گروه تحلیل- ایرج گلشنی- حضرت آیت‌الله خامنه‌ای گفتند: جمهوری اسلامی ایران توانایی این را دارد که ازبکستان را از طریق ترکمنستان و افغانستان، به راحتی به آب‌های آزاد متصل کند. 
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار «شوکت میرضیایف» رئیس‌جمهور ازبکستان و هیأت همراه، با اشاره به قرابت بی‌نظیر تاریخی، فرهنگی و علمی دو کشور ایران و ازبکستان گفتند: باید از این زمینه‌های مشترک برای گسترش روابط در بخش‌های مختلف استفاده شود. 
رهبر انقلاب اسلامی با اظهار خرسندی از تجدید حیات ارتباط دو کشور بعد از یک وقفه طولانی افزودند: متأسفانه سال‌های متمادی روابط ایران و ازبکستان بسیار محدود بود و امیدواریم این سفر و گفت‌وگوهای انجام شده در تهران، سرآغاز یک آینده بهتر در روابط دو کشور باشد. 
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای گفتند: جمهوری اسلامی ایران توانایی این را دارد که ازبکستان را از طریق ترکمنستان و افغانستان، به راحتی به آب‌های آزاد متصل کند، ضمن آنکه زمینه‌های همکاری فراتر از تجارت و حمل و نقل است و می‌توان با ابتکارات مختلف در بخش علم و فناوری و بخش‌های دیگر همکاری‌های بیشتری داشت.
 ایشان خاطرنشان کردند: البته گسترش روابط ایران و ازبکستان، مخالفانی هم دارد، اما باید بدون اعتنا به این مخالفت‌ها و براساس مصلحت دو کشور، تصمیم گرفت و همکاری‌ها را تا آنجا که امکان دارد، گسترش داد. 
در این دیدار که حجت‌الاسلام والمسلمین رئیسی -رئیس‌جمهور- نیز حضور داشت، «شوکت میرضیایف» دیدار خود با رهبر انقلاب را یک دیدار تاریخی خواند و گفت: ما هم از وقفه‌ای که در روابط دو کشور و کاهش همکاری‌ها وجود داشت، متأسف بودیم و امیدواریم با گفت‌وگوهایی که در تهران انجام شد، گام‌های بلندی را برداریم و همکاری‌ها در زمینه‌های تجاری، حمل و نقل، علم و فناوری و گردشگری به سطح شایسته و مطلوب خود برسد. رئیس‌جمهور ازبکستان با تجلیل از ایستادگی ملت ایران در برابر تحریم‌ها افزود: دستاوردهای ملت ایران به‌ویژه در حوزه علم و فناوری که بخش‌هایی از آن را در نمایشگاه برپا شده دیدم، نشان می‌دهد یک ملت تحت راهنمایی‌های خردمندانه رهبر خود و با اتحاد می‌تواند به‌رغم همه فشارها به اهداف بزرگ برسد.

پ.ن: اقتصاد سرآمد
اگر نگاه راهبردي مقام معظم رهبري در اتصال ازبكستان به آب‌هاي آزاد از طريق تركمنستان و افغانستان را مد نظر و مطالعه قرار دهيم، متوجه چند نكته جالب مي‌شويم كه هر نكته جاي بحث تفصيلي دارد و ما اينجا به اشاره از آن‌ها مي‌گذريم:

اول: نگرش راهبردي
درك راهبرد مهم است. اين كه در برخي سخنان مقامات دولتي مي‌‌شنويم يا مي‌خوانيم كه تفاوتي بين راهبرد و سياست قائل نيستند و نمي‌دانند اغلب آن چه مي‌گويند سياست است نه راهبرد، متوجه مي‌شويم كه لازم است راهبرد را بشناسيم. يك نقشه كلي و كلان از يك طرح‌ بزرگ كه با ابرپروژه ها قابل اجراست. نگاهي زمان‌بر كه از دورها ديدار مي‌كند و از آينده خبر مي‌دهد. 

دوم: سياست‌ها
راهبرد زماني خلق مي‌شود كه پاي يك هدف كلان و قوي در ميان است. راهبرد براي آن است كه يك هدف در آينده مورد آماج قرار گيرد كه نياز به زمان و هزينه‌هاي بالا دارد. اين راهبردها بايد با سياست‌هاي مشخص، چارچوب بندي شود و به قطعات مشخص قابل اجرا در آيد. 
نگاهي بيندازيد به راهبرد مقام معظم رهبري در سال 78 در باره توسعه مكران(گنج پنهان). اين راهبرد كارساز و فوق‌العاده اثربخش يايستي با سياست‌هاي مشخص دنبال مي‌شد تا امروز بعد از گذشت دو دهه، نتايج ملموس آن مشاهد مي‌شد. نبود سياست‌گذاري مشخص و كارساز باعث شده كه ما همچنان در وضعيت نامطلوب به سر ببريم.
سوم: راهبرد كلان رهبري و سياست‌هاي عملياتي دولت
اگر راهبردهاي به وسيله رهبري- يا سامانه‌هاي بالادستي ديگر مانند مجمع- معلوم شدند و در قالب راهبرد يا اصول كلي بيان شدند، وظيفه دولت‌هاست كه سياست‌ها را تعيين و مسير حركت را مشخص كنند. در اين قاعده بايد بگوييم: راهبرد داريم، اما سياست نه. به بيان ديگر، راهبري‌هاي كلان وجود داشته و دارند؛ اما ادامه حركت با تعلل و وقفه همراه است و دولت‌ها به وظايف خود به خوبي عمل نكرده‌اند. 

چهارم: برنامه‌هاي عملياتي
بعد از تعيين هدف، راهبرد و سياست‌ها، نوبه به برنامه‌ريزي‌هاي كوتاه، ميان و بلند مدت مي‌رسد كه متاسفانه ما در اين حوزه هم به شدت هر چه تمام‌تر مشكل داريم. نگاه كنيد به سازه‌هاي دروازه تهران جديد(چيتگر شمالي و جنوبي). سازه‌ها با برج‌هاي بلندمرتبه ساخته شده‌اند، مردم سكونت گزيده‌اند، زندگي جريان يافته؛ اما آقايان تازه يادشان افتاده است كه تونل‌هاي فاضلاب بكنند! اين يعني نبود برنامه. يعني نقص در برنامه‌ريزي. ابتدا بايد زيرساخت‌ها را مهيا مي‌كردند و بعد آسمان‌خراش‌ها را به هوا مي‌فرستادند كه درست برعكس عمل كرده‌اند: اول برج‌ها را ساخته‌اند و تازه ياد زيرساخت‌ها افتاده‌اند. 
اين نقص وحشتناك در حوزه‌هاي ديگر هم مشاهد مي‌شود. در بخش اقتصاد درياپايه وضعيت بدتر است زيرا كارشناسان خشكي براي حوزه ساحل و دريا برنامه‌ريزي مي‌كنند كه گاهي هم برنامه‌حذفي مي‌كنند. مانند سازمان برنامه و بودجه كه كلهم اقتصاددرياپايه را از برنامه هفتم توسعه حذف كرد واگر نبود مدد رئيس جمهور، بندي 60 به برنامه هفتم باز نمي‌گشت.

انتظار ما از راهبرد جديد
راهبرد جديد براي اتصال ازبكستان به آب‌هاي آزاد كه مبين هدف كلان و قدرت‌مندي است، بايد مورد توجه تصميم‌سازان و تصميم‌گيران و سياست‌گزاران و برنامه‌ريزان قرار گيرد و آن را جدي بگيرند. انتظار داريم كه مانند قصه مكران نشود و مشمول زمان نشود؛ بلكه به سرعت، تيم‌هاي مطالعات اوليه و سپس تكميلي به كار گرفته شوند و سياست‌هاي تحقق راهبرد رهبري را تعيين و سپس برنامه‌هاي عملياتي و قابل اجرا در بازه زماني مشخص ترسيم شوند. اين انتظار رويايي يا تخيلي نيست، بلكه انتظاري است كه از دانش مديريت و مديريت پروژه بر مي‌آيد كه قواره و قواعد آن مشخص است و ما انتظار داريم، رئيس جمهور به طور مشخص در اين باره دستور لازم صادر كند و كارگروه حرفه‌اي براي تشخيص سياست‌ها و سپس كاربست گروه‌هاي حرفه اي براي برنامه ريزي مشخص شده و شروع به كار كنند.