گروه گردشگري دريا – اميد متين - صنعت گردشگري از صنايع بزرگ و درآمدزاي جهان است و كشورها براي كسب درآمد از اين صنعت، تمامي ظرفيت و امكانات خود را به ميدان مي‌آورند و سرمايه‌گذاري‌هاي كلان مي‌كنند؛ به نحوي كه هر ذائقه هر گردش‌گر را تامين كرده و جاذبه‌هاي بزرگي براي سرمايه‌هاي سرگردان و مردم كنجكاو و طبيعت‌دوستان فراهم كنند. اما وضعيت در كشور ما چگونه است؟ ميزان بهره‌برداري ما از صنعت توريسم(گردش‌گري) در چه حال و احوالي است. دراين باره سخن مي‌گوييم با «سوگند پاشا» از فعالان حوزه گردشگري كه بيش از يك دهه در اين فعاليت سپري كرده و تجربه آموخته است:
تصورش بر اين است كه افغانستان كشوري عقب مانده با قوانين عجيب است، مي‌رود به دنبال اين عجايب. يا تصور مي‌كند كه ايران يك كشور چهار فصل و تاريخي است، مي‌آيد تا تاريخ را ببيند. بايد توجه داشت كه تفريح و خوردن و خنديدن فرع يك گردش گري است نه اصل آن. دقت در اين نكته خيلي مسائل را روشن مي‌كند. 
پاشا به گردشگري دريايي ايران وارد مي‌شود و مي‌گويد: شما به بررسي گردش‌گري دريايي اگر بپردازد تمام نكاتي كه برشمردم را متوجه خواهيد شد. اول از خودتان بپرسيد:دريا چه دارد؟ جواب شما در نگاه من به عنوان يك حرفه اي در تورگرداني در دريا و خشكي اين خواهد بود: هيچ!
شايد تعجب كنيد كه حتما تعجب مي‌كنيد. شما به عنوان فعالان حوزه دريا اين سوال را از نگاه خودتان پاسخ مي‌دهيد و من از نگاه يك گردش گر. خيلي اين دو نگاه با هم متفاوت است. شما حتما مي گوييد در دريا همه چيز وجود دارد و به جاذبه‌هاي دريايي مانند ماهي و شنا و غذاهاي دريايي و ... اشاره مي‌كنيد؛ اما زماني كه براي يك سفر دريايي مي‌رويد به عمق آب‌ها، متوجه مي‌شويد كه جز آب و موج‌هاي مخملي و معمولا كوچك و بي‌آزار ديگر هيچ چيزي نيست. تا چشم كار مي‌كند آب است و گاهي حوصله آدم حسابي سر مي‌رود. با اين وصف، چرا گردش‌گر به دريا مي‌رود؟ ايا براي خوردن ماهي است؟ يا ديدن ماهي؟ يا ديدن موج؟ يا شنا؟ كداميك؟ واقعا از خود بپرسيد كه يك گردشگر دريايي براي چه به دريا مي‌رود؟ او مي‌تواند كنار ساحل بنشيند، موج نگاه كند و ماهي‌اش را گاز بزند و ساحل گردي را به جاي درياگردي فرض كند. پس چرا عده زيادي عطش عمق دريا را دارند؟

گردشگري دريايي ايران نه راهبرد دارد و نه تبليغات مشخص و هدفمند
اين فعال تورگردي در پايان سخنان خود به نقد مسئولان گردشگري پرداخت و گفت: ترديد ندارم كه مسئولان گردشگري دريايي كشور به اين سوالات پاسخ نمي‌دهند و به اين سوالات توجه ندارند؛ دليلش اين است كه مي‌بينم نه راهبرد درستي دارند و نه تبليغات مشخص و هدفمندي. حتا تا كنون نديده ام كه يك كليپ بتوانند از گردشگري دريايي بسازند و همه چيز مي‌رود درون ساحل و بازار ماهي، خوردن ماهي و لباس محلي مردم و ... به تصور كشيده مي‌شود و از خود دريا و ماهيت دريا و سفر دريايي تقريبا هيچ ايده اي بيرون نمي‌دهند و اوج تبليغ دريا نشان دادن چند موج و چند كشتي است! 
وي با خنده چند بار تكرار مي‌كند كه واقعا گردش‌گري دريايي چيست؟ از كي بايد پرسيد؟ اگر از من مي‌پرسيد كه مي‌گويم شما ساحل گردي را با درياگردي اشتباه گرفته‌ايد. اگر از من كه عمري در اين حرفه كار كرده‌ام و به طور مستقيم با مشتري (گردش‌گر) مراوده دارم، بپرسيد مي‌گويم گردشگري دريايي با گردشگري ساحل فرق دارد و تا مسئولان اين فرق‌ها را درك نكنند نمي‌توانند با مخاطب نهايي خود ارتباط برقرار كرده و نيازش را بشناسند. من از شما مي‌پرسم:‌ چند كشتي كروز داريد؟ سرانه سفر دريايي شما چقدر است؟ سرانه كروز براي ايرانيان چند ميلي‌متر است؟ آيا مردم ايران از گردشگري دريايي بدشان مي‌آيد؟ خوششان مي‌آيد؟ هم‌چنان عادت به بابلسر شلوغ و رامسر شلوغ دارند؟ رفتن تا بابلسر و رامسر و... گردشگري دريايي است؟ مي بينيد كه فرهنگ درست را جا نينداخته‌ايد؛ زيرا خود شما گردشگري دريايي را نمي‌شناسيد. چگونه مي‌توانيد در باره چيزي كه نمي‌شناسيد با ديگران سخن كنيد؟

پاشا توصيه كرد
گردشگري يك انگشتر زيبا بر انگشت ايران عزيزمان است و گردشگري دريايي نگين انگشتر گردشگري ايران است. براي من جاي سوال و تاسف و حتا عصبانيت است كه چرا و چرا و چرا از اين موهبت بزرگ خدادادي استفاده نمي‌كنيم؟ هم براي مردم خود و هم براي مردم دنيا. 
وي اظهار اميدواري كرد كه بخش خصوصي كه حرفه‌اي با ماجرا مواجه است، فعاليت خود را بيشتر و كمبود دولتي‌ها را هم جبران كنند و با توسعه گردشگري دريايي، سواحل ايران را نيز به سمت آباداني بكشانند. 
پاشا به مردم پيشنهاد داد كه حداقل يك بار در عمر خود، «زندگي در دريا» را تجربه كنند.