محمدمهدی سیدناصری
حمایت از کودکان و حقوق کودکان واژه‌هایی هستند که خیلی از عمر کاربرد آن‌ها نمی‌گذرد. در گذشته هیچ‌کس به اینکه حمایت ویژه‌ای را به کودکان اختصاص دهد، نمی‌اندیشید و کودکان همچون بزرگسالانی کوچک به حساب می‌آمدند. کار کودک از جمله مصادیق قدیمی نقض حقوق بشر است و واقعیات دردناک زندگی این افراد بی‌پناه موجب شد تا از دهه آخر قرن پیشین، حقوق کودک و سپس کار وی، مورد توجه جامعه بین‌المللی قرار گیرد. کار کودک پدیده‌ای است که در جهان امروز به هیچ عنوان قابل پذیرش نیست، به این دلیل که کار کودک، کودکان را از دوران کودکی خود از جایگاه انسانی آن‌ها محروم می‌سازد و برای رشد فیزیکی و روانی آن‌ها زیان‌آور است. امروزه یکی از مسایل مهمی که قانون‌گذاران، حقوقدانان، روانشناسان و جامعه‌شناسان بین‌المللی و داخلی مورد توجه خود قرار داده‌اند، کودکان کار و معضلات ناشی از کار کودک است. زیرا کودکان امروز امید و سرمایه ملی فردای جامعه خود هستند و چشم امید آینده یک جامعه به کودکان امروز می‌باشد. کودک به عنوان یک انسان دارای حقوق اساسی و مشترک با سایر انسان‌ها است. حقوقی که از آن‌ها به عنوان حقوق بشر یاد می‌شود. با وجود ضرورت حمایت از حقوق کودکان بنا به دلایلی همچون ناتوانی آن‌ها در محافظت بهینه از خود، حساسیت و لطافت روحی آن‌ها و آسیب‌پذیری‌شان دو چندان می‌گردد. کودکان کار به کودکانی گفته می‌شود که از سوی سرپرست یا والد خود به اجبار به فعالیتی واداشته می‌شوند که او را از رشد طبیعی و حتی روانی و جسمی‌اش بازمی‌دارد؛ به عبارتی هر کاری که کودک به واسطه آن از تحصیل و نشاط و شادی محروم شود  یا با انجام کارهای نادرست به سمت و سوی بزهکاری برود، در این تعریف جای می‌گیرد. این تعریف برگرفته از کنوانسیون بین‌المللی کار است.
ادامه در صفحه 2