تقریبا سی سال پیش با اخذ مدرک دیپلم از دبیرستان فارغ‌التحصیل شدم و بلافاصله شغلی با حداقل سرمایه ای در بهترین مکان بازار دست و پا کردم و مشغول کار و کاسبی خویش بودم که ماموران اتحادیه ، اماکن و شهرداری جهت پروانه کسب سر رسیدند و به دنبال آن به ادارات ،ارگانها و نهادهای ذی صلاح جهت صدور پروانه کسب و فعالیت مراجعه کردم ولی متاسفانه صدور پروانه کسب را منوط به ارائه کارت پایان خدمت می دانستند.
بنابراین چاره ای جز تعطیلی مغازه را نداشتم،  لذا رفتن  به خدمت مقدس سربازی را به امید روزهای بهتر در اولویت قرار دادم به حوزه نظام وظیفه مراجعه کردم. طبق قانون اساسی باید 24 ماه خدمت  می کردم. بعد از پایان دوره آموزشی مفتخر به درجه گروهبانی شدم و به عنوان بهترین فرد نظامی  به هم دوره های خویش طی مراسم خاص نظامی معرفی شدم وبه وجود خودم افتخار می کردم و برای آینده درخشان خویش نقشه ها می کشیدم.
بعد از پایان دوره آموزشی بنابر رشادت ، شجاعت، جسارت و مهارت در تیر اندازی و باتوجه به خوش نویسی وانشا‍ و بکارگیری کلمات و واژه‌های نظامی  جهت کارهای مکاتباتی به  دفتر فرماندهی لشگر معرفی شدم . بعد ازطی مدت یکسال از خدمتم به مناطق عملیاتی سقز، بانه ، بوئین ، عباس آباد، نهنور، نه نی، آسمان بین، هجرفقیران ، رود و دره شیلر و کانی مانگاه در کوهستان های صعب‌العبورکردستان در مرز ایران و عراق اعزام شدم در همین روزها خیلی ازدوستان و همقطارانم طعمه تله های انفجاری و مین های کاشته شده منافقین و دشمنان این مرز و بوم شدند، شهید یا مجروح گردیدند که خودم هم افتخارمجروح شدن در دوره مقدس سربازی را دارم.  در همین میان برخی دوستان و هم دوره هایم تاب و تحمل رنج ومشقت خدمت مقدس سربازی را نداشتند و بعضا دست به خودکشی می زدند و ما را افسرده خاطر و ناامید می کردند.
حقوق ماهیانه ام در آن زمان سیصد و پنجاه تومان بود.البته در دوره آموزشی و تا مدت شش ماه ازخدمت این حقوق به ما تعلق نمی گرفت. بعد از گذشت مدت هجده ماه ازخدمتم عفو رهبری شامل حال پنج دوره قبل و پنج دوره بعد از ما که ازخدمت سربازی فراری و گریزان بودند گردید. بدون  هیچ هزینه مالی، روحی و روانی از خدمت مقدس سربازی معاف شدند.
به هر حال دو سال خدمت سربازی با رنج و مشقات فراوان و با کلی خاطرات تلخ و شیرین به پایان رسید و به آغوش و کانون گرم خانواده و جامعه بر گشتم.
از همان روزهای اول پایان خدمتم به فکر شغلی بودم دراین میان عاشق کارمندی و این لیاقت و توانایی را در وجود خویش حس میکردم. در هر آزمون استخدامی که شرکت می کردم رتبه اول علمی را کسب می کردم و بعد از گذشت مدتی متوجه می شدم امتحان فورمالیته بوده و کسانی دیگر غیراز شرکت کننده ها درآزمون استخدامی و بعضا از میان همان دوستان و همکلاسی هایمان که مورد عفو سربازی قرار گرفته بودند در بیشتر ادارات و ارگانها استخدام رسمی شده بودند و من  علرغم توانایی ، لیاقت ،شرافت ،حجب ، حیا و میهن پرستی در عین شایستگی ازحقوق اجتماعی خویش محروم شدم.
بالاخره علیرغم پافشاری ، اصرار و تداوم درآزمون های ادواری و استخدامی ناامیدانه به فکر احیای شغل قبل از خدمت سربازی در بازار  افتادم و برای تهیه و خرید لوازم ووسایل شغل  اجباریم مراجعه کردم متاسفانه قیمت شان چنیدن  برابر و سر به فلک کشیده بود‌ و کلی از قافله دوستان فراری ازخدمت به وطن عقب مانده بودم و هرگز به شغل دلخواه و ایده آل خویش نرسیدم. با تشکیل خانواده و کار آزاد مایوس نشده و دائما با زندگی جدال می کردم و با وجود چند فرزند قد و نیم قد علی رغم محدودیت ها و مشکلات فراوانی با ادامه تحصیل موفق به اخذ مدارج و چندین مدرک علمی دانشگاهی شدم.و این مدارک و کارت پایان خدمت هرگز دردی از مرا  دوا نکرد و هیچ گونه امتیازی را برایم به ارمغان نیاوردند. و بلکه برای به روز کردن و تمدید وتعویض آنان هزینه هایی را بر روی دستم گذاشتند.
حالا که با موافقت نمایندگان کمیسیون تلفیق مجلس شورای اسلامی جهت خرید سربازی با رعایت اصل ۱۱۰ قانون اساسی مبنی بر قیمت خرید سربازی برای فوق دیپلم ها۲۵۰ میلیون و لیسانس و فوق لیسانس ۴۰۰ میلیون و دکترا و بالاتر ۶۵۰ میلیون تومان بوده. حال این  سوالات مطرح‌ است؛
 آیا کسانی که با همین شرایط و مدارک علمی درسخت ترین شرایط آب و هوای نامساعد جوی  درحال انجام وظیفه هستند.
باید مفتخر به کسب نام، نان، نشان و مدال شجاعت و وطن پرستی  شوند.
و صاحب، امتیازی خاص برای زیست بهتر باشند و آیا مبلغی از این وجه دریافتی بابت فروش خدمت سربازی به همتایان خویش نباید به عنوان سهم عدالت  به سربازان خدمت گذار و جان نثاران  این میهن تعلق گیرد و یا هم شاید بی عدالتی بار دگر تکرار گردد و تا زیرکان، دانایان  و داوطلبان خدمت وظیفه قانونی خود را به اتمام برسانند.  
فرصت طلبان ، تنبل ها، ترسوها، فراریان از خدمت و خریداران خدمت سربازی  جایگزین دانایان، شجاعان، نخبگان و دانشمندان شوند وآینده این مملکت را به قهقرا  ببرند.
حال من مانده ام خدمت سربازی برای چیست و کدام گروه دنبال واقعیت می گردند 
*روزنامه نگار