ایرج گلشنی- به دنبال تصویب مصوبه‌ای مبنی بر تغییر ساختار یا ادغام سازمان شیلات و توزیع وظایف آن در بدنه وزارت جهاد کشاورزی، تنش‌های روزافزونی را شاهد هستیم که ممکن است به آعتراض اجتماعی نیز کشیده شود.  همه این‌ها در حالی است که این مصوبه با دفاع وزارت جهاد کشاورزی می‌توانست صورت نگیرد و یا به شکل دیگری غیر از حذف سازمان شیلات باشد. در این رابطه، اطلاعاتی موثق از جلسه این مصوبه به روزنامه دریایی اقتصاد سرآمد رسیده که جای طرح و البته جای افسوس دارد. 
مخالفت وزارت کشاورزی
بر اساس اخبار واصله، بدنه وزارت جهاد کشاورزی و بخصوص شخص وزیر از ابتدا با طرح حذف سازمان شیلات مخالف بوده است و قرار بوده است این مخالفت را با سند و مدرک به وسیله یکی از کارشناسان خود که به عنوان نماینده در جلسه مربوطه درسازمان اداری و استخدامی شرکت کرده است، اعلام کنند. در این سند، علاوه بر ابراز مخالفت صریح و روشن وزارت کشاورزی با حذف سازمان شیلات، راه کارهای جایگزین و مورد تایید وزارت جهاد کشاورزی نیز تبیین و پیشنهادات کاربردی مطرح شده است؛ اما متاسفانه و با کمال تعجب، نماینده وزارت جهاد کشاورزی آن سند را در جلسه مطرح نکرده، دفاعیه وزارت جهاد کشاورزی را بیان نکرده و به طور کلی در برابر این مصوبه سکوت کرده است؛ 
این در حالی است که وی نماینده رسمی وزارت جهادکشاورزی در جلسه مذکور بوده و به صراحت و روشنی وظیفه داشته است که ضمن ارائه سند مورد نظر جهاد کشاورزی، با مصوبه حذف سازمان شیلات مخالفت کرده و دلایل مخالفت و راه کارهای جایگزین طبق سندی که وزارت خانه در اختیار او گذاشته است، از موضع وزارت خانه دفاع کند.
اهمال یا خیانت؟
این فرد که اسم و رسم وی برای روزنامه اقتصاد سرآمد مشخص و روشن شده و در صورت نیاز، آن را هم افشا خواهد کرد، به طرز مشکوک و عجیبی، وظیفه سازمانی خود را انجام نداده است. وظیفه‌ای که بابت آن مسئولیت دارد و حقوق دریافت کرده و می‌کند. وی موظف بوده است که مخالفت وزارت جهاد کشاورزی را اعلام، دلایل را بر اساس سند تهیه شده بیان و به نمایندگی از وزارت جهاد کشاورزی از حقوق اهالی شیلات دفاع کند که نکرده است! این را چه باید بنامیم؟ آیا خیانت است یا اهمال؟
آیا این فرد مشکوک الحال، با اهالی شیلات غرض ورزی داشته است؟
آیا مسائل داخلی و اداری خود با دیگر مسئولان وزارت کشاورزی باعث این فاجعه شده است؟
چگونه باید در باره این فرد اندیشید و قضاوت کرد؟
وظیفه وزارت کشاورزی
در این رابطه، وظیفه وزارت جهاد کشاورزی چیست؟ آیا این فرد خاطی را باید به جامعه شیلاتی ایران معرفی کند یا نه؟ آیا باید برخورد قاطع و مدبرانه‌ای کند یا نه؟ 
شنیده ها حاکی از این است که وزارت جهاد کشاورزی در این باره تاکنون سکوت کرده است گرچه ممکن است در محافل غیررسمی و در جمع‌های خودمانی –اداری چیزی به زبان آورده باشند؛ اما اصول مدیریت و فرماندهی بر قاطعیت و شفافیت استوار است. 
کاری که این فرد (ش. ص. م) کرده است، یک اشتباه بزرگ و نابخشودنی است. وکیلی بوده که به عمد از حق موکل خود دفاع نکرده است. او که یک مسئولیت کلان در وزارت جهاد کشاورزی را هم به عهده گرفته است، لزوما باید مواضع وزارت کشاورزی را بیان می کرد و مخالفت رسمی این وزارتخانه را اعلام می داشت. چرا نکرده است؟
اکنون که این خیانت به جامعه شیلات و یا اهمال در اجرای وظایف یک فرد، منجر به تضاد و تنش اداری متخصصان و شروع تنش و اعتراض مدنی خانواده بزرگ شیلات شده است، چه کسی باید تاوان پس بدهد؟ چه کسی باید مواخذه شود؟ یکی سنگی در چاهی انداخته است که صد عاقل از رییس مجلس شورای اسلامی تا نمایندگان مجلس و کارشناسان و متخصصان حوزه دریایی و شیلاتی برای بیرون آوردن آن سنگ از ته چاه بروکراسی مزمن به دردسر افتاده اند. این فرد را چگونه باید قضاوت کرد؟ به چه حقی حقوق می گیرد و به چه منطقی مسئولیت عالی دارد و با کدام منطق وظیفه ذاتی خود را انجام نداده و دست وزارت کشاورزی و سازمان شیلات و جامعه دریایی ایران را در پوست گردو گذاشته است. 
انتظار داریم:
انتظار داریم که گزارش رسمی جلسه مصوبه حذف شیلات منتشر شده و در اختیار جامعه شیلات کشور قرار گیرد. صیادان که سازمان شیلات را «پدر خود» می‌نامند و می‌دانند، چرا باید ضرب شلا ق یک اهمال کار را به دوش بکشند؟ 
انتظار داریم وزیر جهاد کشاورزی به طور رسمی و جدی با فرد مذکور برخورد کند. برخوردی قاطع مدیرانه و مدبرانه تا عبرت شود تا کسی خیانت یا اهمال نکند. انتظار داریم وزارت جهاد  کشاورزی نسبت به این مساله که ما آن را افشاگری نامیدیم، واکنش نشان دهد. چه سلبی و چه ایجابی. اما اسناد و شواهد حکایت از صحت این افشاگری دارد. با این حال، اگر وزارت کشاورزی جوابی به این موضوع دارد، ما با امتنان خاطر شنیده و منتشر خواهیم کرد. آن چه ما بر آن اصرار داریم، روشن گری و صداقت است. چیزی که رییس دولت چهاردهم با شعار آن به ریاست رسید. پای حرف تان بمانید. 
جامعه بزرگ شیلاتی کشور منتظر اقدامات قوی و قاطع است. چشم امید دارند به رییس مجلس شورای اسلامی و برخی نمایندگان وظیفه شناسی که در برابر مصوبه تلخ حذف پدر صیادان، آبزی پروان و به طور کلی شیلاتی‌های کشور موضع گرفته اند. اینان انتظار دارند که دلایل و منطق روشنی بشنوند که چرا وزارت کشاورزی از حق و حقوق آن‌ها دفاع نکرده است؟ آیا این حق را دارند؟
ما نیز در روزنامه دریایی اقتصادسرآمد انتظار داریم که اهمال یا خیانت این فرد مورد بررسی قرار گرفته و به جامعه مخاطب عمومی از یک سو و جامعه مخاطب خاص شیلاتی از دیگر سو پاسخ روشنی داده
 شود.