پایین بودن هزینه استفاده از خودرو و سوخت ارزان، افت قدرت مالی مردم،‌ کاهش کیفیت و کمیت حمل و نقل عمومی، عدم یکپارچگی حمل و نقل درون‌شهری و برون‌شهری و خودرومحور بودن شهرها، از دلایل کاهش استقبال از حمل و نقل عمومی برون‌شهری است.به گزارش اقتصادسرآمد، با بررسی وضعیت حمل و نقل مسافری برون‌شهری و درون‌شهری به وضوح مشخص است که روند خودرومحوری در ایران طی 10 سال اخیر تشدید شده است. همچنین با بررسی شرایط کشورهای پیشرفته در حمل و نقل مسافر برون‌شهری دیده می‌شود که کشور انگلیس روند افزایش خودرومحوری را طی 50 سال تجربه کرده است، این در حالی است که کشور ایران روند خودرو محوری خود را در بازه 10 سال تجربه کرده است، از این‌رو در کشورهای مورد مطالعه، تقویت سیستم هوایی و ریلی، توسعه قطارهای سریع‌السیر و از طرفی با افزایش قیمت سوخت منجر به کنترل خودرومحوری و توسعه حمل‌ونقل همگانی شده‌اند. با سیاستگذاری صحیح دولت‌ها می‌توان تغییرات اساسی در روند رو به رشد خودرو محوری در جهان را شاهد بود. همچنین با گسترش روزافزون تقاضای حمل‌ونقل درون‌شهری، عدم پاسخگویی کامل به این تقاضا از طریق حمل‌ونقل همگانی منجر به بروز مشکلاتی از قبیل ترافیک‌های پیچیده و طولانی، آلودگی هوای کلان‌شهرها، افزایش مصرف بنزین، کاهش کیفیت زندگی شهری و غیره شده است. مطالعات نشان می‌دهد دو شهر تهران و مشهد دو نمونه از کلان‌شهرهایی هستند که هرچند در توسعه حمل‌ونقل عمومی درون‌شهری موفق‌تر بوده‌اند، اما به دلیل توسعه راه و معابر شهری عملاً جذابیت استفاده از حمل‌ونقل همگانی را کاهش و خودرومحورتر شده‌اند؛ سایر کلانشهرها و مراکز استان‌ها هم وضعیت بهتری برایشان متصور نیست. در حمل و نقل برون‌شهری تعداد مسافر جابه‌جا شده از طریق حمل و نقل همگانی و خودرو شخصی نشان‌دهنده کاهش استقبال مردم از حمل و نقل همگانی و افزایش استفاده از وسیله نقلیه شخصی از سال 1385 تا 1396 است که منجر به افزایش استفاده از خودرو شخصی ‌شده است و این به معنی خودرو محورتر شدن کشور طی سالیان اخیر است. همانگونه که در نمودار بالا مشاهده می‌شود، حمل مسافر (همگانی) در کشور در سال 1396، میزان 232 میلیون نفر ( 154 میلیون نفر جاده‌ای با صورت وضعیت، 24.5 میلیون نفر حمل و نقل ریلی، 18.1 میلیون نفر دریایی، 35.7 میلیون نفر هوایی) است.همچنین مسافر خودرو شخصی در سال 1396 به میزان 850 میلیون نفر است که در مقایسه با سال 1392 به میزان 515 میلیون نفر، رشد قابل ملاحظه‌ای را تجربه کرده است.
‌با بررسی روند رو به رشد استفاده از خودروهای شخصی می‌توان نتیجه گرفت استقبال مردم از حمل و نقل مسافر همگانی طی سال‌های گذشته کاهش یافته و استفاده از وسیله نقلیه شخصی همواره به عنوان شیوه برتر برای مسافران مطرح است. در نمودار پایین با بررسی سهم حمل و نقل همگانی در همه شقوق حمل و نقلی ‌برونشهری‌ نیز شاهد کاهش چشمگیر استفاده از حمل و نقل همگانی از 60 درصد در سال 1387 به 17 درصد در سال 1396 هستیم. این در حالی است که برنامه اول تا ششم توسعه، تأکید بر توسعه حمل و نقل همگانی خصوصاً ریلی را داشته است که عملاً این موضوع در بازه زمانی بررسی شده مشاهده نمی‌شود. بر اساس داده‌های طرح جامع حمل و نقل کشور، سهم حمل و نقل همگانی در جابه‌جایی کل مسافران برون‌شهری در سال 1385 رقم 32 درصد است و در سال 1387 با 3 درصد کاهش به 29 درصد و در سال 1396 به 17 درصد کاهش یافته است. بیشترین آمار حمل مسافر ریلی در جابه‌جایی مسافر، در سال 1389 به میزان 28.8 میلیون ‌میلیون نفر‌ بوده است.در مجموع این نمودارها می‌توان با قاطعیت نتیجه گرفت که رویکرد حمل و نقل، خودرو محورتر شده است.با بررسی‌های به‌عمل آمده از آمار و تحلیل‌های صورت گرفته باید گفت در 10 سال گذشته روند استفاده از حمل و نقل همگانی خصوصاً حمل و نقل ریلی در مقابل حمل و نقل جاده‌ای کاهش چشمگیر داشته و خودرو هم اکنون به عنوان یکی از جذاب‌ترین شیوه‌های حمل‌و‌نقلی استفاده می‌شود.