گروه گردشگری دریا – امید متین - گردشگري يك صنعت جدي و بسيار ارزآور است تا جايي كه برخي كشورها، درآمد اصلي خود را به جاي نفت و گاز، بر روي گردشگري بنا نهاده‌اند و اتفاقا هم درآمدشان از پول نفت و گاز بيشتر است و هم با ثبات‌تر. 
ايران نيز برجستگي‌ها و امكانات بسيار بالايي براي جذب گردشگر از سراسر دنيا دارد و مي‌تواند بر اساس آمار كارشناسان، ده برابر درآمد نفت را به دست آورد. با اين حال، وضعيت گردشگري در ايران خوب نيست و در‌آمد ناشي از آن، نه 200 ميليارد دلار، بلكه نزديك به صفر است. چند و چون اين صنعت مهم و پردرآمد را با رامين يعقوبي، فعال گردشگری که علاوه بر ليدري تورها، مالك يك كمپ گردشگري در سرزمين‌ آبشارهاي ايران است مورد بررسي قرار داديم كه از نظرتان مي‌گذرد:
گردشگري نجات‌بخش
 اقتصاد ايران
رامین یعقوبی در ابتدا به بررسي ماهيت صنعت گردشگري مي‌پردازد و با اشاره به وضعيت جهاني اين صنعت مي‌گويد: صنعتي جدي است كه با هزينه كم، امكان ارزآوري بالا دارد. اين را مي‌توان از آمار و ارقام كشورهاي ديگر به خوبي مشاهده كرد. كشورهايي مانند تركيه و يونان كه طي دهه اخير سرمايه‌گذاري بسيار زيادي كرده‌اند و درآمد سرشاري هم جذب مي‌كنند. بخش مهمي از دلارهاي تركيه را مردم ايران تامين مي‌كنند و جاي تاسف دارد كه ما موقعيت‌هاي بكرگردي فراوان داريم ولي دلارها از ايران به تركيه كوچ مي‌كنند كه امكانات خاصي هم براي ايرانيان در نظر نگرفته است. 
یعقوبی با بررسي آمارهاي داخلي و مقايسه با آمارهاي جهاني مي‌افزايد: در شرايط كنوني كه نفت ما تحريم است و ما براي فروش نفت دچار چالش هستيم، به راحتي گردشگري مي‌تواند جايگزين نفت شود و چند برابر آن به ما عايدي برساند. به طور كلي من بر اين باورم كه صنعت گردشگري نجات‌بخش اقتصاد ايران است و اگر يك دلار سرمايه‌گذاري كنيم، بين 10 تا 12 دلار برداشت خواهيم كرد.

خرد كردن بودجه كلان
وي بودجه‌هاي حوزه گردشگري را مرور مي‌كند و نتيجه مي گيرد كه: بودجه گردشگري در ايران از نظر من بسيار خوب و قابل توجه است؛ اما ايراد كار اين است كه بودجه كلان گردشگري، قيمه قيمه مي‌شود و بين 24 تا 37 سازمان و ارگان تقسيم مي‌شود و اين باعث مي‌شود كه بودجه كارايي خود را از دست بدهد. 
وي با برشمردن اسامي سازمان‌ها و نهادها و ارگان‌هايي كه در گردشگري ايران دخيل هستند، نياز به يك مديريت واحد را ضروري مي‌خواند و مي‌گويد:
اين همه سازمان و ارگان براي تامين و برنامه ريزي و مديريت يك فعاليت، غير معقول است. جمع‌كردن اين همه سازمان‌ در يك جا و مديريت واحد بر آن‌ها بسيار سخت و حتا غيرممكن است و به همين ترتيب، هرگز يك برنامه منسجم از اين همه سازمان خارج نمي‌شود. بودجه كلان در ميان اين همه سازمان خرد مي‌شود و ارزش و اعتبارش را از دست مي‌دهد و در نهايت، رشد لاك‌پشتي توسعه گردشگري را در پي خواهد داشت. 
وي با اشاره به كشورهاي ديگر مي‌گويد: ديگر كشورها چنين وضعيتي ندارند. مديريت بر گردشگري آن‌ها واحد و مشخص است و قوانين سريع تدوين يا تصحيح مي‌شوند و بهترين رويه‌ها براي جذب گردشگر به كار گرفته مي‌شود. اما در كشور ما وجود اثرگذار چندين و چند سازمان و ارگان و نهاد در يك امر، باعث پيچيدگي موضوع شده كه در نهايت، برنامه‌ريزي، بودجه‌بندي و سرمايه‌گذاري را دچار مشكل كرده است. 

بخش خصوصي كارساز است
یعقوبی تجربه خود از كشورهاي گوناگون را بر مي‌شمرد و در نهايت نتيجه مي‌گيرد كه در همه كشورهايي كه از گردشگري صنعت بزرگ ساخته و ارز پارو مي‌كنند، بخش خصوصي حرف اول را مي‌زند. اصولا دولت دخالت نمي‌كند و اجرا را به بخش خصوصي سپرده و خودش به عنوان راهبرد و نظارت عمل مي‌كند. بخش خصوصي سرمايه‌هاي خود را به حوزه صنعت گردشگري وارد كرده و هم خود سود مي‌برند و هم باعث ارزآوري براي كشورشان مي‌شوند. 

سرمايه گذاري خارجی
 سياست مهم كشورهاي صاحب فن گردشگري 
وي سرمايه گذاري خارجي را سياست مهم كشورهاي صاحب فن گردشگري مي‌داند و مي‌گويد: به شدت از سرمايه‌گذاري خارجي استقبال مي‌شود تا همه جوره برنده باشند. هم سرمايه‌گذار ارز وارد مي‌كند و هم باعث ارزآوري از طريق گردش‌گران مي‌شود. اين است كه مي‌توان روي سرمايه‌گذار خارجي به خوبي حساب باز كرد؛ اما اين كه در ايران چرا از اين فرصت استفاده نمي‌شود، بايد از دولتي‌ها و سياست‌گزاران پرسيد.

قابليت گردشگري داخلي
اين فعال گردشگري وضعيت داخل ايران را بررسي مي‌كند و مي‌گويد: 
تجربه نشان داده و ثابت كرده است كه ايرانيان به شدت اهل تفريح و گردش هستند؛ اما از يك رفتار سنتي و تكراري استفاده مي‌كنند. مثلا به كرات به شمال سفر مي‌كنند و جاهاي ديدني ديگر را تجربه نمي‌كنند. اين نيازمند يك آموزش و فرهنگ‌سازي است كه خانواده‌ها طوري برنامه‌ريزي كنند كه بتوانند در قدم اول تمام ديدني‌هاي ايران را ببينند و بعد به فكر خارج كشور بيفتند.
وي اثر تبليغات را مهم مي‌داند و مي‌گويد: تبليغ گردشگري و مكان‌هاي گردشگري در ايران بسيار ضعيف و در مقابل، تعريف و تمجيد گردشگري در كشورهاي ديگر بسيار قوي و زياد است؛ تا جايي كه ايرانيان قبل از آن كه جاي جاي كشور خود را گردش كنند، به فكر رفتن به جايي مانند آنتاليا هستند كه هيچ ندارد و هر چه هم داشته باشد، نه زيباتر از كيش و قشم و شمال است و نه برتري خاصي دارد. به هر ترتيب، قابليت گردشگري در ايران واقعا بالاست. اين را من نمي‌گويم، آمارهاي جهاني مي‌گويد. اما متاسفانه نه آموزش مناسب گردشگري داريم و نه تبليغات مفيد و موثر. 
وزارت گردشگري كمي از وضعیت فعلي خارج شود، مي‌تواند پرچمدار گردشگري ايران باشد
یعقوبی بر اين باور است كه اگر وزارت گردشگري كمي از ركود و سكون فعلي خارج شود، مي‌تواند پرچمدار گردشگري ايران باشد. درست است كه ده‌ها ارگان و سازمان ديگر در كنار وزارت گردشگري در صنعت گردشگري ايران سهيم و دخيل هستند و گاهي منافع و اهداف سازماني آن‌ها در تضا د و تعارض همديگر قرار مي‌گيرد؛ با اين حال، انتظار اين است كه وزارت گردشگري با يك سري اقدامات فرهنگي و مردم‌گرا، حال و هواي گردشگري ايران را بهبود ببخشد  و توزيع ثروت كند. 

تسهيلات براي سرمايه‌گذاران
اين تورگردان حرفه اي كه كمپ گردشگري دارد و در تمامي طول سال، مشغول به فعاليت گردشگري است در باره تسهيلات براي سرمايه‌گذاران نكته نظر جالبي دارد. وي مي گويد: سرمايه‌گذار واقعا وابسته به مبلغ وام نيست؛ هر چند كه اين هم مهم است و باعث انگيزه مي‌شود؛ اما به نظر من انگيزه و هدف اول يك سرمايه‌گذار نيست؛ بلكه اولويت اول يك سرمايه‌گذار، امنيت است. سرمايه‌گذار بايد خيالش از برگشت سرمايه راحت باشد تا سرمايه‌گذاري كند. 
وي امنيت و سرمايه‌گذاري را به تخم‌گذاري پرندگان تشبيه مي‌كند و مي‌گويد: اگر پرنده‌آي احساس امنيت نكند، اقدام به تخم‌گذاري نمي‌كند. وقتي يك پرنده امنيت را درك مي‌كند، چگونه ممكن است كه يك سرمايه‌گذار چنين دركي نداشته باشد؛ واقعا مساله به اين روشني است. 
تسهيل اصلي اين است كه خيال سرمايه‌گذار را از امنيت شغلي و امنيت سرمايه‌اش راحت كنيد، آن‌وقت هزاران نفر مانند من اقدام به ساخت كمپ و فعاليت در صنعت گردشگري مي‌كنند. 
پس تسهيل اول، تسهيل و تامين امنيت سرمايه و بازگشت سرمايه است. يك سرمايه‌گذار بايد بداند اگر سرمايه‌گذاري كرد تا سال‌هاي سال مي‌تواند فعاليت كند؛ اما اگر از فرداي خود و سرمايه‌اش مطمئن نباشد، سرمايه‌گذاري نخواهد كرد. 
در اين رابطه، اشاره به مسائل فرهنگي روز مهم است. برخي آدم‌ها از پوشش قانوني استفاده نمي‌كنند و متاسفانه اغلب بايد ليدر تور يا صاحب كمپ جواب اين قانون‌شكني را بدهد! اين نمي‌تواند منطقي باشد و بايد فكر دقيق‌تري كرد. 

آينده گردشگري ايران
یعقوبی مي‌گويد: اگر روند به همين روال باشد، بايد نگران آينده صنعت گردشگري ايران بيش از الان بود. يكي به خاظر اين كه رقبا به شدت در حال تاختن هستند و هر روز از ما فاصله مي‌گيرند و ديگري براي اين كه سرمايه‌گذاري در صنعت گردشگري گاهي زمان بر است. مثلا ساخت يك بندر گردشگري كار يك روز و دو روز نيست؛ اين است كه اگر اقدامات جهادي و حركات انقلابي در صنعت گردشگري در دستور كار قرار نگيرد، ما در آينده بازنده‌تر از امروز خواهيم بود.

گردشگري دريايي 
در حد حرف است
وي مي‌گويد: با توجه به تعريف دقيق از انواع گرد‌شگري، بايد گفت كه گردش‌گري دريايي هم تعريف خاص خودش را دارد. اين كه هر كس به سمت استان‌هاي درياكنار برود كه گردش‌گر دريايي محسوب نمي‌شود. در نگاه تخصصي و حرفه‌اي بايد دانست كه كيش‌گردي، با قشم‌گردي فرق دارد. همين‌طور، اين‌ها با درياگردي فرق دارند. اين نگاه كه كيش يك جزيره است و اطرافش اب است؛ پس هر كس كيش مي‌رود، پس گردشگر دريايي است، يك نگاه عوامانه و تبليغاتي است. نگاه تخصصي اين است كه بدانيم چند نفر به گردش‌گري دريايي به معناي واقعي روي مي‌آورند؛ چند نفر به كيش‌گردي و پاساژ گردي مي‌پردازند، چند نفر به خطه آب‌شارهاي ايران در لرستان مي‌روند، چند نفر به سرزمين‌هاي بلند كردستان مي‌روند، چند نفر به سبلان زيبا مي‌روند و... بااين نگاه مي‌توان آمار درست داشت و درست قضاوت كرد و درست برنامه‌ريزي كرد. با اين نگرش، گردشگري دريايي در ايران هنوز در حد حرف است و هيچ پرو بالي ندارد. 
 وي در پايان اين گفت‌و شنود تاكيد كرد: مسئولان عزيز، صنعت گردشگري مي‌تواند سالانه ده برابر پول نفت را به مردم برساند؛ لطفا در باره اين صنعت نگاه جدي‌تر و عميق‌تري داشته باشيد. صنعت گردشگري، هم فرهنگ‌ساز است هم اقتصادپرور و به راحتي مي‌تواند هم ارز بياورد و هم بي‌كاري را از ميان بردارد.