گروه فرهنگ دریا- در جهانی که سینما به عنوان یک ابزار قدرتمند برای روایت داستان‌های ناب و تأثیرگذار شناخته می‌شود، فیلم «بایندر» به کارگردانی و نویسندگی عبدالرحمان شلیلیان، قصد دارد بخشی از تاریخ پر فراز و نشیب ایران را به تصویر بکشد.
به گزارش روزنامه دریایی سرآمد از بایندر، این فیلم با تمرکز بر زندگی دریادار بایندر و عشق او به دختری انگلیسی‌تبار، روایتی دلنشین از تقابل عشق و وطن‌پرستی را در دل جنگ جهانی دوم ارائه
 می‌دهد.
شلیلیان با پشتوانه تحقیقاتی گسترده و عمیق، قصد دارد تا نه تنها تاریخ را بازگو کند، بلکه پیام‌هایی بنیادین از عشق، غیرت و شجاعت را به مخاطبان خود منتقل نماید. در این گفت‌وگو، شلیلیان از مسیر پرچالشی که برای ساخت این فیلم طی کرده، ایده‌های پشت آن و انتظاراتش از این پروژه ملی سخن می‌گوید.
موضوع فیلم «بایندر» چیست؟
عبدالرحمان شلیلیان: فیلم «بایندر» روایتگر قصه عاشقی و دلباختگی دریادار بایندر به دختری انگلیسی‌تبار به نام امیلی سایکس است. این فیلم تقابل دریادار بایندر با نیروهای نظامی بریتانیا در خلیج فارس، درگیری‌های درون حاکمیتی او و مقاومت وی در برابر ورود قوای متخاصم متفقین به ایران در جریان جنگ جهانی دوم در سال ۱۳۲۰ را به تصویر می‌کشد.

چگونه به ایده اصلی این فیلم رسیدید؟
عبدالرحمان شلیلیان: در سال ۱۳۸۳، پس از واگذاری مجتمع صنایع دریایی شهید موسوی در خرمشهر به وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، با بقایای دو مزار که در جریان جنگ تحمیلی تخریب شده بودند، روبرو شدم. این بقایا که احترام نظامی برخی افراد را به خود جلب کرده بود، مرا به تحقیق و پژوهش گسترده‌ای واداشت. این پژوهش‌ها من را با بخشی از تاریخ جذاب و ناشناخته ایران آشنا کرد که منجر به شکل‌گیری ایده اصلی فیلم شد.

چه انتظاراتی از این فیلم دارید؟
عبدالرحمان شلیلیان: فیلم «بایندر» به عنوان یک اثر هنری، پیوندی اندام‌وار بین خالق اثر، مدیوم (اثر) و مخاطب دارد. انتظار ما از این فیلم، تأثیر مطلوب و غایی بر مخاطب است. البته این تأثیر به شرایط روحی جامعه، شرایط اقتصادی و اوضاع سیاسی بستگی دارد. امید می‌رود که در زمان پخش و اکران فیلم، شرایط ایده‌آل و متعادلی حاکم باشد.

انتخاب بازیگران بر چه اساسی انجام می شود؟
عبدالرحمان شلیلیان: پروژه هنوز به مرحله تولید و انتخاب بازیگر نرسیده است. با این حال، برای نقش‌های اصلی کاندیداهایی در نظر گرفته‌ایم.

 در فرآیند ساخت، با چه چالش‌هایی
 مواجه شدید؟
عبدالرحمان شلیلیان: در فرآیند تحقیق و نگارش متن، با مخالفت‌های جدی از سوی برخی ارکان نهادهای ذیربط مواجه بودم. این مخالفت‌ها نتیجه نگرش جزمی به وقایع تاریخی و بی‌اطلاعی از شخصیت بایندر بود. همچنین، مشکل دسترسی به خانواده شهدای واقعه جنگ جهانی دوم نیز از چالش‌های دیگر بود. تنها فرزند و بازمانده دریابان بایندر که در انگلیس زندگی می‌کند، مصاحبه‌ای مفصل در لندن انجام داد که اطلاعات تازه و خوبی را در اختیار ما قرار داد.

پیامی که از طریق این فیلم به تماشاگران می‌خواهید ارسال کنید چیست؟
عبدالرحمان شلیلیان: پیام فیلم در لایه‌های زیرین و فرامتن اثر نهفته است و ضمیر ناخودآگاه مخاطب را هدف قرار می‌دهد. برخی از مضامین فیلمنامه شامل صدق در عشق، غیرت و تعصب در انجام وظیفه، تکلیف‌گرایی توأم با شجاعت، خردورزی و دوراندیشی است.

این فیلم اکنون در چه مرحله‌ای از تولید است؟
عبدالرحمان شلیلیان: بیش از دو سال است که نگارش فیلمنامه تمام شده و متن به تصویب نهادهای ذیربط رسیده است. فیلمنامه «بایندر» موفق به دریافت سه جایزه بهترین فیلمنامه سینمایی از جشنواره‌های «مقاومت»، «ایثار» و «عمار» شده است. در حال حاضر، برای تولید فیلم در تلاش برای تأمین منابع مالی و جذب اسپانسر هستیم.
اطلاعاتی راجع به کارگردان، تهیه‌کننده و بازیگران این فیلم به ما بدهید
تا کنون به جز خودم به عنوان نویسنده و کارگردان، حضور بقیه عوامل به دلیل عدم عقد قرارداد قطعی نیست. امرالله احمدجو به عنوان مشاور فیلمنامه همکاری داشته و در بخش تحقیق و پژوهش نیز افرادی مانند دکتر محمد احمدی بافنده، خسرو معتضد، دکتر رضا جهان‌فر و ناخدا یکم دکتر حمید شایگان به عنوان مشاوران همکاری کرده‌اند. قرار است بهروز افخمی به عنوان مشاور کارگردان همکاری نماید.

چه ارگان‌ها یا نهادهایی تا به امروز در زمینه ساخت و تهیه این فیلم ملی کمک کرده‌اند؟
عبدالرحمان شلیلیان: فیلم «بایندر» به عنوان یک پروژه و طرح ملی نیازمند همراهی و کمک ارگان‌ها و نهادهای ذیربط است. انجمن کشتیرانی و خدمات وابسته، شخص دکتر پل مه دبیرکل انجمن، رئیس ستاد کل و معاون هماهنگ کننده ارتش، امیر دریادار سیاری، فرماندهی محترم و عقیدتی نداجا، عقیدتی کل آجا، استانداری کردستان، انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس، بنیاد روایت فتح، مرکز هنری شهید واعظی «آجا» و مرکز هنری موج «نداجا» در این راه بسیار همراه و همدل بوده‌اند.
فیلم «بایندر» به عنوان یک اثر هنری، می‌تواند پلی بین گذشته و آینده باشد و یادآور ارزش‌های بنیادینی شود که هیچ‌گاه کهنه نمی‌شوند.