گروه جامعه - بازنشر - کودکانی که در اطراف کوه زاگرس زندگی می کنند به این مرد لقب «مرد سنجاب» داده اند.
به گزارش اقتصادسرآمد، جنگل های بزرگ بلوط در نواحی اطراف کوه زاگرس در غرب ایران در حال نابودی هستند. مقصر خشکسالی یا جنگل زدایی نیست، شکار غیرقانونی سنجاب است. طبق گزارش فرانس 24، این حیوانات برای اکوسیستم جنگل ضروری هستند زیرا بلوط هایی را که به شکل درخت رشد می کنند دفن می کنند. یک مرد تصمیم گرفت برای این جوندگان کوچک و جنگل های بزرگی که از آنها مراقبت می کنند مبارزه کند.سنجاب‌ها پس از دستگیری، اغلب به عنوان حیوان خانگی در بازارهای سراسر ایران به قیمت تقریباً 15 تا 30 یورو فروخته می‌شوند. در جنگل، حیوانات عادت می‌کنند که بلوط‌ها و دانه‌های مختلف را دفن کنند تا برای بعد نگهداری کنند. با این حال، آنها اغلب فراموش می‌کنند که این ذخایر را کجا دفن کرده‌اند و بلوط‌های پنهان‌شان می‌توانند با آرامش به درختان تبدیل شوند.شکارچیان غیرقانونی سنجاب نیز از روش هایی استفاده می کنند که جنگل را از بین می برد. به عنوان مثال اغلب درختانی را که سنجاب ها در آن پناه می گیرند آتش می زنند. طبق قانون، شکارچی متخلف که درختی را از بین ببرد، 800 هزار ریال ایرانی (معادل 20 یورو) جریمه نقدی دارد، در حالی که شکار سنجاب، 3 میلیون و 500 هزار ریال (معادل 100 یورو) جریمه نقدی دارد. اما این اجرا نمی شود
تهدید جنگل جدید نیست. فعالان برای اولین بار در سال 2010 زنگ خطر را در مورد شکار غیرقانونی سنجاب به صدا درآوردند. اما، شش سال بعد، وضعیت تغییر نکرده است و حیوانات کوچک هنوز شکار می شوند، به این معنی که بلوط ها آن طور که باید کاشته نمی شوند.
"انسان اکوسیستم این منطقه را مختل کرد، بنابراین وظیفه ما یافتن راه حل است."
مظفر افشار در خرم آباد، شهری در منطقه لرستان، در غرب ایران زندگی می کند. او تصمیم گرفت که در پی شکار غیرقانونی سنجاب، باید کاری کند تا جنگل ها رشد کنند.
من و همسرم از حدود سی سال پیش شروع به کاشت بلوط کردیم. فکر می کنیم حدود 300000 بلوط در منطقه زاگرس کاشته ایم.
افشار از همه ظروف مختلف برای رشد درختان استفاده می کند - از قوطی های نوشابه قدیمی گرفته تا بطری های مواد شوینده و حتی پوست میوه.
خانه اش پر از نهال بلوط است.
من خودم بلوط ها را پرورش می دهم. من از هر ظرفی که پیدا کنم برای رشد نهال در آن استفاده می کنم -- از جمله جعبه های سیگار بازیافتی. در اصل، من دقیقاً همان کاری را می‌کنم که سنجاب‌ها در طبیعت انجام می‌دهند.
من از روستاییان بلوط می خرم. بعد از چند ماه، وقتی نهال ها به اندازه کافی رشد کردند، با کمک داوطلبان دوباره آنها را در جنگل می کارم. شش سازمان غیردولتی محلی به ما کمک می کنند. هر آخر هفته حدود 20 بلوط گلدانی را به کوهنوردانی می دهیم که آنها را در مناطق بسیار دورتر دفن می کنند.
من سالانه 4500 یورو برای این پروژه خرج می کنم. گفتنی است، انسان این اکوسیستم را مختل کرده است، بنابراین این وظیفه ماست که راه حلی پیدا کنیم. همه این همکاری ها به اقتصاد محلی کمک می کند. من همچنین سعی می کنم آگاهی را در مورد نیاز به حفاظت از جنگل افزایش دهم.
افشار در همه ظروف مختلف، از جمله پوست میوه، بلوط می کارد تا نهال هایی را که بعداً کاشته می شود، رشد دهد.
***
این علامت می گوید: «چرا سیگار؟ چرا سیگار؟ من برای جامعه خود اکسیژن ایجاد می کنم. خانه افشار به یک جاذبه محلی تبدیل شده است.
"من به دانش آموزان توضیح می دهم که این درختان پدربزرگ و مادربزرگشان را نجات دادند"
مظفر افشار داوطلبانی را برای کاشت مجدد جنگل ها آموزش می دهد.
هر هفته به دو مدرسه جدید سر می زنم تا به آنها توضیح دهم که ما چه می کنیم. به دانش آموزان می گویم که درختان این جنگل پدربزرگ و مادربزرگشان را در دوران جنگ جهانی دوم نجات دادند. قحطی این منطقه را فرا گرفت و مردم توانستند در این جنگل ها به دنبال غذا بگردند. سپس به آنها می گویم که این به آنها بستگی دارد که در آینده نگهبانان این جنگل باشند.
آماری دال بر تعداد سنجاب های باقی مانده در منطقه کوه زاگرس وجود ندارد.
در سال گذشته، یک سازمان غیردولتی به نام پاژین نیز داوطلبانی را گرد هم می آورد تا هر آخر هفته صدها درخت بکارند.
"مرد سنجاب" کوه زاگرس همچنین برای بازگرداندن گونه‌های گیاهی بومی مانند زالزالک یا تربینت که مقدار کمی آب مصرف می‌کنند و می‌توانند قرن‌ها زندگی کنند، تلاش کرده است. او در تلاش است تا شهرداری های محلی را وادار به تغییر و کاشت این گونه های کوچکتر و بومی به جای صنوبر کند که به سرعت رشد می کنند اما آب زیادی مصرف می کنند.
مظفر افشار از مدارس بازدید می کند تا در مورد مراقبت از جنگل صحبت کند.
ایران؛ ناظران اقدام کنند. اقدام در مورد محیط زیست