گروه اقتصاددریایی - با پیشرفت جوامع و روی آوردن مردم به زندگی شهرنشینی، تراکم بالای جمعیتی مناطق شهرنشین و  گسترش ارتباطات و فناوری، شکل جرائم و ماهیت آنها تغییر یافت. مجرمان قدیمی دیروز، امروزه به شکل متفاوت اقدام به ارتکاب جرائم می‌کنند.  بدون شک زمین یک عامل مهم در تولید بسیاری از فعالیت‌های اقتصادی مانند کشاورزی، تجارت و صنعت است.یکی از جرائم اقتصادی که باید با آن مبارزه شود، زمین‌خواری است. زمین‌خواران امروزه ثروتی را تصاحب می‌کنند که هیچ گاه آن را تولید نکرده و هیچ نقشی در به وجود آوردن آن نداشته‌اند و صرفا با روش‌های غیرقانونی آن را در اختیار می‌گیرند. یکی از اثرات سوءزمین‌خواری گرانی شدید در بخش زمین و مسکن به ویژه در سواحل دریا است. به گزارش اقتصادسرآمد، نباید زمین‌خواری در اطراف دریا را پدیده‌ای تصور کرد که یک شخص به یکباره اقدام به تصرف زمین می‌کند بلکه افراد و گروه‌های خاصی هستند که با استفاده از ضعف‌های قانونی یا رانت اقدام به زمین‌خواری می‌کنند. خوشبخاته دولت سبزدهم این پدیده را تقریبا به صفر نزدیک کرده و اراضی اشغالی را نیز از تصرف زمین‌خواران خارج و حریم دریا را در اختیار مردم قرار داد. اما این آخر کار نیست و بعد از سواحل دریای شمال نوبت به زمین‌های ساحلی دریای جنوب رسیده و کنارک اینبار در نوک پیکان هجوم زمین خواران قرار گرفته است.
حل مساله زمین‌خواری و دریاخواری بیشتر به قوه مجریه برمی‌گردد هرچند که تا پیش از دولت سیزدهم همه سخنان درباره مقابله با زمین‌خواری در حد شعار بوده است آن هم در شرایطی كه رویه‌های قبلی تصرف زمین‌ها همچنان ادامه دارد. برای مقابله و مبارزه با زمین‌خواری خلأ قانونی زیادی وجود ندارد و در صورتی که نقصی در این قانون باشد باید اصلاح شود. تجاوز مستقیم به اراضی ملی، حریم و بستر رودخانه‌ها و تخریب آنها یکی از روش‌های زمین‌خواری است که باید از سوی متولیان امر مورد توجه بیشتری نسبت به گذشته قرار گیرد.
ساحل خواری اینبار از سوی شهردار کنارک
حسن اکبری، فعال محیط زیست دریایی در اینباره به روزنامه اقتصادسرآمد، گفت: مسئولان شهری کنارک از اواخر سال گذشته اقدام به سنگ ریزی در حریم ۶۰ متری سواحل مکُران منطقه کنارک و استحصال اراضی ساحلی و احداث دیوار ساحلی در این منطقه کرده و در حالی که بر اساس نامه دیوان محاسبات این اقدام مغایر با قوانین مربوطه و بدون اخذ مجوزهای قانونی از سازمان حفاظت محیط زیست است.
شدیدترین ساحل خواری در کنارک در حال شکل گیری است
با بیان این که این عملیات به‌رغم شکایت اداره کل محیط زیست سیستان و بلوچستان همچنان ادامه دارد، افزود: شدیدترین خسارات زیست محیطی در دنیا متعلق به خشک کردن دریا و استحصال زمین است،خاکریزی در داخل دریا و خشک کردن بستر موجب دفن شدن تمامی موجودات و نابودی اکوسیستم ساحلی و زیستگاه های ارزشمند ساحلی کنارک می‌شود.
مخالف توسعه گردشگری نیستیم
وی با تاکید بر اینکه مخالف توسعه و گردشگری نیستیم بلکه باید مکان طرح عوض شود تا محیط زیست تخریب نشود، ادامه داد: ساحل کنارک منطقه مناسبی برای تولید مثل جانوران دریایی است و باتلاقی شدن این منطقه و رسوب‌گذاری تأثیر غیرقابل جبرانی در جمعیت ابزیان دارد چرا که تأثیر بر جمعیت آبزیان در نهایت منجر به آسیب به جمعیت صیادانی می‌شود که از طریق صید در این منطقه ارتزاق می‌کنند.
مرگ آبزیان در کنارک 
فعال محیط زیست دریایی تصریح کرد: کرانه‌های کم‌عمق ساحلی تا ۵متر، محل زادآوری و رشد نوزادان و تجمع آبزیان بزرگ در بخشی از ایام سال است. هرگونه دستکاری در این کرانه‌ها اشتباه است و از بین برنده تعادلی است که موجب غنای دریا می‌شود. متاسفانه طرح ساماندهی سواحل برای آزادسازی خط ساحلی کشورکه تدوین شده بود، در عمل نتیجه‌ای نداشته و فقط نامی‌از این طرح باقی مانده است. بر این اساس عقب‌نشینی ۶۰ تا ۱۰۰ متری از خط سواحل فقط روی کاغذ به اجرا در‌آمده است.
علاوه بر موارد یاد شده گفته می‌شود دیواری به مثابه دیوار چین در حال سد شدن میان کنارک و دریا است و سروصدای زیادی را نیز ایجاد کرده اما گویا هیچ قانونی جلودار شهرداری کنارک در توقف این سازه بتنی نیست. با این ابتکار شهرداری ! کنارک دریا حالا با یک دیوار دو تکه می‌شود. بلوچ فکر می‌کند انگار تیغ بگذاری و انگشت‌های یک آدم را قطع کنی. حالا سیاهی شب دهشتناک می‌شود. ۵۵ سال از خدا عمر گرفته، چه طوفان‌ها در این دریا که ندیده اما هیچ وقتِ خدا از این همه سیاهی نترسید. کارش است، زندگی‌اش است که شب تا صبح با قلاب توی قایق بنشیند و دهان ماهی‌ای را تصور کند که به طمع طعمه باز می‌شود. فکر می‌کند شبیه طمع زمین به دریا! فکر می‌کند شاید فردا دیگر ماهی‌ها نیایند. جایی ندارند که تخم بریزند! فردا بیاید و قایق‌ها نباشند، قلاب‌ها و تورها نباشد. فصل بعدی صید در کار نباشد، برای که به آب بزنند؟ مگر می‌شود ساحل را گرفت، دریا را کوچک کرد؟ حالا آدم‌هایی که هزاران سال صیادی را به ارث برده‌اند چه بکنند؟ چشم‌هایش را می‌بندد فرقی نمی‌کند. سیاهی دهشتناک جایش را به بوی زهم فاضلاب و لجن‌زاری می‌دهد که آن سوی دیوار در دریای خشک شده، جمع شده است. امشب دریا هم سرسازگاری ندارد. پشت سوسوی چراغ‌های شهر اما بچه‌ها هستند. قلاب تکلان تکان می‌خورد. ماهی را در دریا رها می‌کند: این صلات فجر در دریا نیستم. برو به امان خدا. من هم می‌روم پی بچه‌ها و چراغ‌ها.