کشتیرانی صنعت غیر‌قابل جایگزینی در اقتصاد جهانی است که همه ملل جهان را به هم متصل کرده و زمینه‌ای را فراهم می‌سازد تا حمل روان کالا‌های حیاتی در عرصه آب‌های بین‌الملل جریان داشته و پیوند اقتصاد جهانی را به صورت فعال نگه دارد.
به گزارش اقتصادسرآمد، استفاده بهینه از صنعت کشتیرانی برای پیشرفت تجارت دریایی  و سر و سامان دادن به اقتصاد کشور‌ها یک ضرورت انکار ناپذیر است. این کار به بقا، معیشت و همزیستی کشور‌ها در سراسر جهان کمک می‌کند تا حمل‌ونقل دریایی به رسالت سنگین مدیریت ۹۰ درصدی تجارت جهانی عمل کند. به همین جهت از دید کارشناسان در مقیاس بهره‌وری و کارآیی کشتی مقرون به صرفه‌ترین وسیله حمل‌و‌نقلی است که همه جهانیان  بر آن صحه می‌گذارند.  
بر اساس  گزارش مانا،به طور کلی حمل‌و‌نقل دریایی از نظر عملیات و پوشش جغرافیایی شگفت‌انگیز‌ترین فعالیت‌ها را انجام می‌دهد، اما متاسفانه از دید بسیاری از کارشناسان عاملی برای انتشار ۲ درصدی دی‌اکسید کربن جهانی است که برای حل چنین مشکلی نیز صنعت کشتیرانی در حال برنامه ریزی  برای مقاطع ۲۰۳۰ و ۲۰۵۰ می‌باشد تا حمل‌ونقلی عاری از کربن را برای همه جهانیان به ارمغان بیاورد.
بررسی سالانه گزارشات منتشره از سوی تحلیلگران و کارشناسان نشان می‌دهد که مهم‌ترین تحولات در بخش‌های دریایی صورت می‌گیرد و تأثیر پذیرترین بخش اقتصاد جهانی از همه رویداد‌ها در همین بخش است که همه‌گیری بیماری کرونا و جنگ روسیه و اوکراین نمونه بارزی از مواردی است که باعث شد اختلالات جهانی حمل‌و‌نقل به هم بخورد و زنجیرۀ تأمین و لجستیک متصل جهانی دچار خلل و آسیب شود. اما این بخش به خوبی توانست از عهده چالش‌های پیشِ روی خود به خوبی برآمده و در حال حاضر با پشت‌سر گذاشتن دوران کووید ۱۹ لطمات ناشی از جنگ روسیه و اوکراین را تجربه می‌کند.
از دید کارشناسان و تحلیلگران اهمیت کشتیرانی برای همه کشور‌ها به ویژه برای، آسیا واتحادیه اروپا مهم است، زیرا کمک زیادی به تضمین امنیت غذایی و استقلال انرژی می‌کند به همین جهت سرمایه گذاری‌های متعددی در صنعت کشتیرانی، حمل‌و‌نقل دریایی، صنایع دریایی با فنّاوری‌های جدید و پیشرفته صورت می‌گیرد تا کارآیی صنعت کشتیرانی بهبود یافته و آسیب‌های وارده به محیط زیست دریایی به حداقل برسد.
باید اذعان داشت علی‌رغم نقش بسیار گسترده و همه‌گیر جهانی صنعت کشتیرانی، متاسفانه این نقش و جایگاه در بخشی از کشور‌ها نادیده گرفته می‌شود و تصمیم گیرندگان در سطوح ملی، قارّه‌ای و بین‌المللی نه تنها نقش کلیدی کشتیرانی را نمی‌شناسند بلکه متاسفانه ارزش لازم را برای آن قائل نیستند؛ این در حالی است که صنعت کشتیرانی در همه کشور‌های ساحلی به حمایت، قانونگذاری و موضع گیری مناسب در مقاطع حساس نیاز دارد.  
بدین ترتیب کشتیرانی و نقش آن در تجارت جهانی بدون حمایت دولتمردان و سرمایه گذاران نمی‌تواند مؤثر باشد مگر آنکه حکمرانان، مدیران و دست اندرکاران حمل‌و‌نقل دریایی درک درستی از چند لایه بودن حمل‌و‌قل دریایی چه در زمان صلح و چه در زمان جنگ داشته باشند.
در این راستا باید صنعت کشتیرانی اطمینان حاصل کند که در چهارچوب قانونی بین‌المللی بهای لازم به آن داده می‌شود  و قانونگذاران به فکر ارتقاء قوانین و اجرایی شدن آن‌ها هستند.
فراموش نکنیم که هدف اصلی صنعت کشتیرانی تقویت و توسعه صنعت دریانوردی است که خوشبختانه با حمایت سازمان بین‌المللی دریانوردی و سایر تشکل‌های مردم نهاد و همچنین مدیران خطوط کشتیرانی رو به توسعه و گسترش است.
در پایان باید گفت تکیه بر منابع انسانی  آموزش دیده و ماهر همچنین توجه به رشد و توسعه صنعت کشتیرانی از مزایای رقابتی کشور‌ها به شمار می‌رود تا سرمایه انسانی آموزش دیده بتواند با فنّاوری‌های موجود، این صنعت دریایی حیاتی را به خوبی هدایت کند که آن هم جز با حمایت دولتمردان و سران کشور‌ها مقدور و میسر نیست.