گروه دانش دریا – امید عباسی - ماهیگیران در مقیاس کوچک در کرواسی و یونان در حال یافتن راه‌های جدیدی برای رویارویی با چالش‌های زیست محیطی و اقتصادی هستند. ماهیگیران در مقیاس کوچک نیمی از شاغلان در بخش ماهیگیری اروپا را تشکیل می‌دهند. با این حال وقتی نوبت به سیاست‌گذاری می‌رسد، اغلب خود را به نفع سازمان‌های صنعتی نادیده می‌گیرند. اما آن‌ها با چالش‌های زیست‌محیطی و اقتصادی یکسانی روبرو هستند و در کرواسی و یونان ماهیگیران در مقیاس کوچک در حال یافتن راه‌های نوآورانه برای پاسخ هستند.

ماهیگیری پایدار  یک محصول برتر
به گزارش یورو نیوز که در روزنامه دریایی سرآمد ترجمه و تنظیم شده است، شیمه باریچ، ماهیگیر اسکامپی، می‌گوید: «تمام زندگی‌ام، از زمانی که جوان بودم، قایق های ماهیگیران را در دریا، درست مقابل خانه‌ام تماشا می‌کردم. "و من تصور می‌کردم که چگونه یک روز می‌توانم شبیه آن‌ها شوم. ماهیگیری همیشه من را مجذوب خود می‌کرد و من عاشق بودن در دریا هستم."
شیمه در کانال ول بیت برای ماهیگیری (روزا لنگوس )می‌گیرد. آن‌ها که به عنوان (اسکمپی) نیز شناخته می شوند، نمادین‌ترین و ارزشمندترین غذاهای دریایی کرواسی هستند. اما علی‌رغم ارزش بالای صید، او تصمیم گرفته کمتر ماهی بگیرد.
اندازه قایق شیمه و نوع تجهیزات او رسماً او را به یک "ماهیگیر در مقیاس کوچک" تبدیل می‌کند.در بحث های سیاسی، صنعتگرانی مانند او اغلب تحت الشعاع صنعت بزرگ ماهیگیری قرار می‌گیرند.اما آن‌ها نقش مهمی، هم فرهنگی و هم اقتصادی، در جوامع کوچک ساحلی مانند روستای شیمه، باریچ دراگا دارند.
او می‌گوید: «اینجا، در این منطقه، واقعاً هیچ منبع درآمد دیگری جز ماهیگیری وجود ندارد.شاید این تنها راهی باشد که بتوانید در تمام طول سال کار کنید و درآمد کسب کنید.
تقریباً یک روز از هر دو صبح، زمانی که هوا مساعد است، شیمه قفس‌های خود را بررسی می‌کند – آن‌ها قفس‌هایی هستند که در کف دریا لنج‌ها را می‌گیرند.
او می‌گوید: «آن‌چه بسیار مهم است این است که در این کانال ترال کف وجود ندارد. ما تورها را در امتداد بستر دریا نمی‌کشیم. همه اسکمپی‌های این منطقه با وسایل انتخابی گرفته شده‌اند - به این معنی که فقط تورهای بزرگ‌تر را می‌گیرد که نمی‌توانند از توری عبور کنند. با حداقل استرس، بنابراین واقعاً یک محصول درجه یک
 است."
کمک به بهبود جمعیت ماهی
شیمه با مارینا ماشانوویچ - اقیانوس شناس از دانشگاه زاگرب همکاری می کند.
او که خود دختر ماهیگیر است، از پروژه تحقیقاتی دکترای خود برای کمک به ماهیگیرانی مانند شیمه استفاده می‌کند تا ماهی‌گیرهای خود را انتخابی‌تر کنند: آن‌ها می‌خواهند از صید اسکامپ‌های کوچک‌تری که مجاز به گرفتن آن هستند، اما آنقدر ارزان که ارزش تلاش را ندارند، اجتناب کنند.مارینا توضیح می‌دهد: «من یک تجزیه و تحلیل انجام دادم و به اندازه  بهینه رسیدم." به طوری که ماهیگیران دیگر مجبور نباشند وقت خود را برای دسته‌بندی صید صرف کنند. آن‌ها فقط نمونه های بزرگتری را می‌گیرند که مناسب ترین آن‌ها برای بازار هستند.»
شیمه همچنین تمام صیدهای ماده‌ای را که صید می‌کند - حتی آن‌هایی که بزرگتر هستند را که میتواند به راحتی هر کیلو 35 یورو بفروشد،به آب برمی‎گرداند. هر ماده می‌تواند هزار تخم تولید کند. بنابراین برای شیمه، رها کردن آن‌ها به معنای صید بزرگتر در آینده است.آن‌هایی که آزاد شده‌اند احتمالاً جان سالم به در خواهند برد.
مارینا می‌گوید: «این چیزی نیست که مقررات فعلی به آن نیاز دارد.«بعضی از ماهیگیران این کار را به ابتکار خود انجام می‌دهند. اما اگر از نظر قانونی بردن ماده‎ها با تخم ممنوع باشد، تفاوت زیادی ایجاد می‌کند».
انتخاب و قبول این شرایط که صید کمتری اتفاق بیافتد هزینه های خود را دارد - به عنوان مثال، دنده انتخابی جدید می تواند گران باشد.سازمان‌های غیردولتی اروپا  برای کمک به ماهیگیران در این انتقال استفاده می‌کنند و آن‌ها را حمایت می‌کنند.آن‌ها می‌خواهند نشان دهند که در درازمدت، این امرهم به محیط ‌زیست و هم به خود ماهیگیران کوچک کمک می‌کند. ماهی و غذاهای دریایی صید پایدار ارزش بیشتری دارند: آن‌ها برای رستوران‌های گران‌تر مناسب‌تر هستند. و بنابراین با انتخاب یک رویکرد انتخابی‌تر، ماهیگیران می‌توانند کمتر کار کنند در حالی که درآمد بیشتری دارند.
 مدیر پروژه یک سازمان خصوصی می‌گوید: «ما آن‌ها را به بازار متصل می کنیم. ما تعاونی‌هایی را تشکیل می‌دهیم، برای آن‌ها طرح‌های تجاری می‌سازیم. ما برندهایی می‌سازیم، مارک‌هایی که مشتریان آن‌ها را می‌شناسند و از آن‌ها قدردانی می‌کنند.
به این ترتیب، می‌خواهیم این ماهیگیرانی را که به روشی پایدار کار می‌کنند از سایر ماهیگیران متمایز کنیم. ما ماهیگیرانی می‌خواهیم که دردریا زندگی کنند تا نگهبان دریا باشند تا از این منبع حیات برای همه نسل های آینده محافظت کنند.»
با این حمایت، صنعتگران محلی یک تعاونی ماهیگیری پایدار تشکیل داده اند و در شرف افتتاح بازار ماهی جدید هستند. برای این سازمان، چنین مثال‌هایی ثابت می‌کنند که با کمک‌های صحیح، ماهی‌گیران کوچک‌تر در سرتاسر مدیترانه می‌توانند ترجیح دهند ماهی کمتری داشته باشند و درآمد بیشتری کسب کنند  همچنین به جمعیت ماهی‌ها کمک می‌کنند تا در عین حال شغل و میراث حرفه‌ای خود را بهبود بخشند.
مارکو کوستانتینی، مدیر پروژه شیلات در دفتر برنامه مدیترانه این سازمان می گوید: "ایده این است که نشان دهیم که یک روش ماهیگیری پایدار امکان پذیر است.«از طریق حمایت مستقیم از ماهیگیران کوچک مقیاس در این زمینه، یا از طریق کمک به آن‌ها در توسعه تعاونی‌ها و در انجام این کار، آن‌ها می‌توانند برای نوسازی کشتی‌های خود، تغییر تورهای خود و افزایش گزینش پذیری، برای صندوق‌های دریایی، ماهیگیری و آبزی‌پروری اروپا درخواست دهند.»
با این حمایت، صنعتگران محلی یک تعاونی ماهیگیری پایدار تشکیل داده اند و در شرف افتتاح بازار ماهی جدید هستند. برای این سازمان، چنین مثال‌هایی ثابت می‌کنند که با کمک‌های صحیح، ماهی‌گیران کوچک‌تر در سرتاسر مدیترانه می‌توانند ترجیح دهند ماهی کمتری داشته باشند و درآمد بیشتری کسب کنند - به جمعیت ماهی‌ها کمک می‌کنند تا در عین حال شغل و میراث حرفه‌ای خود را بهبود بخشند.
اگرچه تعریف قانونی ماهیگیری در مقیاس کوچک در برخی از کشورهای اروپایی ایجاد نشده است، اما اتحادیه اروپا  «اس اس اف» را به عنوان ماهیگیری می‌شناسد که توسط کشتی‌های کمتر از ۱۲ متر و بدون ابزار یدک‌کش انجام می‌شود.

گردشگری ماهیگیری
راه حل‌های دیگری نیز وجود دارد. در برخی مناطق توریستی، ماهیگیران صنعتگر در حال اختراع خود به عنوان راهنمای یک تور هستند. در جزیره کیتنوس، در یونان، با کریستوس ایلیو و لیا کونتوراکی ملاقات می‌کنیم. پس از کاهش قابل توجه صید در این منطقه، این زوج ماهیگیر مادام العمر یک تجارت جدید راه‌اندازی کردند.
کریستوس توضیح می‌دهد: مشکل اینجا صید بی رویه است. «با تعداد زیادی قایق، ریخته گری و کشیدن تورهای خود روز به روز، ماهی ها کمیاب می‌شوند. به طور کلی، در اطراف جزیره، کاهش زیادی وجود دارد. هر سال، اوضاع بدتر می شود. و شخصاً ماهیگیری تنها شغلی است که من می‌شناسم. اما اکنون، به لطف گردشگری ماهیگیری، می توانیم بار دیگر به دریا بازگردیم - دریایی که من عاشق آن هستم.
گردشگران در طول روز خود در قایق می توانند یاد بگیرند که ماهیگیران صنعتگر چگونه کار می‌کنند و چگونه از رفاه دریا مراقبت می‌کنند.آن‌ها همچنین به اندازه کافی ماهی برای یک ناهار خوشمزه در کشتی صید می‌کنند.
ارزان نیست: یک گروه ۴ نفره برای یک سفر ۵ ساعته ۴۰۰یورو می پردازند. اما بسیاری فکر می‌کنند این تجربه منحصربه‌فرد ارزش این قیمت را دارد.
لیا می‌گوید: «این کار خوبی است. اما بسیاری از مردم در مورد آن نمی‌دانند. آن‌ها از جزیره بازدید می‌کنند و متوجه نمی‌شوند که باید این کار را امتحان کنند. این چیزی است که من فکر می‌کنم ما باید آن را حل کنیم، زیرا واقعاً یک تجربه دوست داشتنی است.»
به‌عنوان روش دیگری برای ماهیگیران کوچک برای صید کمتر و در عین حال درآمد بیشتر، انتقال به طبیعت گردی توسط برنامه‌های اتحادیه اروپا  پشتیبانی می‌شود.
میکالیس مارگاریتیس، رهبر پروژه یونان می‌گوید: «آن‌ها برای شرکت در گردشگری ماهیگیری نیاز به مجوز ویژه دارند. 
«آن‌ها باید تغییرات خاصی را در قایق خود انجام دهند، که برای آن به مقداری پول نیاز دارند. و آنها باید چیزهای جدیدی یاد بگیرند زیرا گردشگری فعالیتی است که آنها با آن آشنا نیستند. بنابراین از طریق برنامه ما، ما سازماندهی کرده ایم. چند سمینار برای ماهیگیران برای آموزش گردشگری ماهیگیری و راه‌هایی که می توانند در آن شرکت کنند برگزار کردیم .»
ماهیگیران در مقیاس کوچک کوچک نیستند - آنها نیمی از کل اشتغال در بخش ماهیگیری اروپا را تشکیل می دهند. آنها برای رویارویی با چالش‌های اقتصادی و زیست‌محیطی فزاینده به کمک نیاز 
دارند.
مارکو کوستانتینی می‌گوید: «بیشتر سرمایه‌گذاری و بیشتر توجه دولت‌ها روی شیلات صنعتی در مقیاس بزرگ متمرکز شده است. «اما ماهیگیران در مقیاس کوچک کمی منزوی هستند. برای تبدیل شدن به ماهیگیران مقیاس کوچک پایدار، آنها نیاز به حمایت دارند. چندین کار وجود دارد که می‌توانیم انجام دهیم، اما نیاز به تعامل منسجم بین ماهیگیران، دانشمندان، سازمان های غیردولتی ودولتی وجود دارد. تصمیم گیرندگان، همه با هم در دگرگونی این بخش ماهیگیری دخیل هستند.»