گروه نفت - مرتضی شمس و محمدباقر حشمت‌زاده  - نقش صنعت نفت در هشت سال دفاع مقدس و پیروزی انقلاب موضوعی نیست که تاریخ فراموش کند و در این میان، نام جزیره خارک به‌عنوان هسته مرکزی تأمین مالی مقاومت همواره جاودان خواهد ماند.
به گزارش اقتصادسرآمد، این نوشتار با اقتباس از کتاب سلاح نفت در جنگ تحمیلی مرتضی شمس و کتاب نفت و ریشه‌های جنگ تحمیلی دکتر محمدباقر حشمت‌زاده جمع آوری و منتشر شده است:
با فرا رسیدن تابستان سال ۱۳۶۴، در حالی که تهدیدهای عراق برای حمله دوباره به شهرها و اماکن غیرنظامی ادامه داشت، وزیر اطلاعات عراق تهدید کرده بود که عراق حمله‌های خود را علیه کشتیرانی در خلیج‌فارس تشدید می‌کند.
وزیر وقت نفت عراق نیز گفته بود: به نفتکش‌هایی که به بنادر ایران نزدیک شوند حمله می‌کند تا شاهرگ اقتصادی ایران که ماشین جنگی آن را تغذیه می‌کند، مسدود کند.
پس از این تهدیدها، بعثی‌ها در ۲۴ مردادماه ۱۳۶۴ پایانه‌های نفتی ایران را در جزیره خارک هدف حمله قرار دادند و حمله‌های هوایی را علیه مردم غیرنظامی در شهرها تداوم بخشیدند.
از جمله مراکز حساس نفتی ایران که حملات سهمگینی را تحمل کرد، اما بی‌وقفه به فعالیت‌های خود برای پشتیبانی و تأمین مالی جنگ ادامه داد، جزیره خارک است که در زمان جنگ پایگاه راهبردی صدور نفت ایران بود و حدود ٩٤ درصد نفت خام ایران از طریق آن صادر می‌شد.
خارک، جزیره‌ای دارای اهمیت اقتصادی و ژئوپلیتیک با اسکان شهری است و در ۳۸ کیلومتری ساحل ایران (بندر گناوه) در خلیج‌فارس از توابع استان بوشهر قرار دارد و دارای هشت کیلومتر طول (شمال- جنوب) و چهار کیلومتر عرض است.
حمله‌های پرشمار رژیم بعثی به پایانه نفتی خارک در حالی رخ داد که کارکنان صنعت نفت در سخت‌ترین روزهای جنگ حتی یک لحظه ناامید نشدند و میدان مبارزه را خالی نکردند و با تقدیم بیش از یک هزار شهید اجازه نداند دشمن خللی در چرخه اقتصاد کشور وارد کند. با مقاومت و ایثار تلاشگران صنعت نفت، صادرات نفت ایران حتی برای یک روز قطع نشد.
جزیره خارک در طول دوران دفاع مقدس بیش از ۲ هزار و ٨٠٠ نوبت بمباران شد، اما همچنان به‌عنوان پایانه صادرات نفت ایران به کار خود ادامه داد.
به هر حال نقش وزارت نفت در هشت سال دفاع مقدس و پاسداری کارکنان صنعت نفت از کیان انقلاب اسلامی و تمامیت ارزی ایران بر کسی پوشیده نیست.
نخستین تأثیر خسارت جنگ تحمیلی بعثی‌ها بر ضد ایران (١٣۶۷- ١٣۵۹) کاهش شدید تولید نفت هر دو کشور بود، به‌گونه‌ای که با گذشت کمتر از چند ماه از آغاز جنگ، روزانه نزدیک به ۴ میلیون بشکه نفت از مجموع تولید دو کشور کاسته شد.
رژیم بعثی در همان آغاز جنگ، از زمین، هوا و دریا مراکز نفتی ایران را هدف قرار داد و آسیب‌های فراوانی به آنها وارد کرد و در همان هفته‌های نخست جنگ با تمرکز شدید آتش روی بزرگ‌ترین پالایشگاه جهان در آبادان که به تنهایی نیمی از فرآورده‌های نفتی کشور را تأمین می‌کرد، این مرکز را به‌صورت غیرقابل استفاده درآورد، به‌گونه‌ای که خطوط لوله، مراکز پمپاژ نفت، چاه‌ها و لنگرگاه‌ها، مخازن ذخیره‌سازی، بندرها و باراندازهای نفتی را که عمده آنها در خوزستان بود، هدف قرار داد و بسیاری از فعالیت‌های حمل‌ونقل و تولیدی کشور را که به سوخت نفت نیاز داشتند، با مشکل روبه‌رو کرد.
آمریکا و کشورهای هم‌پیمانش هم در طول جنگ از هیچ کمکی در این زمینه به بعثی‌ها کوتاهی نکردند. آمریکا به جنگ نفتکش‌ها دامن زد و عربستان و کشورهای نفتی حامی بعثی‌ها نیز با افزایش تولید و اشباع بازارهای نفت به کاهش قیمت‌های جهانی نفت کمک کردند تا توان تأمین هزینه‌های جنگ را برای جمهوری اسلامی ایران ناممکن کنند.
 ارتباط نفت و جنگ در هشت سال دفاع مقدس و جایگاه این دو در تصمیم‌گیری‌های کلان سیاسی کشور به‌طور کامل روشن است و پایانه نفتی خارک همواره در نوک پیکان حملات دشمن به مقاومت ادامه داد تا هزینه‌های جنگ و اداره کشور تأمین شود.
در ادامه با نگاهی هرچند خلاصه به هشت سال جنگ تحمیلی و نقش صنعت نفت در تأمین مالی موتور جنگی ایران برای استقامت انقلاب در برابر تهاجم ناجوانمردانه دشمنان انقلاب اسلامی، درمی‌یابیم که نفت و به‌خصوص پایانه نفتی خارک نقش مهمی در به ثمر ننشستن آرزوهای شوم دشمنان انقلاب اسلامی و رژیم بعثی داشت.

درآمد نفتی سال ١٣۵٩ حدود ۱۱.۶ میلیارد دلار
تصویر جنگ در سال نخست حمله عراق چنین است: سال ۱۳۵۹ سالی دشوار برای کشور بود. در جبهه‌های نظامی، دشمن با اشغال بندر راهبردی خرمشهر، محاصرۀ شبه‌جزیرۀ آبادان و در تیررس قرار دادن شهر اهواز، فشار سنگینی بر کشور وارد می‌کرد.
از نظر اقتصادی نیز با توجه به وابستگی کشور به درآمدهای نفتی، حملات دشمن به بعضی مراکز و تأسیسات نفتی، از جمله بزرگ‌ترین پالایشگاه جهان در آبادان، تولید نفت کشور را به‌شدت تحت تأثیر قرار داد.
 با توجه به نبود تجربه جنگی و آسیب‌پذیر بودن تأسیسات نفتی، به دلیل نبود هرگونه سیستم دفاعی، اعم از عامل و غیرعامل، در ماه نخست جنگ، همه تأسیسات نفتی کشور در مناطق نفت‌خیز جنوب تعطیل شد و در نتیجه تولید نفت کشور بسیار کاهش یافت.
افزون بر مشکلات مربوط به مقدار تولید، به‌دلیل کاهش مصرف در پی برنامه‌های «آژانس بین‌المللی انرژی»، قیمت نفت نیز در سال ۱۳۵۹ کاهش یافت.
نخریدن نفت ایران که از بی‌اعتمادی خریداران به توان ایران برای عمل به تعهدهایش (به‌دلیل در معرض خطر بودن تأسیسات نفتی) ناشی می‌شد، مشکل مضاعفی بود که تا عملیات‌ موفق سال ۱۳۶۱ و خارج کردن تأسیسات نفتی کشور از تیررس مستقیم دشمن همچنان ادامه داشت. مجموع این عوامل سبب شد درآمدهای نفتی کشور در سال ۱۳۵۹ به‌شدت سقوط کند و به ۱۱.۶ میلیارد دلار برسد.

درآمد نفتی سال ١٣۶٠ حدود ۱۲.۴ میلیارد دلار
آن دسته از مشتریان نفتی که در جنگ طرفدار بعثی‌ها و حامیانشان بودند، حاضر به خرید نفت ایران نبودند. دسته دیگر که بی‌طرف بودند نیز جرأت بستن قراردادهای میان‌مدت سه ماهه یا بلندمدت ٩ ماهه را نداشتند زیرا تصور می‌کردند که زیر آن فشارها هر آن ممکن است دولت مرکزی سقوط کند یا اینکه با چند کیلومتر پیشروی بعثی‌ها، ایران نفتی برای صادرات در اختیار نداشته باشد؛ این مسائل سبب شد تا در نیمه نخست سال ١٣۶٠ در برخی از ماه‌ها صادرات ایران حتی به روزی ٣٠٠ هزار بشکه در روز کاهش یابد.
در این سال پیروزی‌های ایران تأثیر خود را گذاشت و به‌تدریج تعداد بیشتری مشتری اطمینان یافتند که از ایران نفت خریداری کنند و آمد و رفت هیئت‌های اقتصادی و سیاسی برای همکاری و بستن قرارداد و برقراری مبادلات افزایش یافت.
کارکنان صنعت نفت نیز دوشادوش و همگام با نیروهای رزمنده در میدان جهاد اقتصادی و نفتی عملیات می‌کردند، از جمله توسعه فعالیت‌های بازاریابی در فضای بین‌المللی، ترمیم سریع خرابی‌های ناشی از جنگ و سرپا نگه‌داشتن توان تولیدی و صادراتی برای از موضع قدرت صحبت کردن در نشست‌های اوپک و دریافت سهمیه بیشتر برای تولید ایران و جلوگیری از افزایش تولید اعضا به‌منظور حفظ قیمت.
موفقیت در این بخش به‌ویژه مرهون پیروزی‌ها و جانفشانی‌های رزمندگان اسلام بود که برخلاف قواعد کلاسیک جنگ با کمترین امکانات و فقط با بذل جان شکست را بر دشمن تحمیل کردند و بذر غرور و افتخار را در دل همه ایرانیان بارور ساختند.
در سال ۱۳۶۰ که اوج کشمکش‌ها و ترورهای داخلی بود، همچون سال قبل از آن، وضع در جبهه‌های جنگ و عرصه تولید و فروش نفت مطلوب نبود، درآمدهای نفتی کشور هم در همان حد سال قبل، یعنی حدود ۱۲.۴ میلیارد دلار باقی ماند.

درآمد نفتی سال ١٣۶١ حدود ٢٠ میلیارد دلار
سال ۶۱ با عملیات فتح‌المبین و سپس آزادسازی خرمشهر، هزاران کیلومتر از سرزمین‌های اشغال‌شده میهن آزاد شد و منطقه مهم و نفت‌خیز خوزستان تقریباً به کلی از نیروهای دشمن پاکسازی شد. از سوی دیگر سوریه به‌عنوان یکی از مشتریان جدید نفتی و به دلیل روابط عمیقی که با ایران پیدا کرده بود، خط لوله نفت عراق را به سوریه قطع و عراق را از روزانه چندصد هزار بشکه صادرات نفت محروم کرد.
برخلاف دو سال آغازین جنگ، سال ۱۳۶۱ از هر جهت سال متفاوتی بود و پدیدار شدن انسجام در حاکمیت، آثار خود را در عرصه‌های مختلف نشان داد.
در بهار ۱۳۶۱ نخستین پیروزی تعیین‌کننده در جبهه جنگ نصیب ایران شد و خرمشهر پس از گذشت بیش از یک و نیم سال آزاد شد. این موفقیت بزرگ اثر خود را در عرصه فروش نفت کشور نیز به جا گذاشت و با خارج شدن تأسیسات نفتی کشور از تیررس مستقیم دشمن، مشتریان بیشتری متقاضی خرید نفت ایران شدند که افزایش میزان فروش نفت کشور را در پی داشت.
تحت تأثیر این تحولات، بازار نفت نیز تا حد بسیاری تقویت شد و در نتیجه افزایش تولید و رشد قیمت‌ها، درآمدهای کشور از محل فروش نفت به ٢٠ میلیارد دلار در سال‌های پس از انقلاب رسید.

درآمد نفتی سال ١٣۶٢ حدود ۲۰.۵ میلیارد دلار
سال ۶٢ با آرامش نسبی جبهه‌ها آغاز شد، اما بعثی‌ها تمرکز حملات هوایی خود را بر بمباران مناطق نفتی و صنعتی به‌ویژه در حوزه خلیج‌فارس قرار دادند. در اواخر این سال، عملیات بزرگ خیبر انجام شد و سرانجام نیروهای اسلام پس از طی مراحل اولیه و تثبیت در غرب هور در جزایر مجنون که گفته می‌شد دارای ذخایر قابل‌توجهی از نفت است مستقر شدند.
همچون سال‌های پیش، در سال ۱۳۶۲ نیز تحولات صحنه رزم و فروش نفت پابه‌پای هم پیش رفت. در عرصۀ تولید و فروش نفت، توفیق‌های سال قبل تکرار شد و درآمد کشور از محل فروش نفت از ۲۰.۵ میلیارد دلار گذشت.

درآمد نفتی سال ١٣۶٣ حدود ۱۶.۵ میلیارد دلار
سال ۶۳ با آثار و پیامدهای عملیات خیبر و پاتک‌های بعثی‌ها و کاربرد سلاح شیمیایی آغاز شد. باید توجه داشت که در ادامه اقدام‌های جهان صنعتی برای کاهش آسیب‌پذیری نفتی که شامل صرفه‌جویی، استفاده از ذخایر راهبردی و افزایش تولید نفت کشورهای خارج از اوپک به‌ویژه در دریای شمال می‌شد، اوپک برای حفظ قیمت مطلوب نفت و تحت تأثیر خواست‌های ایران به کاهش تولید پرداخت، اما از آنجا که این اقدام تأثیر کافی نداشت به‌ویژه به دلیل قیمت‌شکنی‌های نیجریه و انگلیس در آذرماه ١٣۶٢ در لندن قیمت رسمی نفت از حدود ٣۵ دلار به ٢٩ دلار کاهش یافت تا اعضا بتوانند کمترین سهم تولید را از بازار نفت داشته باشند، بنابراین مازاد عرضه و پایین بودن قیمت‌ها در سال ۶۳ همچنان ادامه داشت و دورنمای درآمدهای نفتی کشور را که پشتوانه اصلی برای تأمین هزینه‌های عمومی و جنگ بود در میان‌مدت و درازمدت تیره می‌کرد.
در سال ۱۳۶۳ نخستین نشانه‌های فرسایشی شدن جنگ هویدا شد. کشیده شدن جنگ به مناطق مسکونی، آغاز جنگ نفتکش‌ها و روآوردن بعثی‌ها به سلاح‌های ممنوعه از جمله مصادیق این واقعیت بود. درآمدهای نفتی نیز همچون سال‌های قبل، همراهی محسوسی با وضع جبهه‌ها از خود نشان داد و مجموع درآمد کشور از محل فروش نفت خام به حدود ۱۶.۵ میلیارد دلار کاهش یافت که نشانگر رکودی محسوس بود.

درآمد نفتی سال ١٣۶٤ حدود ۱۳.۹ میلیارد دلار
در این ایام، ما همچنان شاهد سقوط قیمت نفت بودیم، همچنین بعثی‌ها از بمباران هوایی تهران سودی نبردند و پس از سه هفته از ادامه بمباران‌ها با حضور میلیونی مردم در راهپیمایی در روز قدس همان سال بمباران را متوقف کردند.
بعثی‌ها، در پی این بن‌بست و به فاصله دو ماه بعد، در مردادماه ۶٤ و درست چند روز بعد از انتخاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب به‌عنوان ریاست جمهوری، پایانه نفتی خارک را که عمده صادرات نفت ایران از آنجا صورت می‌گرفت به‌طور مؤثر مورد حمله و انهدام قرار دادند.