آمریکا با نفوذ چین در تنگه پاناما مقابله خواهد کرد
​​​​​​​گروه بین الملل - توحید ورستان - اخیرا، دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب ایالات متحده، در یک پست جنجالی در شبکه‌های اجتماعی، تمایل خود را برای خرید گرینلند، بزرگترین جزیره جهان نشان داد. او در پلتفرم رسانه اجتماعی خود، Truth Social، نوشت: «برای اهداف امنیت ملی و آزادی در سراسر جهان، ایالات متحده احساس می‌کند که مالکیت و کنترل گرینلند یک ضرورت مطلق است.» 
به گزارش روزنامه دریایی اقتصاد سرآمد، این دومین بار است که دونالد ترامپ تمایل خود را برای داشتن گرینلند ابراز داشته است. پیش از این و در سال ۲۰۱۹، او پیشنهاد کرده بود که ایالات متحده باید گرینلند را در کنترل خود داشته باشد. با این حال ترامپ اولین رئیس جمهور آمریکا نیست که چنین اقدامی را پیشنهاد می‌کند. این ایده برای اولین بار در دهه ۱۸۶۰ تحت ریاست اندرو جانسون مطرح شد. 

واکنش سخت دانمارک
گرینلند، بزرگترین جزیره در جهان، یک قلمرو خودمختار دانمارک است. با این حال به عنوان مرکز فضایی بزرگ ایالات متحده بوده و همچنین در کوتاه‌ترین مسیر از آمریکای شمالی به اروپا قرار دارد. موقعیت ژئواستراتژیک گرینلند، آن را از نظر استراتژیک برای ایالات متحده مهم می‌کند.
 البته، در پاسخ به اظهارات ترامپ، نخست وزیر گرینلند گفته که گرینلند متعلق به مردم گرینلند است. او در ادامه افزود، «ما برای فروش نیستیم و نباید مبارزه طولانی خود را برای آزادی از دست بدهیم. با این حال، ما باید همچنان برای همکاری و تجارت با کل جهان، به ویژه با همسایگان خود آماده باشیم.»
پاسخ دانمارک نیز به شکل افزایش بودجه دفاعی گرینلند بود. ساعاتی پس از آن که دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب ایالات متحده، تمایل خود را برای خرید قلمرو قطب شمال تکرار کرد، دولت دانمارک اعلام کرد که هزینه‌های دفاعی گرینلند را افزایش می‌دهد.
ترولز لوند پولسن، وزیر دفاع دانمارک، گفت که ارزش بسته دفاعی حداقل ۱.۵ میلیارد دلار (۱.۲ میلیارد پوند) است. بر اساس گزارش بی‌بی سی، وزیر دفاع رقم دقیقی را برای این بودجه دفاعی مشخص نکرد، اما رسانه‌های دانمارکی تخمین زدند که این بودجه حدود ۱۲ تا ۱۵ میلیارد کرون باشد.
بودجه دفاعی برای خرید دو کشتی بازرسی جدید، دو پهپاد جدید دوربرد و دو تیم سورتمه استفاده می‌شود. همچنین شامل تامین بودجه برای افزایش کارکنان در فرماندهی قطب شمال در نوک، پایتخت گرینلند، و ارتقای یکی از سه فرودگاه اصلی غیرنظامی گرینلند برای اداره هواپیماهای جنگنده مافوق صوت F-35 می‌شود. وی در بیانیه‌ای افزود: «ما سال‌هاست که به اندازه کافی در قطب شمال سرمایه‌گذاری نکرده‌ایم. اکنون، ما در حال برنامه ریزی برای حضور قوی‌تر هستیم.» 

تکرار ادعاها در مورد پاناما
در هفته‌های گذشته، دونالد ترامپ در شبکه‌های اجتماعی پیشنهاد داده بود که کنترل کانال پاناما و تبدیل کانادا به پنجاه و یکمین ایالت ایالات متحده باشد. او همچنین جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا را به عنوان «فرماندار» مورد تمسخر قرار داد و دوباره پیشنهاد کرد که این کشور می‌تواند به یک ایالت ایالات متحده تبدیل شود.
ترامپ همچنین تهدید کرده است که کنترل کانال پاناما را به دست خواهد گرفت و پاناما را متهم کرد که برای استفاده از گذرگاه تجاری بسیار مهم آن، نرخ‌های بیش از حد اعمال می‌کند. در ۲۱ دسامبر، دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب ایالات متحده، پاناما را به اعمال نرخ‌های بالا برای استفاده از کانال پاناما متهم کرد و گفت که اگر این کشور این کانال را به شکل قابل قبولی مدیریت نکند، آن را تحویل دهد.
باید توجه داشت که تمام کانال پاناما آبراه مصنوعی است که اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام را به هم متصل می‌کند و از نظر اقتصادی و ژئواستراتژیک به ویژه برای ایالات متحده مهم است. ترامپ در یک پست Truth Social نوشت: «با نیروی دریایی و تجاری ما به شیوه‌ای بسیار ناعادلانه و غیرمنصفانه رفتار شده است. هزینه‌هایی که پاناما دریافت می‌کند مضحک است» 

اهمیت راهبردی کانال پاناما
کانال پاناما یک آبراه مصنوعی است که دو اقیانوس بزرگ و همچنین قاره‌های آمریکای جنوبی و آمریکای شمالی را به هم متصل می‌کند. ساخت کانال پاناما به این دلیل انجام شد که حرکت از یک اقیانوس به اقیانوس دیگر با دور زدن نوک آمریکای جنوبی را تسهیل کند زیرا بسیار پرهزینه و زمان‌بر بود. از همین روی، بین سال‌های ۱۹۰۴ تا ۱۹۱۴ و با کمک ایالات متحده ساخته شد. تا آن زمان، ساخت کانال به دلیل جغرافیای چالش‌برانگیز منحصر به فرد منطقه، دشوار تلقی می‌شد.
فرانسه قبلاً تلاش‌های مشابه را به دلیل هزینه‌های بالای آن انجام داده بود. کشور کلمبیا تا سال ۱۹۰۳ کنترل پاناما را در دست داشت، تا اینکه کودتای مورد حمایت ایالات متحده به پاناما کمک کرد تا به استقلال برسد. در عوض، ایالات متحده حق ساخت و راه اندازی کانال و حقوق دائمی منطقه کانال پاناما را از طریق معاهده «هی-بوناو-واریلا» در سال ۱۹۰۳ دریافت کرد. اگرچه تلاش‌های ساخت‌وساز در نهایت موفق شدند، اما با بیش از ۳۰۰ میلیون دلار در آن زمان پرهزینه‌ترین پروژه زیرساختی در تاریخ ایالات متحده و زندگی هزاران کارگر بود.
امروزه کانال پاناما سالانه حدود ۱۴ هزار ترانزیت را ثبت می‌کند، اما این تعداد به دلیل خشکسالی در سال‌های اخیر کاهش یافته است. حدود ۶ درصد تجارت جهانی (بر اساس ارزش) از طریق آن انجام می‌شود. 

هراس از نفوذ چین
از زمان گشایش این کانال، کنترل آن به محل مناقشه بین پاناما و ایالات متحده تبدیل شد. در دهه ۱۹۷۰، جیمی کارتر، نامزد ریاست جمهوری نیز با این معاهده مخالفت، اما پس از پیروزی در انتخابات در سال ۱۹۷۶ دیدگاه او تغییر کرد. سال بعد، معاهدات توریجوس-کارتر امضا شد که به ایالات متحده این قدرت را داد تا از کانال پاناما در برابر هرگونه تهدید خارجی، دفاع نظامی کند.
ترامپ همچنین هشدار داده است که اجازه نخواهد داد کانال محل نفوذ خارجی‌ها شود که به نظر می‌رسد درباره نفوذ احتمالی چین بر این گذرگاه هشدار می‌دهد. در سال‌های اخیر، چینی‌ها اهمیت قابل توجهی به منطقه داده‌اند، آنها همچنین در تعدادی از پروژه‌های زیرساخت در این کشور مشارکت دارند. ابتکار بلندپروازانه کمربند و جاده یک چالش اقتصادی بزرگ برای ایالات متحده است و جالب اینکه پاناما اولین کشور آمریکای لاتین بود که BRI را در سال ۲۰۱۸ امضا کرد.ایالات متحده، آمریکای جنوبی را منطقه نفوذ خود محسوب می‌‍کند و ورود چین به همسایگی آن، اقتدار این کشور را با چالش مستقیم مواجه می‌کند. ترامپ در تلاش است با تهدید و خط و نشان به کشورهای منطقه هشدار دهد که با چین همکاری نکنند وگرنه با پیامدهای شدیدی روبرو خواهند شد.