علی مظفر- سیاست سازگاری و مدارای قطر با برقراری روابط دوجانبه تاریخی با اسرائیل و گسترش مناسبات تجاری از سال 1996 تا 2009 با عادی‌سازی روابط ادامه یافت. اما برخی از تلاش-هایش در منطقه به ویژه میانجیگری بین فلسطینیان و اسرائیل هرگز به رضایتمندی این رژیم آزمند در منطقه با توفیق همراه نشد.
همداستانی با آمریکا، استقرار پایگاه هوایی و تجهیزات دفاعی و حتی ملاطفت‌های چشمگیر تشریفاتی با رئیس جمهور ترامپ هم نتوانست دوحه را از گزندی که مترصد آن بود، در امان نگه دارد و عاقبت الامر اقتضای طبیعت اسرائیل به کابوس تصورات قطر جامه عمل پوشاند و همان برخوردی که این رژیم شباهنگام با ایران داشت، در روز روشن گریبانگیر قطر گردید.
از دو ماه پیش تا کنون؛ قطر به عنوان بزرگترین شریک راهبردی آمریکا از سوی ایران و اسرائیل مورد حمله قرار گرفته است و بیانیه‌ها، قطعنامه‌ها و لحن دیپلماتیک (محفوظ بودن حق پاسخ) تنها واکنش این کشور و دیگر کشورهای همسو در حوزه خلیج فارس، با عنوان محکومیت حمله به این کشور پیش رفته است.
از آنجا که حمله ایران با اعلام و با هدف پاسخ به آمریکا و پایگاه العدید و بدون آسیب به مردم و حیثیت این کشور صورت گرفته است، با تجاوز اسرائیل که بسیار حساب شده و با هدف مخابره پیامی صریح به کشورهای عربی - اسلامی تحت عنوان برخورداری از قوانین «فرا دیپلماسی» انجام شده است، تفاوت بسیاری دارد، چرا که این تجاوز هرچند به بهانه حذف حماس زخم خورده انجام شده، اما تأکید بر به نمایش گذاشتن قدرت بی‌قید و شرط، اهداف بلندمدت و تأمین امنیت بر اساس قوانین خودساخته تعریف شده بود و اکنون اسرائیل با تأکید بر درک منافع ملی و تصریح در به خطر افتادن امنیت این رژیم از سوی محور مقاومت و حماس، تلاش دارد این رفتار مذبوحانهء را قانونی نشان دهد و برخورد قاطعانه و سخت با کشورهایی که حامی آنان بوده را منطقی دانسته و انگشت اشاره را نیز به سوی دیگر قدرت عربی منطقه، یعنی عربستان سعودی گرفته که کجدار و مریز، مسیر صلح ابراهیم را دنبال می‌کند.
پرواضح است؛ شریک قافله که خود گرای شلیک را به اسرائیل داده است، با خیالی آسوده از جبهه‌گیری کشورهای حوزه خلیج فارس در تقابل با اسرائیل معتقد است اجماع کشورهای عربی در برابر رفتار «فرا دیپلماسی» اسرائیل راه به جایی نخواهد برد.در همین ارتباط، قطری که بدون اجازه آمریکا کمترین اختیار را در تقابل با اسرائیل ندارد، با مقامات آمریکایی در بحث تجاوز به تمامیت ارضی خود از سوی اسرائیل وارد شور شد و طرف آمریکایی نیز با بیان «قطر متحد و دوست قوی» به «اظهار تأسف عمیق» بسنده نمود و اتحادیه اروپا و بریتانیا که خود در این پروژه بیکار نبودند، این رفتار اسرائیل را نقض قوانین بین-المللی خوانده اند.اما مشورت برای تصمیم‌گیری در جهت نوع برخورد با رژیم اسرائیل با نشست اضطراری کشورهای عربی-اسلامی در دوحه برگزار خواهد شد 
هرچند نشست اضطراری کشورهای عربی و اسلامی در دوحه می‌تواند اجماع کلی این کشورها را در جهت تصمیم‌گیری کلی در قبال بحران آفرینی اسرائیل به دنبال داشته باشد، قدر مسلم و دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس نه تنها درگیر اقدام نظامی یکجانبه نخواهند شد، بلکه با توجه به ناهماهنگی بین کشورهای عربی و فشار آمریکا و به سبب عادی سازی روابط و درک منافع خاص کشورهای عربی در حمله به اسرائیل شرکت نخواهند کرد و واکنش قطر تنها، تلاش برای صدور قطعنامه توسط شورای امنیت و پاسخ مسالمت‌آمیز حقوقی و سیاسی و شاید مانور جنگنده هایش در جنوب سرزمینهای اشغالی باشد.اما؛ رفتارهای «غیرمسئولانه» اسرائیل ضربه‌ای ویرانگر به امنیت منطقه و متحدان واشنگتن خواهد بود و با شناختی که «تروریسم دولتی از کشورهای حوزه خلیج فارس دارد، معتقد است که؛ با توجه هژمونی آمریکا بر دولت قطر هیچ پاسخی عملی از سوی کشورهای منطقه دریافت نخواهد کرد و نهایت واکنش، بیانیه‌ها صرفاً سیاسی برای حفظ وجه دولت قطر خواهد بود. 
در این راستا، کشورهای منطقه که تماشاچی و گاه مساعد آمریکا و اسرائیل در جنگ 12 روزه رژیم اشغالگر قدس علیه ایران بودند به ایران به عنوان کشوری همسایه و امن نزدیک‌تر خواند شد و آمریکا نیز به این نتجه خواهد رسید که فرسایش اعتماد کشورهای عربی نسبت واشنگتن کلید خورده و تضمین‌های حمایتی‌اش آسیب دیده و حمله اسرائیل به 6 کشور عربی بازدارندگی آنان را نقض نموده است و این اقدام، فرصتی برای اطمینان بخشی کشورهای منطقه با ایران و بیداری کشورهای عربی و اسلامی به سبب عبور محور اسرائیلی- آمریکایی از خطوط قرمز کشورهای عربی خواهد بود.
نکته حائز اهمیت اینکه؛ نشست قطر می‌تواند با سخنرانی رئیس جمهور پزشکیان تبیین کننده چالش‌های موجود کشورهای منطقه و نقطه آغازی بر درک درست از شرایط ویژه کنونی و عملیاتی کردن بیانیه‌ها و قطعنامه‌ها با تشکیل جبهه خاص برای خروج از آینده ناپایدار و الزام اسرائیل به تمکین، تضمین و احترام به قوانین و معاهدات بین‌المللی با مدیریت همه جانبه سازمان ملل متحد باشد. هرچند این رژیم به هیچ یک از قوانین بین المللی پایبند نیست و زیر چتر حمایتی آمریکا از هیچ منطق انسانی و عقلانی پیروی نخواهد کرد و چشم¬پوشی منفعت-طلبانه برخی از کشورهای عربی و همسویی با آمریکا، اسرائیل را  روز به روز به نقض قوانین بین المللی و حقوق بشر دوستانه جری‌تر خواهد نمود. 
آگاه به مسائل منطقه و بین الملل