گروه فرهنگ دریایی – امید متین - تمام جامعه‌شناسان، روان‌شناسان و رفتارشناسان در يك نكته متفق‌القوند: الگوي اجتماعي نقش برجسته‌اي در ساخت و پرداخت يك شخصيت بزرگ دارد. اين شخصيت بزرگ، هم فردي است و هم جمعي. الگوي مناسب، هم فرد را رو به جلو پيشرفت مي دهد و جامعه را. رومن رولان فرانسوي سخن نغزي در اين باره دارد كه نقل به مضمون مي كنم: فرد خوشبخت كسي است كه در ساختن يك قهرمان شركت مي‌كند. جامعه خوشبخت هم جامعه‌آي است كه در خلق يك قهرمان تلاش مي كند. به بيان ديگر، جامعه‌اي كه در خلق يك قهرمان شركت و تلاش نكند، جامعه بدبختي خواهد بود. 

الگوهاي دريايي ايران
خوشبختانه با بهره‌مندي از فرهنگ غني ايراني- اسلامي كه هر دو قهرمان‌پرور هستند، ما كشوري هستيم كه از ديرباز قهرمان داشته و به قهرمانان و الگوهاي خود علاقه نشان داده‌ و به آن‌ها افتخار كرده‌آيم. اين يعني جامعه ايران استعداد قهرمان‌سازي و الگوبرداري از شخصيت قهرمان را دارد. 
اما متاسفانه اغلب قهرمانان و الگوهاي ما در خشكي هستند. همين جنگ تحميلي را كه مد نظر قرار دهيم، نام ده‌ها يكه‌مرد قهرمان را مي توان به زبان آورد. سهام، محمود، زين الدين، آبشناسان، همت، كاوه، حميد، و.... اما رو به دريا كه مي كنيم، كمتر پيدا مي كنيم. نه اين كه نباشد، بلكه هست اما از نظر كمي نسبت به خشكي بسيار كمترند و از نظر تبليغي هم كار زيادي روي آن‌ها صورت نگرفته است تا جايي كه در جريان حماسه پيكان و سهند، ما نام افراد را نمي‌دانيم و فقط نام ناو را مي‌دانيم و مي‌گوييم پيكان و سهند. خب اين كشتي ها خودشان كه مغز و دست و پا نداشته‌اند كه تصميم بگيرند، حركت كنند و از دشمن نهراسند و سينه به سينه ناوهاي امريكايي بگذارند. آدم‌ها آن‌ها را هدايت كرده‌اند. آن آدم‌ها، همان قهرمانان هستند كه البته براي ما ناشناس مانده‌اند و اين يعني ضايعه.
درياي تهي از قهرمان، رنگ و رو ندارد. خاصيت جذب ندارد. انگيزه همراهي ندارد. زيبا به نظر نمي آيد. خيلي خوب مي شود كه ما به قهرمانان دريايي خود بيش از پيش بپردازيم.

نشان لياقت بايندُر
غلامعلی بايندُر، يكي از آن قهرمانان ملي است. كسي كه رسم مردانگي و تلاش خستگي‌ناپذير و مقابله قهرمانانه‌اش در برابر دشمنان، باعث مباحات و افتخار ماست. شيربچه‌اي كه دريا را درنورديد و دريادلي كرد و دريايي شد. اين شخصيت، يك قهرمان است و مي تواند نگاه به دريا را زيبا كند. مي تواند الگوي نسل‌ها قرار بگيرد و مي‌تواند نقطه مركزي يك فرايند تبليغي و ترويجي به نفع دريا شود. 
از اين رو، روزنامه دریایی اقتصاد سرامد پيشنهاد مي‌كند كه نشان لياقت بايندُر تعريف و در موارد خاص به فعالان دريايي اهدا شود تا دو اتفاق مهم بيفتد: 
اول: مردم بايندُر را بشناسند و به او افتخار كنند. نبايد گذاشت كه يك قهرمان بميرد. يك قهرمان را نبايد به فراموشي سپرد. قهرمانان احساس و قوت و انگيزه مي‌دهند. 
دوم:‌ توجه فعالان دريا به تلاش بيشتر محقق مي شود. احترام به فعالان معنا پيدا مي‌كند. فعالان مي‌دانند كه قدر زحمت شان را مي‌دانند و اين انگيزه مي‌دهد براي تلاش بيشتر.
به نظر مي رسد كه همه بخش هاي دريايي را مي‌توان در قاب نشان لياقت بايندر ديد. از قلم‌هايي كه براي دريا مي‌نويسند تا دريانورداني كه دريا را مي‌پيمايند تا مهندسي كه رسم و طرحش براي درياست، تا استاد دانشگاهي كه انديشه پژوهشش به سمت درياست و.... مي‌شود همه را در قاب بايندر ديد و در وجودشان انگيزه و وحدت ايجاد كرد. 
درمورد مباحث مرتبط با امور نظامي مي‌توان همه را در قاب يك شهيد دريايي ريخت كه البته نگارنده الان شناختي از قهرمان دريايي در حوزه نظامي ندارد و طرح نكته فقط من‌باب يادآوري و تذكر است؛ اما بايندر يك جلوه اجتماعي دارد. اين جلوه اجتماعي مي‌تواند مباحث اجتماعي و عمومي دريا را در بر بگيرد. 
ضمن اين كه مي‌توان تلاش كرد و قهرمانان ديگر دريايي را شناخت و نشان‌هاي لياقت را به نام بزرگ آن‌ها حك كرد و براي هر بخش تخصصي و اختصاصي عمل كرد. اين مستلزم شناختي بيش از شناخت ماست. اصل پيشنهاد ما اين است: براي شخصيت دادن به دريا و توجه به دريا، نشان‌هاي لياقت تعريف كند. براي اين منظور، بزرگاني چون بايندر را در نظر گرفته و سكه لياقت به نام آن‌ها بزنيد. در مناسبت‌ها اين نشان لياقت را به گردن همكاران فعال دريايي بيندازيد و به آن‌ها افتخار كنيد تا راه و رسم دريايي شدن، براي نسل‌ها به احترام و يادگار باقي بماند.