گروه شیلات - از آنجا که در همه نمایشگاه ها، بازار کاتالوگ و بولتن داغ است و هر سازمان خصوصی یا دولتی به دنبال عرض اندام است، درنمایشگاه شیلات کاتالوگی چهار صفحه ای در غرفه جهاد کشاورزی و شیلات مازندران که البته جای تشکرش خالی نیست و ممنون زحماتشان هستیم؛ اما...
براساس گزارش خبرنگار روزنامه دریایی اقتصادسرآمد، جالب است که این کاتالوگ چهار صفحه ای، برای ما کلی بحث بالا آورد. گفتیم بد نیست با هم مروری کنیم بر این چهار صفحه ببینیم در مازندران چه خبر است؟ گویا خبرهای بزرگی هست و ما کوچکی از آن نشنیده ایم. 
صفحه اول، با دو عکس تزیینی، یکی از افتتاح نمی دانم چه و دیگری از بزم کاری در کنار ساحل و تیتر درشتی که آن بالا نوشته: 
«اتحادیه شرکت های تعاونی ماهیگران پره استان مازندران در یک نگاه»
و پایین همین صفحه آمده: 
«هیئت مدیره شرکت های تعاونی ماهیگیران پره استان مازندران – آبان 1401»
ورق می زنیم و می رویم صفحه 2:
یک دیباچه و سپس اهم فعالیت ها از 6 سال گذشته تا به امروز، دو میان تیتر این صفحه است که بعد از شرحی بر اتحادیه و شرکت های تابعه، به گزارشی می پردازد که نشان دهنده تلاش شش ساله این جمع زحمت کش است. 
صفحه سوم، ادامه همین مطالب است و در نهایت در 15 بند، دستاوردهای شش ساله اتحادیه شرکت های تعاونی ماهیگیران پره، شرح داده شده که البته شرح خوب و دستاوردهای قابل تحسینی را نشان می دهد. 
اما همه ماجرا بر می گردد به صفحه چهارم این کاتالوگ. جایی که با تیتر بسیار بزرگ نوشته است:
«مهم ترین اقدامات صورت گرفته شیلات مازندران در دولت سیزدهم»
و سپس شروع می کند به برشمردن نتایج حاصله از یک سال اقدامات صورت گرفته در دولت سیزدهم! که تعجب آور است و البته شک برانگیز! چرا؟
در یازده بند، گزارش کار آمده و نشان می دهد طی یک سال حکومت عالیه دولت سیزدهم، اقداماتی صورت گرفته که معادل و گاه بیش از فعالیت شش ساله همه فعالان ماهیگیری در استان مازندران است!
در بند یک آمده است:
میزان کل تولید آبزیان دریایی و پرورشی استان 103673 تن!
ما حیرت کردیم که چگونه می توان در یک سال این همه تولید آبزیان داشت؛ در حالی که اگر چنین بود که حداقل در مازندران ماهی این همه گران نبود. 
برای درک مساله، به نظر اتحادیه ماهیگیران پره مازندران مراجعه می کنیم. به قول فوتبالی ها کام بک می زنیم به بحث ها، گزارش ها و مصاحبه های اهالی اتحادیه مازندران که با کمال تعجب می بینیم که این اتحادیه، چنین رقمی را برای شش سال ( یا حداقل دو یا سه سال) فعالیت خود بیان کرده است. 
اصولا، تولید آبزی و پرورش آبزیان نیاز به ایجاد استخر و زیرساخت های لازم و سپس یک تا دو سال زحمت و رسیدگی و تلاش صیادان مجاز دارد تا چنین بهره برداری صورت گیرد؛ چگونه همه این ها فقط در یک سال حاصل شده است؟ نمی گوییم گزارش سازی کرده اند، می گویم حیرت کرده ایم و امید که مسئولان ذی ربط جواب بفرمایند که بدانیم چی راست است و چی ناراست. 
نکته دیگر در بند دو می بینیم که جالب تر و البته ناامیدکننده است. در بند دو آمده است:
رتبه نخست مجمع تولید آبزی پروری در سطح کشور با تولید 85928 تن. 
یعنی طی یک سال، صدها استخر پرورشی احداث شده، و بچه ماهی در آن ریخته شده، بچه ماهی ها هم همه در همان یک سال رشد کرده و به مرحله بهره برداری رسیده اند!! یعنی می شود؟
 اجازه بدهید با همین صورت متعجب ادامه بدهیم و گزارش را بخوانیم و برسیم به بند 5. در این بند آمده است:
5- تولید و رهاسازی 78 میلیون قطعه انواع بچه ماهیان سفید، کپور و خاویاری در مرکز بازسازی و حفاظت از ذخائر ژنیتیکی آبزیان شهید رجایی ساری
نکته اول این است که این مرکز بازسازی از سال 1367 شروع به کار کرده است و یک باره و طی یک سال در دولت سیزدهم خلق نشده است!
نکته دوم، در بند 2 دقت بفرمایید، دقیقا همین بند 5 است. به عبارت دیگر، بند 5 دقیقا تکران همان بند دوم است با این تفاوت که در بند دوم، تولید به تن بیان شده و اینجا به قطعه! آیا یک شیطنت دوستانه برای گزارش سازی است؟
میزان تولید در بند دوم را به تن گفتیم، در بند پنجم به قطعه!!! حالا ببینم بند شش و هفت و... را به چه معیاری بیان کرده اند که کلاه سرمان نرود!
بند ششم نیز دقیقا مانند بند پنجم، تکرار بند دوم گزارش است. این بار تولید در شهید باهنر کلاردشت! 
بگذریم! برسیم به بند 7 گزارش که نوشته است:
اجرای طرح  کمک به تکثیر طبیعی ماهی سفید در جایگاه صید تعاونی های پره و مجاورت رودخانه با مشارکت تشکلات صیادی پره استان با مرمت، بازسازی و احداث 56 واحد استخر و رها سازی 28 میلیون قطعه بچه ماهی!
در این باره هم دو نکته ذهن ما را درگیر کرده است:
اول: یعنی طی یک سال شما 56 واحد استخر ساخته و 28 میلیون قطعه بچه ماهی در دریا رها سازی کرده اید؟ قسم بخورید تا باور کنیم!
دوم: همین مطلب را فعالان در تشکل های صیادی پره به نام خودشان زده اند و می گویند خودشان با دسترنج خودشان و با بدهی ده میلیارد تومانی به بانک کشاورزی ساخته و پرداخته اند. 
آن ها به اقتصادسرآمد می گویند: قرار بود یک صد میلیارد تومان به شیلات مازندران اعتبار بدهند. احمدی نژاد گفت و روحانی هم گفت و هیچ عملی نشد و ما با قرض از بانک و اقوام، این استخرها را ساخته ایم؛ حال چگونه است که شیلات مازندران آن را به عنوان گزارش کار خود ضبط و ثبت می کند؟ و عجیب تر این که این گزارش کارش را همراه با کاتالوگ همان تشکل ها به خلق الله قالب می کند؟ عجیب نیست؟
تشکل ها از رییسی تشکر کردند که بعد از این همه سال، حدود 10 میلیارد تومان اعتبار به شیلات رسانده که ماهیگیران زحمت کش پره، قرض های خودشان را پرداخت کنند و از زیر دین سنگین بانک خارج شوند. حال شیلات مازندران همه چیز را به نام خود زده، گزارش سازی می کند و یک بار به تن، یک بار به قطعه و فردا هم احیانا به کیلو و گرم و دانه هی بند پشت بند می سازد که چه؟
از خواندن سایر بندها در می گذریم و می رسیم به تیتر بزرگ آخر که زیر صفحه به عنوان امضای بزرگ نوشته است:
« جناب آقای دکتر قاسم کریم زاده، مدیر کل شیلات استان مازندران »
 و ما هم در پایان ضمن تبریک به جناب آقای دکتر قاسم کریم زاده می گوییم: 
عالیجناب! به نظرمیاد شما فقط مدیر کل نیستید؛ بلکه یک جادوگر بزرگ هستید که طی یک سال 56 استخر زدید و میلیون ها قطعه بچه ماهی در دریا رهاسازی فرمودید. فقط لطف کنید گزارش کار درست و درمان هم تولید بفرمایید.
اگر اشتباه کردیم، ضمن پوزش آماده دریافت و انعکاس جوابیه شما هستیم. هر چه زنگ زدیم کسی پاسخ نداد. هر چه پیگیری کردیم، یا شما نبودید یا ما سعادت نداشتیم که البته دومی محتمل تر است.
گزارش سازی ما هم از این قرار به پایان می رسد:
هر چه گشتیم نبود. هر چه گردیدیم، نیافتیم، هر چه یافتیم، آن نبود. هر چه زنگ زدیم فقط بوق خالی، کسی پاسخ گو نبود. هر چه جستجو کردیم، چیزی دست گیرمان نشد. هر چه پرسیدیم، به جواب نرسیدیم.
ما هم می توانیم یازده بند از نوع «هرچه» بنگاریم!
کلام آخر یادآور سخنی است از مقام معظم رهبری-مدظله العالی- که اساس این نوشتار هم همان است که فرمودند: «با مردم صادق باشید.»