در کوران بحران‌های متعدد و تو در توی منطقه که هر روز بر دامنه تنش‌ها افزوده و اخبار نومید کننده، منفی و تلخ از هر نقطه و جغرافیایی مخابره می‌شود و گویی خبر امیدوار کننده قدغن شده است، دیروز خبر امضای توافق میان جنبش طالبان افغانستان و آمریکا در دوحه بر صدر اخبار رسانه‌های جهان قرار گرفت و برای ساعاتی تمرکز پوشش رسانه‌ای بر کرونا را بر هم زد.توافق دوحه‌  تاریخی توصیف شده است و فی نفسه می‌تواند خبر خوشی برای ساکنان سرزمین جنگ زده افغانستان باشد که در چهار دهه اخیر از زمان حمله شوروی در سایه سنگین جنگ‌های خارجی و داخلی روزگار را به تلخی گذرانده‌اند؛ روزگاری که توصیف آن را می‌توان از زبان صائب تبریزی چنین یافت:
گر چه نوش و نیش این عالم به هم آمیخته است
روزگار ماست از آغاز تا انجام تلخ
بستر بیگانه می ریزد نمک در چشم خواب
می شود عیش دل رم کرده، از آرام تلخ
اما با وجود این که این توافقِ "تاریخی" در وهله نخست امیدوار کننده به نظر می‌رسد، اما اجرای آن با اما و اگرهایی همراه است که به قول مثل عربی شیطان کمین کرده در جزئیات (الشیطان یکمن فی التفاصیل) و این اما و اگرها می‌تواند امیدها را به یاس بدل کند. کلیت توافق بر دو اصل استوار است: یکی تعهد واشنگتن به خروج نیروهای...