سفیر هند در ایران از رابطه تاریخی، فرهنگی و تجاری دو کشور گفت و به این نکته اشاره کرد که هند و ایران در کشور مهم که تعامل تاریخی دیرینه با هم دارند. شش قرن زبان رسمی هند، فارسی بود و این نشان‌دهنده عمق روابط تاریخی است. ایران و هند در طول تاریخ با هم روابط تجاری داشتند و اقتصاد دو کشور مکمل هم هستند.
به گزارش اقتصاد سرآمد، رودرا گاوراو شرست، تصریح کرد: دو کشور می‌توانند در حوزه‌های مختلف با هم کار کنند. ایران نزدیک‌ترین اقتصاد به هندوستان است. کشورهای جنوب آسیا، محصولات و اقلامی مشترکی را تولید می‌کنند و بازار کشورهای همسایه مناسب صادرات هند نیستند اما اقتصاد ایران غنی و گسترده است. محصولات کشاورزی‌ای که در ایران تولید می‌شود، نسبت به جنوب آسیا متفاوت است.
او از صادرات انرژی ایران به هند گفت: در سال ۲۰۱۸، هندوستان حدود ۱۱ میلیارد دلار از ایران نفت خریداری کرده بود ولی با شروع تحریم‌ها در سال ۲۰۱۹ این رقم کاهش یافت با این وجود اقلام دیگری هستند که می‌تواند موردتوجه تجار قرار گیرد.سفیر هند در ایران ادامه داد: ایرانی‌ها باید به شرایط حال هندوستان نگاه کنند. ما در گذشته مستعمره غرب بودیم، اما در حال حاضر تولید و اقتصاد هند رشد کرده است. پیش از این استعمارگران علیه صنعت این کشور بودند و برای همین اقتصاد هند بیشتر کشاورزی محور بود. اما وضعیت تغییر کرده است. امروز هند سومین اقتصاد بزرگ دنیاست و آنچه باید موردتوجه ایران قرار گیرد نزدیکی اقتصاد هند به اقتصاد ایران است.او ادامه داد: تولید ناخالص داخلی هندوستان در سال گذشته ۸۰۰ میلیارد دلار رشد کرده ولی این رشد در حوزه تجارت کم بوده است. ما از تجارت سود می‌بریم و ایران اقتصاد مهمی دارد. فرصت زیادی برای هر دو کشور وجود دارد که می‌شود از آن استفاده کرد.
سفیر هند در ایران تصریح کرد: اگر اقتصاد ایران تحریم نبود، حجم تجارت دو کشور می‌توانست به ۱۶ میلیارد دلار برسد ولی هم اکنون این عدد ۲ میلیارد دلار است.
او به وضعیت بازار هند اشاره کرد: در هند طبقه متوسط و طبقه فقیر در حال رشد است و در سبد مصرفی آن‌ها محصولات فراوری‌شده کشاورزی و میوه جا دارد و این باعث می‌شود فرصت تعاملات بالاتر برود.
به گفته سفیر هندوستان در ایران، یکی از مهم‌ترین مشکلات در مسیر تجارت دو کشور، نبود تعاملات بانکی و سازوکار پرداخت است. قبلا سیستم روپیه-ریال خوب کار می‌کرد. هند نفت می‌خرید و روپیه در بانک هند سپرده‌گذاری می‌شد و ایران برنج، موز، شکر و کالای دارویی وارد می‌کرد ولی با شروع تحریم‌های ثانویه این وضعیت تغییر کرد. هنوز هم تلاش می‌کنیم به سراغ کالای غیرتحریمی برویم و حتی می‌توانیم روی نفت هم تمرکز کنیم.
او ادامه داد: ظرفیت همکاری و سرمایه‌گذاری در اقتصاد دو کشور وجود دارد. اقتصاد هند خدمات محور است؛ ما سرمایه‌گذاری در حوزه زیرساخت، لجستیک، حمل‌ونقل و فرودگاه‌ها را تقویت می‌کنیم که این فرصت خوبی برای سرمایه ایران است. از طرفی ایران مهم‌ترین و منطقی‌ترین مسیر ترانزیتی برای عبور کالای هند به کشورهایی مانند ارمنستان، آذربایجان و غیره است. ما علاقه‌مند هستیم در کریدور بین‌المللی همکاری داشته باشیم و در بندر چابهار سرمایه‌گذاری کنیم. ایران نقش ترانزیت بین هند و دیگر کشورها را دارد و همین ظرفیت بستری برای سرمایه‌گذاری مشترک است. باید سازوکار سرمایه‌گذاری مشترک آماده شود.
گاوراو شرست اظهار کرد: باید تلاش کنیم در حوزه‌هایی که مشمول تحریم نیستند ازجمله حوزه‌های کشاورزی، دارو و غذا تجارت خود را افزایش دهیم تا پول به‌اندازه کافی به این سیستم تزریق شود و ایران علاوه بر صادرات محصولات خود، با اتکا به آن اقلام مورد نیاز خود را از هند وارد کند.
او تأکید کرد: علاوه بر این‌ها باید بر افزایش سرمایه‌گذاری‌های مشترک نیز متمرکز شویم که این امر درنهایت به افزایش حجم مبادلات تجاری منجر خواهد شد. شرکت‌های هندی علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در حوزه‌های انرژی و محصولات کشاورزی در چابهار هستند.