شد، پیمانی که شکسته شد، عهدی که گسسته شد و حقّی که ادا نشد و منبری که گستاخانه غصب شد.قلمی که می‌بایست در دستان ِمردِ علم و فهم و کمال می‌بود؛ هم او که باب علم نبی بود، هم او که اوّل کاتب و مفسّر و ماول قرآن بود؛ خودش و قرآنش هر دو متروک و مهجور ماندند. بیایید بار دیگر یکپارچه و متحد و خرسندانه در کنارِ غدیری دیگر جمع شویم و در حضور پیامبر الهی به ندای «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» پاسخ مثبت داده و لبیک بگوییم. به ریسمان محکمش بیاویزم و تا اوج ملکوت خدا بالا برویم و شیرینی طعم ولایت الهی او را بچشیم و در بهشت عدن خدا زندگی کنیم.