گروه دریا محور - زهرا عسکری- سواحل بكر و دست‌نخورده مکُران (ماكوران) – از استان هرمزگان تا استان سيستان و بلوچستان- بزرگ‌ترين فرصت سرمايه‌گذاري خرد و كلان و توليد و برداشت اقتصادي كشور است. از 1387 كه رهبر جمهوري اسلامي ايران بر آن تأكيد كرد و همه نگاه‌ها را به آن سمت متوجه ساخت تا كنون حدود 15سال مي‌گذرد و هيچ حركت مثبت و چشمگيري در طول سواحل مکُران (ماكوران) رخ نداده است. 
اين در حالي است كه مقام معظم رهبري طي اين سال‌ها بارها به موضوع اشاره و تاكيد داشته‌اند؛ اما آن روندي كه نياز و شايسته است شكل نگرفته است. معظم له در ديدار با جمعي از فرماندهان نيروي دريايي فرمودند: « در چند سال گذشته بحث توسعه سواحل مکُران مطرح شد و دولت‌ها هم از آن استقبال کردند اما پیشرفت جدی در این موضوع نیازمند فرهنگ‌سازی است.»
پيشرفت جدي نيازمند فرهنگ سازي است. اين  مي‌تواند نصب‌العين قرار گيرد و در سطح وسيع به مقوله مكُران (ماكوران) ورود كرد؛ اما بايد قبول داشت كه كم كاري بزرگي رخ داده است. 15 سال زمان صرف شده و هنوز در ابتداي راه هستيم و اين چيزي نبود كه مد نظر معظم له بوده است. 
شاخص 25ساله ايران و چين
اگر به تفاهم‌ 25 ساله ايران و چين نگاه كنيم و آن را به عنوان يك تفاهم نامه اقتصادي بسيار بزرگ بدانيم و شاخص قرار دهيم، مي بينيم كه بيش از نيمي از زمان اين تفاهم نامه براي توسعه مکُران از بين رفته است.
طي اين 15سال، مکُران بايد حداقل 50 درصد پيشرفت و سازندگي داشت كه اگر چنين بود؛ الان تمام كشور مکُران را مي شناختند و اتفاقا همين عيد امسال، بار و بنديل مي بستند براي يك تفريح دريايي به يادماندني در سواحل مکُران. اماآياچنين است؟ مي‌دانيم كه اكثر مردم ايران حتا نام مكُران یا ماكوران را نشنيده اند و اين همان نكته اي است كه رهبر فرزانه ما به آن اشاره اي داشتند. اگر طي اين 15 سال كار مي‌شد، اكنون مکُران يك فرهنگ اقتصادي، صنعتي و گردشگري بزرگ شده بود. 
15سال عمر بزرگي است كه از دست داده ايم. ما منكر زحمت‌ها و  خون‌دل خوردن‌ مسئولان نيستيم؛ آن‌ها را فرزندان دل‌سوز اين آب و خاك و مريدان پير فرزانه خود مي‌دانيم؛ اما اين باعث نشود كه كم‌كاري‌ها را نبينيم و گوشزد نكنيم.
مثلا، سواحل مكُران بعد از 15 سال هنوز «مديريت واحد» ندارد! و اين عجيب ترين نكته و پاشنه آشيل ماجراست. در چنين صورتي، چگونه مي‌توان انتظار حركت داشت؟
شوراي توسعه مكُران
سال 98  شورایی متشکل از معاون اول رئیس جمهور، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح، وزیران امور اقتصادی و دارایی، کشور، راه و شهرسازی و نفت، رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست و... تشکیل شد تا به توسعه این مناطق مهم سرعت داده شود؛ اما سرعت‌دهي خاصي ملاحظه نشد. تا افق 1415 بايد سواحل مكُران به نقطه اوج خود برسند و اكنون فقط حدود 13سال با اين افق فاصله داريم در حالي كه بيش از 15 سال را از دست داده‌ايم. تغيير ساختار و تشكيل شوراي توسعه ماكوران  نيز درمان درد نشد و همچنان ضعف مديريت و نبود مديريت واحد دو عامل اصلي ركود و سكون توسعه ماكوران است. 
موسسه مطالعات و تحقیقات بین المللی ابرار معاصر تهران در مطالعات خود نوشته است: 
« اگرچه از سال 1390 طرح‌ها و پروژه‌های گوناگونی از جمله احداث مخازن ذخیر‌ه سازی نفت خام و میعانات گازی یا احداث پالایشگاه و صنایع پتروشیمی برای این منطقه تصویب شده تا با اجرای این پروژه‌ها جاسک به قطب نفتی کشور تبدیل شود، تاکنون در عمل موفقیتی در این زمینه به دست نیامده است، سرمایه‌گذاری قابل توجهی نیز در این بندر انجام نشده و اغلب پروژه‌ها در بلاتکلیفی به‌سر می‌برند. »
نگاه درست اما غلط!
سواحل مكُران با طول بیش از ۷۰۰کیلومتر علاوه بر سواحل چهار شهرستان جنوبی سیستان‌و‌بلوچستان یعنی دشت یاری، کنارک، چابهار و زرآباد، سه شهرستان ساحلی در استان هرمزگان شامل سیریک، ميناب و جاسك را هم در بر مي‌گيرد که همه آن‌ها به دریای عمان و آب‌های آزاد جهان راه دارند. 
بندر اقیانوسی چابهار در استان سيستان و بلوچستان، تنها مسیر ورود ایران به آب‌های آزاد جهان و واصل اقیانوس هند و کشور‌های آسیای شرقی و هند و چین به آسیای میانه است. به همین دلیل بندرچابهار مورد توجه بين‌الملل، از تحريم ها معاف و بهترين وارزان‌ترين مسير به سمت آسياي ميانه است.
اين نكته باعث شده كه اكثر نگاه‌ها به سمت چابهار باشد و  روي اين مزيت‌ها تاكيد شود. اين نگاه درستي است؛ چابهار واقعا ظرفيت و قابليت‌هاي بزرگي براي ايران مي‌تواند داشته باشد؛ اما بي توجهي با ساير مزيت‌ها و قابليت هاي سواحل ماكوران غلط است. 
سواحل مكُران از ابعاد مختلف صاحب مزيت است كه ارتباط بندري با آب هاي بين المللي و آزاد فقط يكي از آن‌ مزيت‌هاست نه همه آن.
مسئولان نه تنها همه مزاياي سواحل مكُران را نديده‌اند بلكه آخرین اسکله ساخته شده در همان بندر چابهاري كه همه توجه‌ها را به خود معطوف داشته، طبق اطلاع همان موسسه مطالعاتي، مربوط به سال 1383 بوده و بعد از آن هیچ اسکله جدیدی به بندر چابهار اضافه نشده است.
اين در حالي است كه هر نقطه از سواحل مكُران، مزيت‌هاي بزرگ مهاجر پذيري، تاسيس كارخانجات بزرگ آب بر، گردشگري دريايي و... دارد. 
12سال فرصت باقي مانده
از ابتداي فرمايش رهبري در باره مكُران و ناميدن آن تحت عنوان «گنج پنهان» سال‌ها مي‌گذرد. از آن كه بگذريم و براي فرصت‌هاي از دست رفته حسرت بخوريم، بيش از سه سال از طرح توسعه ماكوران در افق 1415 هم گذشت و اين داغ دل را تشديد مي‌كند. چرا در شرايطي از وضعيت تحريم و اقتصادي كه داريم، مساله مهم توسعه ماكوران عقب مي‌افتد؟ اكنون كمتر از 12 سال فرصت داريم تا گنج پنهان را نه تنها كشف كنيم، بلكه آن را به سهام ملي تمامي ايرانيان تبديل كنيم و اقتصاد ايران را نجات دهيم. اقتصاد ايران بيمار است و سواحل مكُران بهترين دوا و درمان براي آن است. 
شوراي توسعه سواحل مكُران بايد بداند كه انجام چنين كار بزرگي، به آساني و به تنهايي امكان پذير نيست. بايد بداند كه بايد به فرمايشات رهبري دقت بيشتري بكند. بايد بداند كه «فرهنگ‌سازي» كه رهبر فرمودند در اين مسير بسيار حائز اهميت است و با فرهنگ‌سازي مي‌توان به باور و بسيج عمومي ايرانيان براي توسعه مكُران رسيد و جزاين يا زمان از دست مي‌دهيم و يا مجبوريم دست به روي بيگانگان دراز كنيم. با فرهنگ سازي، يك ايران براي كشف گنج پنهان بايد بسيج شود.