علی زیودار- «با حفظ سمت»، مسئولیت استانداری لرستان را به مدت دو سال بر عهده بگیرید و مستقیماً به زخم چرکین لرستان رسیدگی کنید. جراحت مزمن لرستان نیاز به رسیدگی ویژه توسط یک رییس جمهور دارد.
علی زیودار کنشگر لرستان خطاب به رییس جمهور در «یافته» پایگاه خبری مطالبه‌گر استان نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام آقای دکتر پزشکیان
می‌خواهم از زخمی بنویسم که سرباز کرده و بوی جراحتش آشکارا بلند شده است. زخمی که دولت‌های پیش از «دولت وفاق ملی» هر کدام به شکلی به آن ناخن کشیده‌اند. زخمی چرکین به نام «لرستان»! شما طبیب هستید و قصهٔ زخم و ناخن را خوب می‌دانید:
اول. رییس دولت‌های نهم و دهم گفت حاضرم شخصاً برای آبادانی لرستان بیل بزنم. نکرد. نه تنها نکرد بلکه آب لرستان را به نام آشامیدن اما برای صنعت و کشاورزی به قم و ساوه و گلپایگان و اصفهان برد با متروکه کردن ۹۹ روستای لرستان، ناخن به زخم ما کشید و چرکینش کرد. 
دوم. رییس دولت های یازدهم و دوازدهم کلاً از لرستان رویگردان بود و با جلوگیری از احداث سدهای لرستان از جمله سد معشوره آب را به روی این مردم بست و با سپردن مدیریت سد بختیاری لرستان به استان خوزستان به ناحق آن هم بدون پیوست عدالت، هم حق آبه لرستان را از سدی که مال خودش بود صفر در نظر گرفت و هم لرستان را از اشتغال جوانانش در این پروژه بزرگ محروم کرد و این‌گونه جراحت لرستان را چرکین‌تر کرد. 
سوم. رئیس فقید دولت سیزدهم دلسوز بود و در سفر استانی مصوباتی برای اجرای سدها از جمله سد معشوره و تکمیل راه‌ها و پروژه‌های نیمه تمام استان داشت اما کارگزاران او صادق نبودند و مصوبات او را به محاق بردند. خصوصاً با گرو گرفتن مطالعات تمام شدهٔ سد معشوره، به نفع خوزستان و اصفهان، زانو بر گلوگاه معیشت مردم لرستان گذاشتند و در روزهای پایانی دولت، مجوز ماده ۲۳ سد را با کاهش حجم مخزن سد به نصف و حذف نیروگاه هزار مگاواتی آن، نه تنها به لرستان بلکه به صنعت برق نحیف کشور خیانت کردند.
جناب آقای دکتر پزشکیان!
حاصل این بخشی‌نگری ظالمانه دولتمردان، ارائه کاریکاتوری از توسعه در کشور است که بخش لاغرش نصیب لرستان شده؛ قرار گرفتن در صدر جدول «فلاکت» طی دهه گذشته بر اساس آمار رسمی، نمود همان زخم ناسور است که دولت‌های لابی پذیر، روز به روز ناخنش کشیده و عفونتش را بیشتر کرده‌اند. 
فلاکت‌ حاکم بر لرستان، ما را مجبور به کوچ اجباری کرده است. باز هم بر اساس آمار رسمی، جمعیت لرستان تا حدود بیست سال پیش «دو و نیم درصد» جمعیت کشور بوده و این رقم اکنون با وجودی که نرخ زاد و ولد استان از میانگین کشوری بالاتر بوده، به «دو درصد» جمعیت کشور کاهش پیدا کرده است. معنای این ارقام آن است که نیم درصد جمعیت کشور در لرستان گم شده‌اند. این گم شده ها همان‌ها هستند که به‌دنبال پیدا کردن یک لقمه نان، به بخش‌های چاق کاریکاتور توسعه مهاجرت کرده‌اند. یعنی ما عملا یک «استان لرستان» داریم و یک «لرستان در تبعید» در حاشیه شهرهای صنعتی!
آقای رئیس جمهور!
ما لرها لابی‌گری نمی‌دانیم. اگر می‌دانستیم اجازه نمی‌دادیم دولت‌ها استاندارهای ضعیف به استان ما گسیل کنند و بانی فلاکت مضاعف ما شوند. استاندارهایی که نه تنها درمان نبوده‌اند بلکه بر پیکر نحیف لرستان زخم بوده‌اند.
جناب آقای پزشکیان!
لرستان دیگر آن نام رشید گذشته نیست؛ جوان‌های ما خموده و بیکارند، میانسالان ما کارگر گوشهٔ میدان شهرهای بزرگند، باندهای قدرت و مافیاهای آب و نان، حال و آیندهٔ ما را به یغما برده‌اند. اوضاع لرستان از اضطرار گذشته و به احتضار افتاده. لرستان در کُماست.
اگر آدم‌های میانمایه توان بهبود شرایط این جسم نزار را داشتند استاندارهای پیشین این کار را می‌کردند. 
از شما تقاضا داریم هیچ استانداری را به لرستان نفرستید. بله، هیچ استانداری به لرستان گسیل نکنید و برای احیای لرستانِ نیمه جان، خود رأساً و «با حفظ سمت»، مسئوليت استانداری لرستان را به مدت دو سال بر عهده بگیرید و مستقیماً به زخم چرکین لرستان رسیدگی کنید. جراحت مزمن لرستان نیاز به رسیدگی ویژه توسط یک رییس جمهور دارد.