گروه ترانزیت دریا - توحید ورستان - دریای چین جنوبی به دلیل اهمیت ژئوپلیتیکی با افزایش رقابت بین قدرت های جهانی و منطقه‌ای همراه است. برای نمونه تقریباً ۱۲ درصد از کل صید ماهی جهان را در خود جای داده و نقشی حیاتی در معیشت میلیون‌ها نفر در منطقه ایفا می‌کند. علاوه بر این، ذخایر دست نخورده نفت و گاز طبیعی آن قابل توجه است و تخمین زده می‌شود که حاوی حدود ۱۱ میلیارد بشکه نفت و ۱۹۰ تریلیون فوت مکعب گاز طبیعی باشد. این منابع به ثروت و رشد اقتصادی بالقوه کشورهای هم مرز کمک می‌کند.

افزایش پیچیدگی در دریای چین جنوبی
اهمیت استراتژیک دریای چین جنوبی به تجارت بین‌الملل گسترش می‌یابد و به عنوان یک مجرای اساسی عمل می‌کند که بیش از یک سوم ترافیک دریایی جهانی را شامل می‌شود. بنابراین یک گذرگاه حیاتی برای تجارت جهانی است که کالاهایی به ارزش سالانه بیش از ۳ تریلیون دلار را جابجا و اقتصادهای بزرگ آسیا را به بازارهای اروپا، آفریقا و آمریکا متصل می‌کند. در نتیجه، دریای چین جنوبی به کانون رقابت سرزمینی و قوقی دریایی تبدیل شده که نشان دهنده اهمیت آن بر اقتصادی جهانی است.
پیچیدگی‌های تاریخی دریای چین جنوبی ریشه در طول قرن‌ها دارد. قدرت‌های منطقه‌ای مختلف از جمله چین، فیلیپین، ویتنام، مالزی، برونئی و تایوان برای حاکمیت بر جزایر و صخره‌های مختلف تلاش می‌کنند. این رقابت مجموعه پیچیده‌ای از اختلافات را ایجاد کرده که تفاسیر تاریخی، حیثیت ملی و مزایای تاکتیکی را در هم آمیخته است. در این میان، مشارکت قدرت‌های مهم جهانی مانند ایالات متحده ابعاد بیشتری به این موضوع چند وجهی می‌بخشد.
 کشورهای منطقه از جمله فیلیپین، ویتنام و مالزی نگرانی‌هایی در مورد حفظ انسجام ارضی و دسترسی به کالاهای ضروری دارند. ایالات متحده در نقش حفظ تعادل منطقه‌ای، از ادعاهای برخی از کشورهای همسایه چین حمایت می‌کند، عملیات آزادی ناوبری (FONOPs) را اجرا و به تعهدات ذیل معاهده دفاع متقابل ۱۹۵۱ با فیلیپین پایبند است. این معاهده، پیچیدگی بیشتری را به اختلافات دریای چین جنوبی می‌افزاید.
در مجموع، منطقه پیچیده ژئوپلیتیک دریای چین جنوبی، درهم آمیخته با تنش‌های تاریخی، منازعات سرزمینی و برنامه‌ها و منافع شرکت کنندگان منطقه‌ای، چشم انداز یک درگیری نظامی محدود را به یک احتمال هشدار دهنده بدل کرده است. درگیری اخیر بین چین و فیلیپین به وضوح نشان می‌دهد که تنش‌ها چگونه می‌توانند به سرعت تشدید شوند. برای جلوگیری از چنین درگیری، برای همه طرف‌ها ضروری است که گفتگوی اصولی را آغاز، اعتماد به یکدیگر را تقویت، اقدامات بازدارنده را تدوین و قوانین بین المللی را رعایت کنند.

موازنه در برابر تایوان
در چشم‌انداز ناپایدار ژئوپلیتیک شرق آسیا، دریای چین جنوبی و مشکل تایوان سناریوهای متضادی را معرفی می‌کنند که منعکس‌کننده پیچیدگی‌ها و پویایی قدرت منطقه‌ای، میراث تاریخی و منافع استراتژیک است. مشکل تایوان که ریشه در درگیری‌های تاریخی و سیاسی بین چین و تایوان دارد، به‌عنوان یک موازنه ظریف بوده که از طریق دیپلماسی دقیق پایدار می‌ماند. با وجود تنش‌های مقطعی، هر دو طرف با درک پیامدهای فاجعه باری که جنگ بر سر تایوان می‌تواند به همراه داشته باشد، تمایل خود را برای حفظ وضعیت موجود نشان داده‌اند.
در مقابل، دریای چین جنوبی سناریوی بی‌ثبات‌تر و غیرقابل پیش بینی را ارائه می‌دهد. مشخصه این منطقه مناقشات چند وجهی است که چندین کشور آسیای جنوب شرقی و قدرت‌های خارجی مانند ایالات متحده را درگیر می‌کند. همپوشانی ادعاهای ارضی، منافع استراتژیک، رقابت برای منابع طبیعی، و تقویت نظامی چین، آن را به یک محیط پیچیده و اغلب متشنج تبدیل کرده است. حادثه اخیر در ۵ آگوست بین چین و فیلیپین بر ماهیت مخاطره آمیز این اختلافات تأکید دارد که می‌تواند به درگیری تبدیل شود. به این پیچیدگی منافع و اتحادها، معاهده‌ای مانند معاهده دفاع متقابل ۱۹۵۱ با فیلیپین افزوده می‌شود که پویایی در دریای چین جنوبی را پیچیده‌تر می‌کند و وضعیت را در معرض تشدید تصادفی یا تحریک عمدی قرار می‌دهد.
ارزیابی تطبیقی ​​دریای چین جنوبی و مشکل تایوان پویایی‌های ظریفی را نشان می‌دهد که فراتر از مناقشات سرزمینی صرف است. در حالی که مشکل تایوان از طریق محدودیت استراتژیک و فشار بین المللی مهار شده است، دریای چین جنوبی با بازیگران متعدد، منافع متضاد و حوادث اخیر، سناریوی محتمل‌تری برای درگیری ارائه می‌دهد. در نتیجه، هرچند دریای چین جنوبی و تایوان نقطه عطف مهمی در ژئوپلیتیک آسیای شرقی هستند، تحلیل‌ها نشان می‌دهد که احتمال درگیری مسلحانه محدود در دریای چین جنوبی بیشتر است. این ارزیابی مستلزم سازوکارهای قوی پیشگیری از درگیری، تعامل دیپلماتیک متفکرانه و پایبندی دقیق به هنجارها و معاهدات بین المللی است.

  دریای چین جنوبی از دریچه ژئوپلیتیک
اهمیت دریای چین جنوبی فراتر از مرزهای نزدیک آن است و بر نوسانات ژئوپلیتیکی گسترده‌تر تأثیر می‌گذارد و مظهر مجموعه‌ای از خواسته‌ها، موانع و چشم‌انداز است. این دریای راهبردی به عنوان میدان نبرد استراتژیک بوده و حرکات محاسبه شده قدرت‌های پیشرو از جمله ایالات متحده و چین را ترسیم می‌کند که هر کدام رویکردها و اهداف منحصر به فردی را به کار می‌گیرند. ایالات متحده از طریق توافقاتی مانند معاهده دفاع متقابل ۱۹۵۱ با فیلیپین و آزادی عملیات ناوبری، سیاست‌هایی را با هدف حفظ توازن قوا و قوانین بین المللی در منطقه دنبال کرده است. از سوی دیگر، چین درگیر اقدامات قاطعانه، تقویت نظامی و پیگیری ادعاهای ارضی است که نشان دهنده منافع این کشور در افزایش نفوذ منطقه‌ای است. بازیگران منطقه‌ای دیگر مانند روسیه، ژاپن و هند، با منافع مشترک در دریای چین جنوبی، نیز در چشم‌انداز ژئوپلیتیکی چندوجهی ایفای نقش می‌کنند و بر پیچیدگی آن می‌افزایند.
جریان‌های ژئوپلیتیکی در حال تکامل، رویکردهای مهمی در مورد جهت‌گیری احتمالی اختلافات در دریای چین جنوبی ارائه می‌کنند. ظهور ناسیونالیسم، همسویی مجدد اتحادها، نوآوری در فناوری دریای، و تغییرات در اقتصاد جهانی، همه مولفه‌های مهمی هستند که سرنوشت منطقه را رقم خواهند زد. در واقع، پویایی دریای چین جنوبی با نوسانات گسترده‌تر در قدرت و سلطه بین‌المللی، درهم تنیده است. با این حال، دریای چین جنوبی محدود به محل اختلاف نیست. به همان اندازه چشم انداز همکاری متقابل و رفاه جمعی را در بر می‌گیرد. تداوم اختلافات سرزمینی، نگرانی‌های زیست محیطی و دزدی دریایی چالش‌هایی را ایجاد می کند، اما تلاش‌های منطقه‌ای، طرح‌های توسعه همکاری و توافق نامه‌های امنیتی مشترک دارای پتانسیل تحول آفرین هستند. ظرفیت دگرگونی دریای چین جنوبی از نماد نزاع به نماد یکپارچگی و همکاری منطقه‌ای یک چشم انداز قابل دستیابی است.
در مجموع، دریای چین جنوبی یک چهارراه محوری در ژئوپلیتیک منطقه‌ای و بین‌المللی بوده که منعکس‌کننده چشم‌اندازی از علایق ظریف است. مسیر آینده آن شکل‌پذیر است که توسط انتخاب‌ها، استراتژی‌ها و مشارکت بازیگران محلی و جهانی شکل می‌گیرد. درک شرایط موجود و شناخت فرصت‌های همکاری و موفقیت جمعی برای حرکت در چشم‌انداز چندوجهی ژئوپلیتیک مدرن، حیاتی است. مسیرهای آینده دریای چین جنوبی نیاز به رویکردهای عاقلانه و تعهد کامل به آرامش و ثبات دارد.