وزیر نفت بخش مهمی از راه‌حل چالش جهانی تأمین امنیت انرژی جهان را در گرو توجه و تمرکز بر گاز طبیعی به‌عنوان سوختی پاک دانست و گفت: بدون همکاری‌های بین‌المللی در کاهش تدریجی انتشار کربن و در صورت تداوم رویکرد تهاجمی کنونی در توجه نکردن به منافع تولیدکنندگان سوخت‌های فسیلی در فرآیند گذار انرژی، بی‌تردید جهان در دهه‌ آینده با بحران امنیت عرضه و دسترسی به انرژی مواجه خواهد شد.به گزارش اقتصادسرآمد،  جواد اوجی در نشست وزارتی شراکت سبز آسیا (AGGPM) در کشور ژاپن با تأکید بر ضرورت گذار انرژی تدریجی، منصفانه و تمرکز بر توسعه گاز طبیعی اظهار کرد: در سال‌های گذشته رویکردی تهاجمی نسبت به ضرورت کاهش سریع استفاده از سوخت‌های فسیلی با هدف کاهش انتشار کربن، سبب کاهش سرمایه‌گذاری در منابع فسیلی شده است.وی با بیان اینکه با فروکش کردن همه‌گیری کرونا، افزایش قیمت‌ها و تقاضای جهانی انرژی،‌ همچنین بحران‌های ژئوپلیتیک، تأمین انرژی جهان را در شرایط کنونی با مخاطره روبه‌رو کرده است، افزود: برخلاف روند مورد انتظار در فرآیند گذار انرژی تهاجمی و کاهش سهم فسیلی‌ها، پیش‌بینی‌ها گویای آن است که انرژی‌های تجدیدپذیر به‌تنهایی قادر به پاسخگویی به نیاز فزاینده انرژی جهانی در شرایط کنونی و دهه‌های آینده نخواهند بود و مصرف سوخت‌های فسیلی به‌ویژه گاز طبیعی در دهه آینده روندی رو به رشد را تجربه خواهد کرد؛ بنابراین این پرسش مطرح است که برای تأمین امنیت پایدار انرژی با حداقل آلایندگی و هزینه قابل‌قبول در این دوران گذار چه باید کرد؟وزیر نفت با اشاره به اینکه کشورهای مختلف جهان از جمله عرضه‌کنندگان انرژی در چند سال گذشته با درک ضرورت‌های جهانی مرتبط با کاهش انتشار کربن، سیاست‌هایی را جهت تنوع‌بخشی به سبد انرژی خود و کاهش انتشار کربن در فرآیندهای تولید در پیش گرفته‌اند، تصریح کرد: موفقیت این برنامه‌ها منوط به مشارکت فعالانه جهانی به‌ویژه در حوزه سرمایه‌گذاری و فناوری است.اوجی ادامه داد: پیش‌شرط این اقدام، پذیرش گذار انرژی منصفانه (Fair) و تدریجی (Evolutional) به جای سیاست‌های تهاجمی حذف سوخت‌های فسیلی از سبد انرژی جهانی است. از سوی دیگر گذار انرژی منصفانه و تدریجی نیازمند پرهیز از رژیم‌سازی اجباری و مهم‌تر از آن مشارکت فعالانه و بدون تبعیض در تأمین مالی پروژه‌های کاهش انتشار کربن به‌ویژه در حوزه تولید فسیلی‌ها (حذف فلرینگ، CCS/CCUS) با درک بهتر از خلأهای فناوری، مشکلات اقتصادی، مقابله با تحریم‌های ظالمانه و غیرقانونی و... که برخی از کشورها را درگیر بحران‌های فرسایشی مداوم کرده، است.