گروه اقتصاد دریایی -محمد عباسی راد- ظرفیت‌های خوب ایجاد شده در بنادر کشور خصوصا بندر چابهار، به دلیل نبود استراتژی و رویکرد مناسب در توسعه ترانزیت و انتقال کالا از طریق کشور، در بهره‌گیری از فرصت‌ ها خصوصا در افزایش سهم تجارت از جابجایی بین‌اللملی کالا موفق نبوده‌ ایم.استفاده مطلوب از زیرساخت‌ های ترانزیتی ایران مستلزم تغییر نگاه، هم‌ افزایی و مساعی همه دستگاه‌ های مرتبط در کاهش زمان و هزینه انتقال کالا است. با این حال با وجود ظرفیت‌ های خوب ایجاد شده در بنادر کشور خصوصا بندر چابهار، به دلیل نبود استراتژی و رویکرد مناسب در توسعه ترانزیت و انتقال کالا از طریق کشور، در بهره‌ گیری از فرصت‌ ها خصوصا در افزایش سهم تجارت از جابجایی بین‌ اللملی کالا موفق نبوده‌ ایم. 
به گزارش اقتصادسرآمد، جریان عبور و تجارت جهانی منتظر غفلت دولت‌‌ها و ایجاد تأخیرات، قوانین دست و پا گیر و رویکردهای بخشی و صنفی نخواهد بود. از سوی دیگر کشورهای همسایه برای جذب و انتقال کالای سایر کشورها از قلمرو خود به شدت در حال رقابت هستند. نخست هماهنگی و همت تمامی دستگاه‌ ها جهت روان‌ سازی و حذف تشریفات زائد اداری انتقال کالا در قلمرو کشور از ضروریات است. مطمئنا اهتمام به روان‌ سازی ترانزیت با تغییر رویکرد مدیران و تصمیم‌گیران کشور از نگاه و پیش‌ فرض «نیاز کشورهای همسایه و منطقه به انتقال کالا از طریق کشور» به «ترانزیت کالا به عنوان یک فرصت اقتصادی و موثر در توسعه کشور» میسر خواهد شد.
نمونه بارز آن در منطقه، ایجاد خط سراسری ریلی شرق به غرب از خاک روسیه شامل خط سراسری راه آهن TSRو TCR است. در شرق، کشور همسایه پاکستان با وجود مشکلات سیاسی با دولت هند و تضاد منافع چین و هند در پاکستان، از طرفی به دنبال تکمیل پروژه OBOR با چین و از سوی دیگر به دنبال تسهیل انتقال کالای ترانزیتی با هندوستان از طریق گذرگاه‌ های زمینی است. در غرب کشور با راه‌ اندازی بندر ام القصر جریان انتقال کالای ترانزیتی از ام‌ القصر و بصره به شمال عراق و امتداد آن تا ترکیه در حال انجام است. در جنوب کشور نیز انتقال کالا و تجاری‌ سازی حمل‌ و‌ نقل کالا، از اولویت‌های کشورهای حاشیه خلیج فارس است.
اهمیت راهبردی چابهار
 در ارتقاء نقش منطقه ای
پارسا نجفی، کارشناس سیاست خارجی و روابط اقتصاد بین‌الملل، دراینباره به روزنامه اقتصادسرآمد، گفت: اهمیت راهبردی چابهار در ارتقاء نقش منطقه ای همگام با تحولات سیاسی و اقتصادی هر روز مفهوم جدیدی به خود می گیرد. با دعوت ایران از پاكستان و چین برای مشاركت در طرح توسعه این بندر اقیانوسی، شاید هند مولفه جدیدی را در برنامه های خود برای حضور طولانی مدت در پروژه های مربوط به بندر چابهار بیافزاید. 
بندر چابهار رقیب بندر گوادر پاكستان نیست
او ادامه داد: ایران معتقد است بندر چابهار یك رقیب برای بندر گوادر پاكستان نیست و دو بندر چابهار و گوادر را ‹خواهران› یكدیگر می داند و قصد دارد به گوادر برق و سایر كالاها را صادر كند.
چابهار یك بندر راهبردی است
وی در بخش دیگری از سخنان خود افزود: چابهار یك بندر راهبردی است كه دیپلماسی تجارت دریایی هند با سواحل غربی خود و همچنین ایران و افغانستان را میسر می سازد. نشست سه جانبه هند، ایران و افغانستان در سال گذشته توسعه یكپارچه زیرساخت های ارتباطی از جمله شبكه های جاده ای و راه آهن و توسعه بندر را تقویت كرد و دسترسی و ادغام بازارهای منطقه ای را تسهیل بخشید.
نجفی با بیان این مطلب که، توسعه اقتصادي نيازمند سرمايه گذاري در بخشها و فعاليتهاي مختلف اقتصادي است. بدون سرمايه گذاري در طرحهاي زيربنايي و روبنايي نمي توان انتظار گسترش اشتغال، توليد و رفاه اقتصادي به ویژه در بنادر را داشت، گفت: هدف جمهوری اسلامی ایران از توسعه بندر چابهار؛ محور شرق و بهبود پیوندهای تجاری و اقتصادی با کشورهای منطقه به ویژه با افغانستان و کشورهای آسیای میانه است و قطعا به آن دست خواهد یافت.
زیرساختهای بندری و توسعه فیزیکی انجام شده به همراه ارائه تخفیفات قابل توجه در هزینه های بندری و دریایی بندر چابهار توسط جمهوری اسلامی ایران را فرصت مناسبی برای طرف های خارجی بوده و لذا ضروری است طرف های خارجی نیز با فعالسازی مکانیزم تخفیفات بندری و دریایی برای کالاها و کشتی‌های از مبدا و مقصد بندر چابهار در  بنادر کشور های خارجی تلاش کنند.یکی از ابزارهای نوین و قدرتمند دولت های برای ارتباطات در فضای بین المللی و دستیابی به موقعیت مناسب تر و بهتر در اقتصاد جهانی استفاده از «دیپلماسی اقتصادی» است. دیپلماسی اقتصادی  اقدامات رسمی دیپلماتیک است که دسترسی به بازارهای خارجی را برای کسب و کارهای ملی تسهیل می‌کند و در تلاش برای جذب سرمایه‌گذاری خارجی است و بر اثرگذاری روی قوانین بین المللی در راستای پیشبرد منافع ملی تاکید می‌کند.
در حال حاضر با توجه به وضعیت نامطلوب اقتصاد داخلی و جایگاه نامناسب آن در عرصه اقتصاد جهانی، همچنین تاکید اسناد بالادستی کشور به‌ ویژه سند چشم‌انداز بر ارتقای جایگاه اقتصادی و فن‌آوری ایران در منطقه، اولویت دادن به تعامل اقتصادی سازنده و اثربخش با جهان در قالب دیپلماسی اقتصادی که از ظرفیت بهره‌گیری از منافع اقتصاد جهانی برخوردار است، به یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر تبدیل شده است.