ادامه از صفحه اول
 هیچ اشکالی به نظر نمی رسد؛ اما اگر عضو گروه در سطح کلان باشد و با برنامه های راهبردی و بلند مدت سروکار داشته باشد و پیش از زمان مقرر و پیش بینی شده از گروه به هر دلیل خارج شود، شک نکنیم که ایرادی بزرگ در کار است. تحلیل این قلم از خروج وزیر کابینه، وجود یک اشکال بزرگ است.
نکته دیگر اینکه قاعده است که به تیم برنده دست نمی زنند. ترکیب تیم برنده که خوب پاس می دهد و خوب گل می زند چرا باید دچار تغییر شود؟ منطقی به نظر نمی رسد که نفرات تیم برنده را یک میلیمتر جابجا کرد؛ معنای این سخن روشن است، تیم برنده نبود و به تیم بازنده حتما باید دست زد و با تغییر به آن شوک وارد کرد. شوک هم زمانی وارد می کنند که طرف در حال وخیمی باشد و رو به کما گرفته باشد. 
مورد استعفای وزیر کابینه از کدام مورد است؟ با تحلیل خوشبینانه چه نتیجه ای می توان گرفت؟ کاری به تحلیل بدبینانه اش نداریم. این خبر، جزو خبرهای خوش و امیدبخش برای جامعه است یا نمکی دیگر بر زخم مردم؟ 
همه این ها را کناری می گذارم و به این نکته می اندیشم که آیا نفر بعدی، یلی هست که گرز هفتاد من حوزه کاری وزیر مستعفی را بردارد و سر و دست خود و دیگران را نشکند؟ اگر هست چرا قبلا او را به کار نگرفتند و اگر نیست، چرا با استعفای این موافقت شود؟
دولت رییسی، امید بخش بود. شعارهایش بزرگ و هیجانی و بخش مهمی از جامعه را خوشبین کرد. این دولت باید قدر این خوشبینی و امیدواری مردم را بداند و به معنای واقعی کلمه انقلابی وجهادی عمل کند و نتایجی الهام بخش و آرام بخش به جامعه نشان دهد. 
اجازه بدهید نگران نباشیم که کی و کَی چراغ دوم را روشن می کند. لطفا هوای ما را هم داشته باشید.