نبود مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی ،پاشنه آشیل صنعت گردشگری در مازندران است که بهره برداری بهینه این ظرفیت ساحلی کم نظیر نیازمند نقشه راه، برنامه ریزی اصولی، سرمایه گذاری پایدار و مشارکت همگانی است.به گزارش اقتصادسرآمد،  مناطق ساحلی به اعتقاد صاحبنظران امر یکی از مهم ترین و حساس ترین واحدهای مورفولوژیکی(علمی که از ساختمان و شکل ظاهری ابدان موجودات زنده اعم از جانوری و گیاهی و غیر زنده "معدنی ها"بحث می کند) زمین هستند در زمان حاضر حدود دوسوم جمعیت زمین در فاصله ۶۰ کیلومتری از خط ساحلی زندگی می کنند و کشور عزیزمان هفت استان ساحلی - دریایی دارد که ضروری است برای استفاده بهینه و پایدار از ظرفیت های بی شمار مناطق ساحلی خزر مدیریت یکپارچه این مناطق تهیه و تدوین اجرایی شود، ضمن این که طرح مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی در بخشی اعظمی از سواحل جنوب ایران تهیه و اجرایی شده است.بناببر گزارش ایرنا ،کشورمان با دارا بودن بیش از سه هزار کیلومتر خط ساحلی در کرانه های دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان و با توجه به قرارگیری در موقعیت ژئواستراتژیک خاورمیانه تنگه هرمز و دسترسی به اقیانوس هند خود یک کشور ساحلی با اهمیت بسیار زیاد در منطقه و جهان محسوب می شود.ژئواستراتژیک عبارتست از مطالعه اثر عوامل استراتژیک محیط جغرافیایی منطقه ای و جهانی روی تصمیم گیری های سیاسی حکومت ها و اثر گذاری های متقابل کشورها در ابعاد منطقه ای و جهانی، و سیاست های قدرتی.به اعتقاد کارشناسان حوزه گردشگری مازندران با پیاده سازی دقیق و اصولی طرح مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی می تواند گامی موثر در جهت دستیابی به توسعه پایدار این مناطق باشد.استان مازندران ۳۳۸ کیلومتر ساحل دارد که بخش مهم گردشگری آن در غرب مازندران از شهرستان محمودآباد تا رامسر واقع شده است که سالانه پذیرای میلیون ها مسافر و گردشگر داخلی و خارجی است.
نداشتن نقشه راه گردشگری، مشکلات زیست محیطی و کمبود تاسیسات و زیرساخت های گردشگری از جمله مهمترین نقاط ضعف در این پهنه ساحلی غرب مازندران به شمار می رود که بدون شک حجم عظیم ظرفیت در سواحل این منطقه و حتی استان مازندران نیازمند مدیریتی یکپارچه به منظور افزایش توانمندی و کاهش نقاط ضعف این مناطق است.نبود طرح مدیریت یکپارچه ساحلی سبب شده است تا ظرفیت های سواحل خزر در استان مازندران بهینه استفاده نشود و گردشگران منطقه بدون امکانات مربوط به ملزومات صنعت گردشگری در سواحل اعم از تفریحی و خدماتی به دیدن دریا یا در حد شنا کردن در فصل تابستان اکتفا کنند، ظرفیتی که اگر شکوفا بشود رافع بسیاری از چالش فراروی منطقه اعم از بیکاری بوده و رونق اقتصادی منطقه را به دنبال خواهد داشت.کارشناسان امیدوارند که این طرح در سواحل سه استان شمالی در دولت جهادی سیزدهم محقق می شود.
لزوم تهیه طرح مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی در شمال ایران
در همین پیوند، استاد رشته گردشگری دانشگاه های مازندران و گیلان گفت: بحث مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی سالهای متمادی در کشور مطرح و مورد توجه کارشناسان امر واقع شده اما به جز خطه جنوب آنهم در شرق تنگه هرمز که سازمان بنادر و دریانوردی به صورت عملیاتی به انجام این طرح های مطالعاتی اقدام کرد اما در مناطق ساحلی شمال این مهم هنوز به صورت قطعی انجام نشده است.محمدرضا اورمزدی در گفت و گو با ایرنا افزود: در بحث سواحل هم شامل زیستگاه های انسانی شهری هم روستایی و تعبیر دیگر هم روستای ساحلی و مناطق شهری ساحلی داریم که هر کدام دارای کارکردها و مختصات خاص خودشان هستند.وی خاطرنشان کرد: مهم این که از مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی چه می خواهیم و برای چه این موضوع باید طرح بشود و رابطه اش با صنعت گردشگری چیست؟ یعنی این ۲ فاکتور چه تاثیری بر هم می گذارند و چه تاثیری از هم می پذیرند.وی تصریح کرد : در همه جای دنیا به این فاکتور توجه اصلی دارد که اولین آن زیست محیطی است یعنی تمام اکوسیستم های آبی، خاکی، جانوری ، پوشش گیاهی و گونه های جانوری در آن زیست بوم ساحلی هستند و باید کارکردهای زیست محیطی آلاینده های محیطی بررسی دقیق شود.
توسعه گردشگری شمال بدون طرح مدیریت یکپارچه میسر نمی شود
این پژوهشگر حوزه گردشگری اضافه کرد : اکنون در سواحل مازندران آلاینده های بسیاری زیادی داریم این آلودگی آب که مشهودترین آن هست باید به دنبال کاهش منابع این آلاینده باشیم که مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی به این مسائل توجه ویژه دارد.اورمزدی بیان کرد : موضوع دوم بحث یکپارچه سازی است که باید فعالیت هایمان را هدفمند کنیم که در راستای چیست، حالا آن کارکرد می تواند گردشگری باشد اگر اقتصاد در استان ما چون مبتنی بر معیشت گردشگری هست باید همه سواحل ساماندهی شود که این مناطق اکنون در ید شهرداری ها و دهیاری هاست.وی خاطرنشان کرد : اگر استراتژی ما گردشگری باشد که این راهبرد متاسفانه کمتر دیده می شود به طور مثال نوشهر منطقه ساحلی، گردشگری و بندری است، آیا همه رویکردهای ادارات و نهادها شهرستان با منطقه ویژه اقتصادی نوشهر مد نظر قرار می گیرد؟.این فعال گردشگری مازندران اظهارداشت : تا بحث حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست و یکپارچه سازی و استراتژی هدفمند که در متن مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی هست اتفاق نیفتد توسعه گردشگری پایدار در مناطق ساحلی شمال به ویژه در غرب مازندران محقق نمی شود.
اورمزدی افزود : در همین ارتباط نیز بحث آمایش سرزمین پیش می آید، همه این موارد قطعاتی از یک پازل است که اقتصادی مبتنی بر ساحل یا جنگل و دریا را تشکیل می دهد که می تواند کارکردهای زیست محیطی ، گردشگری و توسعه پایدار داشته باشد.این استاد دانشگاه گفت : چون این طرح تا حالا به معنای واقعی کلمه اتفاق نیفتاده واقعا پاشنه آشیل گردشگری است یعنی اول پایه بنا را محکم داشته باشیم بعد روی سازه کار صحبت کنیم.
ساحل مازندران به لحاظ گردشگری خروجی نداشت
اورمزدی اضافه کرد : خط ترازها در شمال ایران نسبت به ساحل جنوب فرق می کند چون اینجا، ما چاله خزر را داریم یعنی ۲۹ متر نسبت به آبهای آزاد جهان پایین تر هستیم که قاعدتا زمانی که بحث ساحل می شود یا توسعه مناطق ساحلی، این سنجش ها و پایش ها و حتی مطالعات و برنامه ریزی با ساحل جنوب ایران فرق می کند.وی محیط زیست را اولین بحث مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی دانست و گفت: اکوسیستم های زیردریایی خلیج فارس و دریای عمان اعم از جانوری و گیاهی با شمال ایران فرق می کند، در جنوب ایران دریای عمیق داریم اما در شمال گودترین نقطه دریای خزر به عمق ۹۵۰ متر در محدود انزلی واقع شده است.وی ادامه داد : بنابراین باید بدانیم که از سواحل شمال ایران چه می خواهیم و هدفگذاری ما چیست؟ اولویت و استراتژی ها مشخص بشود تا بعد روی تاکتیک ها متمرکز بشویم.اورمزدی خاطرنشان کرد : متاسفانه چیزی که الان در سواحل شمال به ویژه در غرب مازندران شاهد آن هستیم رویکرد بلاتکلیفی است، باید دید که بر سر سواحل به طور مثال از نور تا رامسر چه آمده است و اکنون چه نوع کاربری صورت گرفته است؟ آیا درآمدزایی واقعی از سواحل می شود؟ دولت و مردم هیج نفعی از آن نمی برند، در اقتصاد ساحلی هر دو بهره مند می شوند.
وی اظهارداشت : سواحل مازندران از گذشته تا امروز بیشتر شهرک های ساحلی بوده است یعنی شمال را به اسم دریا می شناختند که بیایند تفریح کنند ولی نه این که کل ساحل را ببریم زیر ساخت و سازهای مسکونی خاص، اهداف نهایی توسعه مدیریت یکپارچه مناطق ساحلی این است که مردم در اقتصاد دریا و ساحل سهیم باشند.