دکتر معصومه نصیری 
​​​​​​​ایران اسلامی در ۱۰۰ روز گذشته دوره‌ بی‌سابقه‌ای از هجوم همه‌جانبه رسانه‌های خارجی و عملیات روانی گسترده‌ را گذرانده است. برجسته‌نمایی، کشته‌سازی، تکرار و ضریب دهی رسانه‌ای، از جمله فرایندهایی بود که غرب و همپیمانانش از طریق آن‌ها به دنبال به چالش کشیدن جامعه ایران بودند. امروز اما، این تقابل به میدان اقتصاد کشور کشیده شده و مدل کنشگری و رفتارهای مسئولان سیاسی کشور تأثیرگذار بر بروندادهای رسانه‌ای و فزاینده‌های بازار ومعیشت مردم خواهد بود. با توجه به اینکه در سه ماه گذشته حداقل ۳۰۰ گونه از انواع تحریم ظالمانه علیه ملت ایران اعمال شده و این اتفاق فشار مضاعفی بر معیشت شهروندان و تحولات بازار تحمیل می‌کند، می‌طلبد دولت به عنوان متولی امر مدیریت جامعه نسبت به آگاه‌سازی اقشار مردم نقش آفرینی فعال داشته باشد. مردم در ناآرامی‌های اخیر با اغتشاشگران همراهی نکردند و پروژه دشمن ناکام ماند. این مسئله، اتاق فکرهای خارجی را به تغییر روش سوق داده و طرف مقابل در مسئله جنگ شناختی از پروژه حقوق زنان به روایت‌سازی و داستان‌پردازی‌های اقتصادی و اجتماعی روی آورده تا از این طریق بتواند اغتشاشات را به نارضایتی‌های اقتصادی وصل کند. متأسفانه ما در دولت سیزدهم از انفعال و ضعف آگاهی‌بخشی به مردم رنج می‌بریم. در مواردی هم دیده می‌شود ناسنجیدگی، تعدد و تکرر اظهارات برخی مسئولان به مشکلات موجود دامن می‌زند و تنش‌های فکری مخاطبان را تشدید می‌کند. رهبر معظم انقلاب علاوه بر تأکید مستمر بر جریان داشتن جنگ اقتصادی، همواره به دولت‌مردان اصل اقناع افکار عمومی را یادآوری می‌کنند. ایشان تأکید می‌کنند اگر دولت‌ها اقدامی انجام می‌دهند، جزئیات آن فرایند را با ادبیات اقناعی و ناظر به جزئیات و آمارهای صحیح با مردم در میان بگذارند. غفلت از این اصل اساسی در هرزمانی موجب ضریب گرفتن اخبار غلط و انحرافات فکری در ذهن مخاطبان می‌شود. غفلت از گفت‌وگوی دولت و ملت پاشنه آشیل سوء‌استفاده رسانه‌های معارض از افکار عمومی است. این روزها هم شاهد آن هستیم که با بروز نابسامانی در بازار ارز و افزایش قیمت برخی کالاها، رسانه‌های خارجی با مهندسی اخبار و تیترهای هدفمند به دنبال ایجاد پیوند بین تنش‌های اجتماعی و نارضایتی اقتصادی هستند. راهکار دفع این عملیات تلاش همه‌جانبه رسانه‌ها برای پاسخگوسازی مسئولان، و اراده‌مندسازی دولت برای گفت‌وگوی صریح و شفاف با شهروندان است. نبود مکالمه بین مردم و دولت به معنای سوء‌استفاده رسانه‌های خارجی از سردرگمی شهروندان و در نهایت تضعیف اعتماد عمومی می‌شود. با این اوصاف باید گفت نیاز اصلی و اساسی دولت اقناع افکار عمومی با گفت‌وگوی صریح با مردم است. جهاد تبیین یک طرح عملیاتی است که باید از دل هیئت دولت آغاز شود و برای جامه عمل پوشاندن به این مسئله هنوز دیر نشده است. در صورت تکرار انفعال سیستم اطلاع رسانی‌دولت، خطر غافل‌گیری و بروز و ظهور ناآرامی‌های جدید محتمل است. در جمع‌بندی نکات فوق می‌توان رسانه‌ها را به عنوان خط وصل مهم دولت و ملت بر شمرد و هم‌افزایی مثلث دولت-رسانه - ملت را آغازی بر مهار و جلوگیری از انباشت روانی و امواج نارضایتی در کشور قلمداد کرد.
*کارشناس ارشد ارتباطات و رسانه