Intenational Maritime Organization
تاریخچه :هنگامی که برای اولین بار پیشنهاد تاسیس سازمانی تخصصی در سازمان ملل متحد که به امور دریایی بپردازد مطرح گردید، هدف اصلی تشکیل ابزاری بین المللی به منظور افزایش ایمنی در دریا بود. مدتها بود که همگان دریافته بودند اقدام به منظور افزایش ایمنی عملیات دریایی در صورتی که در سطح بین المللی انجام گردد، موثرتر خواهد بود تا اینکه توسط کشورهای مختلف تک تک و به صورت یکجانبه و بدون هماهنگی با سایر کشورها صورت پذیرد.
با توجه به این سابقه، بر اساس کنفرانس بین المللی متشکله در ششم مارس ۱۹۴۸ در ژنو، کنوانسیون سازمان دریانوردی مشورتی بین الدول به تصویب رسید و در سال ۱۹۵۸ لازم الاجرا گردید. بعدها توسط ۷ اصلاحیه بین سالهای ۱۹۶۴ تا ۱۹۹۳ تغییراتی در آن انجام گرفت. مهمترین این تغییرات شامل افزایش یک رکن اصلی در رابطه با کمک های فنی بخصوص به کشورهای در حال توسعه و تغییر نام آن به سازمان بین المللی دریانوردی (آیمو) و در اصلاحیه ۱۹۹۳ افزایش اعضای شورای آیمو از ۳۲ به ۴۰ کشور و ایجاد کمیته تسهیل بود. این اولین ارگان بین المللی بود که صرفا اختصاص به مسائل دریایی داشت.
در دوره ۱۰ ساله بین تصویب متن و لازم الاجرا شدن کنوانسیون در سال ۱۹۵۸ مشکلات دیگری در ارتباط با ایمنی توجه عموم را در سطح بین المللی به خود جلب نمود و یکی از مهمترین آنها تهدید آلودگی دریایی ناشی از کشتیها بویژه آلودگی ناشی از نفت بود که توسط کشتیهای تانکر حمل می شد. متن کنوانسیون بین المللی در این خصوص در سال ۱۹۵۴ مورد تصویب قرار گرفت و این چهار سال پیش از شکل گیری IMO بود. در ژانویه سال ۱۹۵۹ آیمو مسئولیت اداره امور و ارتقاء آن را تقبل نمود. از همان ابتدا، بهبود ایمنی دریانوردی و جلوگیری از آلودگی دریایی جزو مهمترین اهداف آیمو بوده است. 
سازمان آیمو با بیش از ۳۰ سازمان بین الدولی ارتباط رسمی دارد. همچنین به حدود ۵۰ سازمان بین المللی غیر دولتی وضعیت مشورتی اعطا شده است و به آنها اجازه داده شده است که بعنوان ناظر در کار کمیته های مختلف شرکت نمایند. این سازمانها بعنوان نمایندگان طیف وسیعی از شرکتهای دریایی، حقوقی و محیط زیستی هستند و از طریق ارائه اطلاعات، اسناد و نظرات تخصصی در کار ارگانها و کمیته های مختلف سهم بسزایی بر عهده دارند. با این وجود، هیچیک از این سازمانها حق رای ندارند. مقر سازمان آیمو در  انگلستان (لندن) واقع است. نهاد اداره کننده آیمو، مجمع (Council) با ۱۶۷ کشور عضو و دو عضو وابسته تشکیل شده است که هر دوسال یکبار، جلسه برگزار می کند.  
مجمع ، شورا و کمیته های اصلی (Committee ) :
•مجمع (ASSEMBLY )
•شورا ( COUNCIL )
•کمیته ایمنی دریانوردی (MSC )
•کمیته حقوقی (LEG )
•کمیته حفاظت از محیط زیست دریایی (MEPC )
•کمیته همکاری های فنی ( TC )
•کمیته تسهیل (FAL )
•کمیته های فرعی (Sub Committees)
    نمایی از اجلاس های آیمو 
از ابتدای سال ۲۰۱۴ کمیته های MSC و MEPC بخش عمده‌ای از کارهای خود را توسط ۷ کمیته فرعی با شرکت کشورهای عضو انجام می دهند. این ۷ کمیته عبارتند از 
۱-کمیته فرعی طراحی و ساختار کشتی (SDC)
۲-کمیته فرعی پیشگیری از آلودگی و مقابله با آن (PPR)
۳-کمیته فرعی عامل انسانی، آموزش و نگهبانی (HTW)
۴-کمیته فرعی تجهیزات و سیستمهای کشتی (SSE)
۵-کمیته فرعی دریانوردی، ارتباطات و تجسس و نجات (NCSR)
۶-کمیته فرعی اجرای اسناد سازمان آیمو (III)
۷-کمیته فرعی حمل کالاها و کانتینرها (CCC)
 اهداف
•ایجاد سیستمی برای همکاری بین دولتها در زمینه وضع مقررات و طرز عمل دولتها درخصوص انواع مسائل فنی موثر در کشتیرانی تجاری بین المللی
•تشویق و ترغیب دولتهادر زمینه تصویب بهترین استانداردهای عملی در مورد ایمنی دریانوردی و جلوگیری و کنترل آلودگی دریایی بوسیله کشتیها
•تهیه پیش نویس کنوانسیونها، موافقتنامه ها و سایر اسناد بر حسب لزوم تشکیل کنفرانسهای بین المللی جهت تصویب آنها
•رسیدگی به کلیه مسائل مربوط به دریانوردی که ممکن است از طرف یکی از ارگان یا یکی از سازمانهای تخصصی ملل متحد به سازمان محول شود
•تسهیل مبادله اطلاعات و مشورت بین اعضا