دبیرکل انجمن کشتیرانی گفت: در موضوع پیوستن ازبکستان به توافقنامه چابهار در ابتدا باید به موقعیت جغرافیایی ازبکستان توجه داشته باشیم که در آسیای میانه واقع شده و محصور در بین چند کشور است و در نتیجه ارتباط دریایی به مفهوم اینکه بتواند، تجارت آزاد خود را مدیریت کند، ندارد. به طور قطع به سرزمین ثالث که دسترسی به آبهای آزاد داشته باشد، نیاز دارد و بهترین کشور می‌تواند جمهوری اسلامی ایران باشد تا امکانات بندری و لجستیکی ما که به صورت بالفعل داریم بهره مند شوند.
به گزارش اقتصادسرآمد، مسعود پل‌مه درباره پیوستن ازبکستان به توافقنامه چابهار و مزایای عضویت آن برای ایران و بندر چابهاربا بیان اینکه دولت برای توسعه بندر چابهار باید مشوق‌هایی برای جذب سرمایه‌گذار و توجیه پذیر شدن حمل و نقل در این بندر به اجرا برساند، گفت: اپراتور هندی در چابهار آن میزان سرمایه‌گذاری لازم را که در قرارداد تعهد کرده بود، انجام نداده‌‌ و محتملا با ایران بازی کرده‌است. بدبینانه‌ترین حالت این است که طرف مقابل عامدانه این کار را کرده‌است زیرا توان و فرصت توسعه چابهار را در برابر سرمایه‌گذاری که در پاکستان از طرف چینی‌ها در برنامه بوده را ناچیز یا نامتوازن دانسته و خوشبینانه اینکه توانمندی لازم برای اعمال سرمایه‌گذاری را در بندر چابهار نداشته‌است.اپراتور هندی در بدبینانه‌‌ترین حالت با ایران بازی کرده‌ است.
وی ادامه داد: از سوی دیگر می‌بینیم این کشور واردات و صادرات قابل توجهی در قالب پنبه، آلومینیوم و برخی از مشتقات معدنی و غلات دارد. در نتیجه برای مدیریت تجارت خارجی خود نیازمند به بهره‌مندی از کشورهای اطراف برای دسترسی به آب‌های آزاد است و شرایط سوق‌الجیشی و لجستیکی که جمهوری اسلامی ایران دارد باعث می‌شود که بر روی توانمندی‌های ایران و امکانات بندری ایران سرمایه‌گذاری لازم را انجام دهند تا از این بستر بتواند اقتصاد خود را تقویت کند. ازبکستان نیازمند به امکانات بندری است و ضرورت دارد در این بندر سرمایه‌گذاری کند، اقدام خوبی است و موید فعالیت‌های آتی این بندر باشد.دبیرکل انجمن کشتیرانی و خدمات وابسته ایران تاکید کرد: در تفاهمنامه اقتصادی که معطوف به توسعه بندر چابهار تاثیر مثبتی هم خواهد داشت. اما باید توجه داشته باشیم که پیوستن ازبکستان به توافقنامه توسعه چابهار نیازمند بستری است که این بستر باید، ابتدا کشورمان توسط خودِ ما شکل بگیرد و در واقع نباید صرفا به کشورهایی اتکا داشته باشیم تا بیایند و با سرمایه‌گذاری آنها توانمندی بندری و حمل و نقل دریایی ایران افزایش پیدا کند.پل مه افزود: نقاط ضعف و قوت بسیار زیادی در چابهار وجود دارد. ما این موضوع و نقاط را در دو نوبت در سال جاری به وزارت راه و شهرسازی به طور مستقیم به عنوان متولی در حوزه حمل و نقل و نیز به تمام ذی نفعان مرتبط در دولت منعکس کردیم اما فارغ از اینکه یک مقام مسئول از ما سوال کند که این مواردی را که به عنوان نقاط ضعف و قوت مطرح می‌کنید و عواملی را که موجب توسعه می‌دانید را بر پایه چه استدلال و منطقی مطرح می‌کنید؟ این نشان دهنده انفعال دولت برای توسعه چابهار است.
وی گفت: در حال حاضر با اقدامات سازمان بنادر، بندر چابهار آمادگی لازم برای سرویس‌دهی با تمام تناژ تعریف شده را دارد اماباید توجه داشته باشیم این همه نیازمندی توسعه چابهار و زیرساخت نخواهد بود. یکی از نقاط ضعفی که باعث شده نتوانیم از بندر چابهار استفاده لازم را ببریم نبود زیرساخت‌های ریلی و راه آهن است. ٢٠ سال است که مدعی فعالیت‌های زیربنائی در چابهار به عنوان پاشنه آشیل لجستیک کشور و تنها بندر اقیانوسی کشور هستیم اما هنوز نتوانستم چابهار را در دو دهه گذشته به شبکه ریلی متصل کنیم تا توجیه حمل و نقلی برای چابهار به وجود بیاورد.
دبیرکل انجمن کشتیرانی و خدمات وابسته ایران ادامه داد:‌ از سوی دیگر برای مالکان کامیون به صرفه نیست که یکسر بار به چابهار تردد داشته باشند و در نهایت از ۵٠ درصد ظرفیت کسب درآمدی خودشان استفاده کنند، علاوه بر این موضوع، با مباحثی مواجه هستیم که باعث شدند چابهار در شرایط موجود توانمندی لازم را برای اینکه بتواند ظرفیت حداقلی خود را به یک نقطه مطلوب برساند، ندارد و آن هم ارتباط دریایی است. امروز صاحب کالا با این مواجه است که مالکین کشتی‌ها تمایلی به افزایش فعالیت در این بندر را ندارند و همچنین کشتی هم با این مواجه هستند که صاحب کالا، بار خود را به این بندر نمی‌آورد پس توجیهی برای سرمایه گذاری در این بندر نمی‌بینید و در نتیجه بندر هم با فعالیت‌های جزیی باری و کشتی مواجه می‌شود و انگیزه خود را برای توسعه زیرساختی در این بندر را از دست می‌دهد. در عین حال با درایت مجموعه معزز کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران شاهد افزایش تردد کشتی‌ها به و از چابهار هستیم اما اعتقاد داریم این اتفاق اگر در قالب رقابت و توسعه قرار نگیرد محتمل است.