ایرج گلشنی
شعار سال جاری که رو به پایان است، جامعه را با واژه «دانش بنیان» به خوبی هر چه تمام تر آشنا و مأنوس کرد. 
تولید- دانش بنیان و اشتغال آفرین، سه رکن شعار سال بود که در این میان، دانش بنیان از همه غریب تر بود که به آشنای روشن تبدیل شده است. ما در باره تولید و اشتغال بارها گفته و شنیده بودیم؛ ولی در باره دانش بنیان ها، آن طوری که امسال تمرکز داشتیم، در هیچ سالی پیش از این توجه نداشتیم و این نکته ای است که نشان می دهد و ثابت می کند که شعار سال چه اهمیت راهبردی دارد.
اما آن چه در این وادی لازم می دانیم به آن اشاره و تاکید کنیم این است که «شعارسال» منحصر به سال نیست و برا همیشه جان دارد و در این رابطه، «دانش بنیان» نیز نمی میرد و برای همیشه باید زنده باشد. منحصر کردن شعار سال در یک سال، نمی تواند معنا داشته باشد و نمی تواند به نتایج بزرگ خود  دست یابد. شعار سال برای تعیین نقطه تمرکز و توجه است و خط شروع رسم می کند، نه خط پایان. با پایان سال، شعار سال نباید به پایان برسد.
این مقوله در خصوص دانش بنیان ها بسیار حائز اهمیت است زیرا دانش بنیان ها دو ویژگی اساسی دارند:
نخست: اتکا به ایده ها و پژوهش های علمی دارند که هر دو پایان ناپذیر هستند. نه ایده به اتمام می رسد و نه انتهایی برای پژوهش می توان متصور بود.دیگر این که رسیدن به ایده تا پژوهش و سپس اجرایی شدن نتایج پژوهش و سپس توسعه و تکمیل آن، راه درازی دارد و به یک سال و و دو سال بسنده نمی کند. به طور کلی، دانش بنیان بر یک فرایند بلند مدت تکیه دارند و نباید انتظار زودبازدهی از آن ها داشت. 
طرح این نکات برای این نگرانی است که مبادا در سال آینده، مقوله دانش بینان به فراموشی سپرده شود. اصولا هیچ یک از شعارهای سال نباید به بوته فراموشی سپرده شود؛ کما این که متاسفانه نسبت به برخی شعارها بی مهری شد و آن را به فراموشی سپرده اند. برای مثال، شعار «وجدان کاری و انضباط اجتماعی» که سال 1373 مطرح شد، تا کنون چند سال می گذرد؟ طی این همه سال چقدر این شعار محقق شد؟ اکنون چرا بیش از گذشته به وجدان کاری و انضباط اجتماعی نیاز داریم؟ آیا به آن دلیل نیست که این شعار را فراموش کردیم و با محوریت آن برنامه های منظم و بلندمدت نداشتیم؟
شاید کلمه «شعار» موضوع را تحت تاثیر منفی قرار داده است و شاید بهتر است به جای شعار سال بگوییم: «راهبرد همیشگی» این گونه شاید شعارها را در یک سال خاص منحصر و محصور نکنیم.