بوسان در واقع یک ابربندر (مگاپورت) است و امکانات واقعاً زیادی دارد که اجازه هندلینگ ترافیک زیادی را به آن می‌دهد. بوسان در موقعیتی استراتژیک واقع شده است؛ یعنی محل تلاقی مناطق شمال شرقی چین، ژاپن و روسیه و همچنین کریدور انتقال بار به اروپا و آمریکا.
به گزارش اقتصادسرآمد،  بوسان بزرگ‌ترین بندر کره جنوبی، یکی از مهم‌ترین بنادر دنیاست و به صورت رسمی از سال ۱۸۷۶ میلادی در حوزه تجارت بین‌المللی فعالیت می‌کند. موقعیت بوسان بسیار ممتاز است و به خصوص در تجارت با چین و ژاپن به صورت تاریخی اهمیت زیادی داشته است. بندر بوسان در دهانه رود ناکتونگ قرار دارد؛ خلیج عمیقی که رو به جزیره سوشیمای ژاپن در تنگه کره قرار دارد و مرکز تجارت با این کشور بوده است.
بوسان بعد از سئول پرجمعیت‌ترین شهر کره جنوبی است و بیش از ۳.۴ میلیون نفر در آن زندگی می‌کنند. این شهر که پیش‌تر با اسم پوسان شناخته می‌شد، مرکز اقتصادی، فرهنگی و آموزشی در منطقه جنوب شرقی کره جنوبی به شمار می‌آید. حجم ترافیک محموله و جمعیت شهری بوسان این شهر را در رده یک ابرشهر-اَبربندر قرار داده است؛ به طوری که بندر بوسان حالا بزرگ‌ترین بندر هندلینگ کانتینر در کره است.
بوسان دومین شهر بزرگ در کره است و مرکز لجستیک دریایی در منطقه شمال شرق آسیا به شمار می‌آید و دروازه‌ای به سمت اوراسیا نیز هست. در حال حاضر بندر بوسان پنجمین بندر کانتینری پررفت‌وآمد جهان به شمار می‌آید. همچنین در اطراف بوسان منطقه اقتصادی جنوب شرق (شامل اولسان و گیونگ‌سانگ جنوبی) قرار گرفته که آن هم به اهمیت اقتصادی این بندر اضافه می‌کند.
تاریخ کوتاه بوسان
از آغاز قرن پانزدهم میلادی، بوسان بندری برای تجارت با ژاپن به شمار می‌رفت و جمعیتی قابل توجه از ژاپنی‌ها در آن زندگی می‌کردند. برخی نقاط دیگرِ کُره با جمعیت ژاپنی (مثل اولسان و جینهائه) بعداً اهمیت‌شان را از لحاظ تجاری از دست دادند اما حضور ژاپنی‌ها در بوسان و مناسبات کُره با حکومت شوگانی ژاپن حتی بعد از حمله ژاپن به کُره هم ادامه یافت. بندر بوسان درواقع از سال ۱۸۷۶ میلادی به صورت رسمی تجارت را با ژاپن آغاز کرد و از ۱۸۸۳ میلادی هم وارد تجارت با سایر کشورهای جهان شد. اینجا اولین بندر بین‌المللی کره بود.
در دوران اشغال توسط ژاپن در فاصله سال‌های ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۵ میلادی، بوسان به یک بندر مدرن تبدیل شد. مثلاً اولین تراموای بخار در این شهر بندری ساخته شد. همچنین حمل و نقل با کشتی‌های کوچک بین بوسان و شیمونوسکی در ژاپن برقرار بود و خطوط ریلی از بوسان می‌توانست کره را به چین و روسیه وصل کند.
در دهه‌های بعد هم بوسان نقش تاریخی خود را به شکل‌های دیگر ادامه داد. دوران جنگ کره، تنها دو شهر در کره جنوبی بودند که در سه ماه اول جنگ تحت حمله قرار نگرفتند. یکی از آنها بوسان و دیگری داگو بود. درنتیجه بوسان جزء مناطقی بود که آوارگان جنگ به آن پناه می‌بردند. در حوالی سال ۱۹۵۱ میلادی تنها در بوسان نیم میلیون جنگ‌زده زندگی می‌کردند. موقعیت بندری بوسان باعث شده بود که کالاهای مهم برای معیشت مردم در دوران جنگ مثل کنسرو و منسوجات به این شهر برسد و جلوی بی‌ثباتی اقتصادی را بگیرد.
از آنجا که کنترل بوسان در دوران جنگ هم در دست کره جنوبی باقی مانده بود، به آنجا به چشم پایتخت موقت هم نگاه می‌شد و این باعث شد که بعد از جنگ هم بوسان همچنان اهمیت خود را حفظ کند و حتی خودمختاری نسبی هم داشته باشد و فضای شهری متفاوتی در آن شکل بگیرد.
بوسانِ دیروز و امروز
بعد از جنگ و در دهه ۱۹۷۰ میلادی، به نظر می‌رسید که بوسان همچنان در راه توسعه و مدرنیزاسیون قرار دارد. به تدریج صنایع دیگری مثل کفش‌سازی هم در بوسان رونق گرفت و باعث مهاجرت‌های گسترده نیروی کار به بوسان شد و جمعیت این شهر بندری را از ۱.۸ میلیون نفر به ۳ میلیون نفر رساند. بندر بوسان در دهه‌های بعد نیز به رشد خود ادامه داد و در سال ۲۰۰۳ میلادی به بزرگ‌ترین بندر کانتینری دنیا تبدیل شد. علتش این بود که کره جنوبی که در سال ۱۹۷۰ تنها سهم ۰.۷ درصدی از تجارت جهانی داشت،  در سال ۲۰۰۳ این رقم را به ۲.۵ درصد رسانده بود. همچنین ۸۳ درصد از صادرات کره جنوبی به شکل کانتینری صادر می‌شوند و همین هم اهمیت بوسان را زیاد کرده است.
دسترسی آسان به بندر بوسان در میان ژاپن، سنگاپور و هنگ‏‌کنگ نیز باعث رشد گسترده این بندر شد.
در حال حاضر پنجاه درصد از مشاغل تولیدی در بوسان مربوط به صادرات هستند. بندر اینچون در مقایسه با بوسان تنها ۷ درصد از کانتینرها را هندل می‌کند.
اقتصاد بوسان از بخش خدمات (۷۰.۳ درصد)، بخش تولید (۱۹.۸ درصد)، بخش ساخت و ساز (۵.۹ درصد)، بخش کشاورزی و شیلات (۰.۸ درصد) و سایر بخش‌ها (۳.۲ درصد) تشکیل شده است.
بندر بوسان بخشی از جاده ابریشم دریایی قرن بیست و یکم است که از بنادر چین تا سنگاپور به سمت بنادر جنوب هند و تا بندر مومباسا کشیده می‌شود و از آنجا از طریق دریای سرخ تا کانال سوئز و مدیترانه ادامه دارد و از آنجا هم به منطقه شمال دریای آدریاتیک و بندر ایتالیایی تریسته می‌رسد که به مناطق مرکزی اروپا و دریای شمال وصل می‌شود.
بخش شرقی و بزرگ‌تر بندر بوسان برای تجارت خارجی استفاده می‌شود و بخش غربی و کوچک‌تر آن برای ماهی‏گیری به کار می‌رود. صنایع موجود در بندر بوسان عبارت‏اند از کشتی‌سازی، خودروسازی، ساخت وسایل الکترونیک، فولادسازی، سرامیک‌سازی، ساخت مواد شیمیایی و کاغذسازی. بندر بوسان محموله‌های باری مختلف شامل کود، گوشت، قراضه فلزات، نفت و بنزین، زغال سنگ، چرم، روغن، سنگ آهن، چوب، ماسه، شکر و محصولات دیگر را هندلینگ می‌کند. مجتمع‌های بزرگ صنعتی در بوسان توانسته‌اند تولیدکنندگان زیادی در حوزه تکنولوژی‌های پیشرفته را به خود جلب کنند. گردشگری هم توانسته در بوسان پا بگیرد؛ زیرا ریزورت‌ها و چشمه‌های آب گرم زیادی در مناطق شرقی بوسان قرار دارد که مطلوب گردشگران است. بوسان به دلایل فرهنگی مثل وجود دانشگاه ملی بوسان و فستیوال فیلم بوسان هم اهمیت دارد و البته از لحاظ مالی هم جای مهمی است. بورس کره (کی. آی. ایکس) در آنجا واقع شده و نهادهای مالی و بیمه‌ای مهم زیادی هم در بوسان فعالیت می‌کنند. مانا