«سَلَخ» يعني پنج دولت رجزخواني و ديگر هيچ!
​​​​​​​گروه بانكرينگ - ايرج گلشني - در بياني از رهبر انقلاب آمد كه تحريم‌ها همه چيز نيستند و مسائل داخلي به خصوص مديريت منابع داخلي موثرتر است. در چنين رويكردي به فرصت بزرگي به اسم «سَلَخ» بر مي‌خوريم. قلمروی بسيار ويژه در دل خليج فارس كه يكي از بهترين فرصت‌هاي ممكن براي آباداني از يك سو و درآمدزايي كلان از ديگر سو است. فرصتي كه در سال 78 مورد توجه دولت وقت قرار گرفت و در هيات دولتي مصوبه‌اي براي ایجاد و سرمايه‌گذاري در آن مكان گذرانده شد و ديگر هيچ!

سلخ كجاست؟
دماغه سلخ، در ميانه خليج فارس، در مسير تنگه هرمز در استان هرمزگان. يك دماغه با 40 متر عمق آبي كه بين‌راهي بسيار درخشاني براي كشتي‌هاست. در آن جا مي‌توان اقامت‌گاهي چند منظوره و مجهز براي بانكرينگ بنا كرد و به استفاده از آن سالانه به حدود 20 ميليارد دلار درآمد رسيد. اين دماغه بين مسير تردد كشتي‌ها از بنادر مهم شرق به سمت بنادر مهم غرب است. عموم كشتي‌هايي كه از تنگه هرمز تردد مي‌كنند، به اين دماغه مي‌رسند و مي‌توانند آن جا، تجديد يا شارژ تجهيزات، غذا و حتا تفريح كنند. بهترين نقطه‌اي است كه مي‌تواند روزانه ده‌ها كشتي و صدها دريانورد را پذيرايي كند و از اين راه، با كسب‌و كارهاي متعدد مانند بانكرينگ و سوخت‌رساني، تعمير و قطعات كشتي، استراحتگاه و غذا و امور رفاهي به درآمد بالايي برسد و به همين دليل، شاهد مهاجرت سرمايه‌گذاران و مردم و آباداني منطقه شود. 

مصوبه 1378 دولت
دولت هفتم به رياست محمد خاتمي در سال 1378، مصوبه‌اي داشت مبني بر ایجاد «قلمروی آبی منطقه آزاد» و سرمايه‌گذاري و تجهيز و بهره‌برداري از دماغه سلخ چيزي شبيه راه اندازي مجتمع رفاهي بين راهي براي كشتي هاي متردد در تنگه هرمز. آن‌ها به اين فهم رسيده بودند كه آن جا مي‌تواند درآمدزايي بالايي براي كشور داشته باشد. اين مصوبه، از همان زمان بر روي كاغذ ماند و امروز با بيش از 25 سال تاخير، همچنان روي كاغذ مانده است. از زمان صدور اين مصوبه دولت هفتم، تا پايان دولت هشتم كه همچنان به رياست خاتمي بود، هيچ اقدام موثري انجام نشد. دولتي كه خود مصوبه كرده بود، خودش به آن عمل نكرد. وضعيت دولت‌هاي نهم و دهم و يازدهم و دوازدهم و... روشن است. سال‌ها گذشت و هيچ اقدامي براي اين مهم نشد. 

بخش خصوصي
اگر دولت‌ها غفلت نكرده بودند و دست از دولتي‌بازي بر مي‌داشتند و اين منطقه را به سرمايه‌گذاري بخش خصوصي واگذار مي‌كردند الان منطقه اي آباد داشتيم با ميلياردها دلار درآمد. 
متاسفانه تنگ نظري دولتي‌ها باعث شد كه ما از همين نعمت هم محروم شويم و اكنون دولت پزشكيان بر سر كار آمده كه با انبوهي از مسائل مواجه است و بعيد به نظر مي‌رسد كه چيزي به اسم سلخ به يادش بيفتد. 

سياست‌هاي توسعه درياپايه 
اميدي كه مي‌رود از ناحيه سياست‌هاي توسعه درياپايه است. هر چند كه خود و اساس اين سياست‌ها هم روي هواست و اقدام معناداري براي اجرا و تحقق اهداف آن ديده يا شنيده نمي‌شود، اما به هر روي بارقه اميدي است كه از گوشه‌اي از آن مي‌توان اميدوار بود كه دولت به همه مناطق دريايي از جمله سلخ توجه كند. آن چه در شروع اجراي سياست‌هاي توسعه درياپايه ملاحظه مي‌شود، سكون و سنگيني حركت است. اقدامات بسيار جدي و بسيار گسترده و مهيج لازم است تا كشتي به گل نشسته فعاليت‌هاي دريايي ايران حركت كند و به آب‌هاي توسعه برسد. اين اقدامات همه جانبه و گسترده وجود ندارند. چند ماه از دولت پزشكيان گذشت و ما در روزنامه دريايي اقتصادسرآمد همچنان نگاه‌مان به توسعه دريايي ايران است تا فقط در حد يك حكم براي عبدالعلي‌زاده نماند! مگر امريكا توسعه دريايي ما را تحريم كرده است؟ آيا امريكا با تحريم‌هايش، مانع برگزاري جلسات شوراي عالي صنايع دريايي كشور شده است؟ آيا عوامل و عناصر دولت پزشكيان از ورود به توسعه دريايي منع كرده است؟ اگر فعاليتي كنند، بازداشت مي‌شوند؟ چه خبر است؟ جز غفلت، چه عنوان ديگري مي‌توان بر اين گزاره نهاد؟

فرصت به  بخش خصوصي
اگر فرصت را به  بخش خصوصي بدهند، هر شركتي كه بخش بانكرينگ كار مي‌كند، براي ايجاد امكانات سوخت‌رساني به كشتي‌ها به سلخ مي‌دود. شركت‌هاي متعددي به همين بهانه تاسيس خواهند شد و بخش خصوصي سرمايه‌هاي خود را به آن سمت خواهد برد. 
ديگر بخش‌ها از ساختمان و هتلينگ و رفاهي و... همه به آن سمت خواهند رفت و سلخ به معناي واقعي رو به آباداني خواهد گذاشت. چه چيزي مانع يك تصميم ساده است؟ يك مصوبه مبني بر واگذاري همه يا بخشي ازسلخ، چقدر مي‌تواند پيچيده باشد؟ چرا نمي‌شود؟ غفلت، غفلت، غفلت. نام ديگري نمي توان بر اين مسامحه گذاشت. 

سلخ يك فرصت بزرگ
سلخ براي ايران يك فرصت بزرگ است كه از چند جهت مي‌تواند مفيد واقع شود:
اول: توسعه سريع
اين كه سلخ به دليل مساعد بودن و جذابيت بالا براي سرمايه‌گذاران، مي‌تواند به سرعت توسعه پيدا كند. اين سرعت توسعه، مي‌تواند مشق مناسبي براي ساير مناطق دريايي ايران باشد. 
دوم: بازدهي سريع
سرمايه‌گذاري در سلخ به سرعت مي‌تواند به بازدهي لازم برسد. سرعت برگشت سرمايه در اين منطقه بسيار بالاست و همين مي‌تواند مشوقي براي سرمايه‌گذاران باشد تا ابتدا در سلخ و سپس در ساير مناطق دريايي و ساحلي، سرمايه‌گذاري كنند. 
سوم: اشتياق عمومي
سلخ مي‌تواند تفريحگاه بزرگي براي همه ايرانيان شود و اشتياق به سفر دريايي را افزايش دهد. اين اشتياق عمومي مي‌تواند به ساير نقاط انتقال پيدا كند. 
چهارم: آباداني منطقه
رشد و توسعه سلخ به معناي رشد و توسعه كل منطقه خواهد بود. اگر سلخ رو به آباداني برود، مناطق ديگر را تحت تاثير قرار مي‌دهد و رفت و آمد و گردش مالي در آن جا باعث رشد و توسعه اطراف خود نيز خواهد شد. 
اما اين فرصت بزرگ، سال‌هاي سال است كه فراموش شده و مورد غفلت عميقي قرار گرفته است. اميدواريم كه دولت پزشكيان، طلسم غفلت سلخي را بشكند و با اجراي مصوبه 78 و يا مصوبه‌هاي جديد و پرمايه‌تر، به سرعت سلخ را به اوج برساند. با توجه به فرصت مغتنم موجود در اين دماغه، مي‌توان سلخ را دروازه توسعه دريايي ايران ناميد. از اين مسير به سرعت مي‌توان وارد عرصه توسعه گسترده و همه جانبه دريايي ايران شد. ساير نقاط مانند چابهار، ديگر بنادر و حتا جزاير سه گانه ممكن است مسائلي داشته باشند. مثلا به سرمايه‌كلان و همكاري ديگر كشورها مانند هند و چين و... نياز داشته باشد، اما سلخ همه جوره آماده است تا آغوش مهربان خود را به سوي توسعه و درآمدزايي و اشتغال زايي و مهاجرت معكوس باز كند. از اين استقبال، استقبال بايد كرد نه غفلت. اما شوربختانه امروز «سلخ» يعني پنج دولت رجزخواني براي توسعه دريايي و ديگر هيچ! دولت پزشكيان به عنوان دولت ششم بعد از مصوبه 78 مانده است كه ببينيم آيا راه گذشتگان را ادامه مي‌دهد يا سلحشورانه به سوي توسعه دريايي مي‌شتابد. آن چه الان در باره سلخ مي‌توان گفت همين عبارت است: غلفت. غفلت. غفلت.