ایرج گلشنی- امروز سفارت هند جمعي را دور هم جمع خواهد كرد تا غروبي زيبا و شبي هم‌آوا رقم بزند به مناسبت سالروز استقلال هندوستان. 
آقای رودرا گاوراو شرست، سفير جديد هند، ميزبان است و ما آروز مي‌كنيم كه خاطرات خوبي مانند درامندراي دوست‌داشتني –سفير قبلي- را رقم بزند و همچنان گوشي براي شنيدن و زباني براي گفتن داشته باشد كه ديپلماسي چيزي بيش از اين دو نيست. 

چابهار شد آرزو
سفير جديد –مانند سفير قبلي- بايد بداند كه از 2003 تا امروز، خيلي زمان گذشته است. از دادن فرصت، زيان بزرگي است براي هر دو كشور از دو جهت، هم از عايدات بندر چابهار هر دو محروم شدند، هم رقبا بيش از پيش جلو افتادند. كافي است چابهار هند و ايران را با گوادر چين و پاكستان مقايسه كنيم. اصلا به هم نمي‌آيند. معلوم است كه بيش از دو دهه دست روي دست گذاشتن، دچار قهر و آشتي شدن، امروز و فردا كردن و... نتيجه‌اي چيزي جز پيش‌تاختن رقبا نخواهد داشت. 

سياست تجاري هند
آن‌طور كه سفير قبلي به ما گفت: «هند سياستي دارد كه در چارچوب آن، مسائل و تنش‌هاي سياسي را با بحث‌ها و فعاليت‌هاي اقتصادي در هم نمي‌آميزد.» 
نكته جالبي است. تجارت كار خود مي‌كند و سياست كار خود. سياست كه به مناقشه رسيد كه معمولا مي‌رسد، تجارت آسيبي نبيند. هندي‌هاي شگفت‌انگيز گويا اين انديشه را به كار بسته‌اند كه به چهارمين قدرت اقتصادي جهان تبديل شده‌اند. اما در ايران، همه چيز تابع سياست است. مثلا با تغيير رئيس يك دولت، سراسر دولتي‌ها منتظر تغييرات اتوبوسي هستند. با يك يا چند اتوبوس مي‌آيند و با يك يا چند اتوبوس مي‌روند. هنر عجيبي داريم در آميختن سياست و تجارت. يك رگش به چابهار رسيد و قهر و آشتي دوجانبه كار را به درازا كشيد و من نمي‌دانم چه شد كه سياست جدايي سياست از تجارت هندي‌ها، درست به چابهار كه رسيد منفجر شد؟!

يك همت تا نتيجه
چابهار طي اين مدت طولاني، درست است كه به رشد و توسعه دلخواه نرسيده است، اما چندان هم ساكن و بي‌روح نبوده و اتفاق‌هاي خوبي در آن افتاده است. اما نگاه ما هميشه به ظرفيت‌هاست. يك رضا‌زاده چند كيلو وزنه مي‌تواند بلند كند و حالا چند كيلو بلند كرده است؟! اگر رضازاده مي‌تواند ركوردهاي جهاني را بزند، چرا بايد با وزنه‌هاي سبك خودش را سرگرم كند؟ با اين مثال، تلاش كردم بگويم: 
ظرفيت چابهار بيش از اين آمارهايي است كه مي‌گويند. واقعيت چابهار بالاتر از مقايسه آمار اين دولت با دولت گذشته است. اين كه ما از اكنون از دولت گذشته بر اساس آمار پيش افتاده‌ايم كه نه هنر است و نه افتخار. بايد خود را با مقصد مقايسه كرد. چقدر مانده برسيم؟ چقدر مانده به روبان خط پايان را پاره كنيم؟ چابهار كي به ظرفيت‌هاي اسمي و بالاي خود مي‌رسد؟ اين چيزي است كه انتظار داريم سفير جديد هند براي تحقق آن تلاش كند كه هم به عايدات چابهار برسيم و هم بيش از اين از رقبا جا نمانيم. 
بديهي است كه تلاش جهادي و انگيزه قوي و پيگيري مفيد مسئولان ايراني جاي خود را دارد؛ اما از سفير جديد كه تازه نفس است، انتظار قهرماني داريم.
روز تاریخی استقلال هندوستان مباركتان باد. چه سفير هند و چه هندي‌هاي دوست‌داشتني كه درايران هستند. 
روز استقلال هند، در نوع خود نماد آزادی و استعمارستیزی است که برای همه آزادی خواهان و مردمان مستقل جهان، قابل احترام و تبریک است. هندی ها برای استقلال هزینه های مالی و جانی فراوان دادند و آزادی را به بهایی سنگین به دست آوردند. بعد از آن، تلاش بزرگی کردند که این استقلال و آزادی را حفظ و صیانت کنند. امروز به عنوان چهارمین قدرت جهان، به استقلال خود ادای دین کرده اند. آرزوي بهروزي براي هر دو ملت ريشه‌دار هند و ايران داريم؛ زیرا هر دو جشن استقلالی دارند که مایه مباهات هر دو ملت است.