ادامه از صفحه اول
وقتی ناوگان کشورها از ایران عبور می‌کنند غیر از هزینه ترانزیت و عوارض عبوری که به دولت می پردازد، هزینه‌هایی مانند هزینه سوخت، اقامت، خدماتی مانند تعمیرات، پرداخت هزینه‌هایی به شرکت‌های حمل و نقلی و برخی هزینه‌های دیگر را در کشور ما دارد. در واقع ناوگان عبوری خدمات مستقیم و غیرمستقیم دریافت می کنند و در نهایت ترانزیت آنها از مسیر ایران، اشتغالزایی به‌دنبال دارد.کشورهایی مثل آذربایجان یا امارات، قلمرو وسیع سرزمینی ندارند ولی چون زیرساخت‌ها را در کشورشان ارتقا دادند و عضو کنوانسیون های مختلف منطقه‌ای و بین‌المللی هستند، هاب ترانزیتی و لجستیکی شده‌اند به‌طوری که ۲۵ تا ۳۰ درصد تولید ناخالص داخلی آنها از درآمدهای ترانزیتی است.یعنی  در کشور امارات با وجود درآمد بالای نفتی اما حدود ۳۰ درصد GDP این کشور از محل خدمات حمل‌ونقل و لجستیک بین‌الملل به‌دست می‌آید. 
این عدد در کشور ما زیر ۱۰ درصد است. موقعیت ژئوپولیتیکی ایران در مقایسه با کشورهای منطقه، دسترسی به آب‌های آزاد و همسایگی با کشورهای محصور در خشکی، این واقعیت را نشان می‌دهد که در کشورما ظرفیت کسب حداقل تا ۳۰ درصد تولید ناخالص داخلی از محل ترانزیت وجود دارد و به تبع آن افزایش درآمدهای دولتی، افزایش اشتغالزایی و افزایش درآمد بخش خصوصی را خواهیم داشت. 
جایگاه مهم کریدور شمال - جنوب 
کریدور شمال- جنوب با حمل بار از بنادر به مقصد کشورهای شمالی و حتی عراق و افغانستان کریدور فعال بین‌المللی است. حلقه مفقوده کریدور شمال- جنوب از رشت تا آستارا است. تکمیل این خط اعتبار زیادی لازم دارد. در سفر رئیس‌جمهوری به روسیه، توافق‌هایی برای تأمین خط اعتباری پروژه حاصل شده است.