چالش‌های کشورهای شرق‌آسیا برای تامین LNG
​​​​​​​گروه انرژی- رضا رضایی- افزایش نقش گاز طبیعی مایع در امنیت انرژی جنوب‌شرقی آسیا به دلیل قیمت‌های ناپایدار سوخت، رقابت در بازار و اختلال در مسیرهای کشتیرانی، پرسش‌هایی را در میان کارشناسان و تحلیلگران مطرح کرده است. باید توجه داشت که استفاده از گاز طبیعی مایع در جنوب‌شرقی آسیا در سال‌های اخیر به دلیل افزایش تقاضا برای انرژی، افزایش چشمگیری داشته است.
به گزارش روزنامه اقتصاد سرآمد، بررسی‌ها نشان می‌دهد که امنیت انرژی در جنوب‌شرقی آسیا در برهه‌ای بحرانی بوده و کاربرد LNG در دوراهی قرار دارد. این امر در بحبوحه تنش‌های جهانی جاری، از جمله درگیری اخیر ایران و رژیم صهیونیستی و جنگ بیش از سه‌ساله اوکراین، مشهود شده است.
داریو کینر، محقق انرژی در گروه تحقیقاتی بین‌المللی Zero Carbon Analytics (ZCA)، در مورد تاثیر واردات LNG در تضمین امنیت انرژی جنوب‌شرقی آسیا، به نتایج امیدوارکننده‌ای دست یافت. او گفت: «اگر تمام پروژه‌های واردات LNG در حال توسعه در جنوب‌شرقی آسیا تکمیل شوند، کل ظرفیت واردات به ۱۱۱میلیون تن در سال خواهد رسید که نیازمند سرمایه‌گذاری کلی ۱۱.۸میلیارد دلار است. این امر نشان‌دهنده افزایش تقریباً سه‌برابری ظرفیت فعلی است.»
به باور او، اگر منطقه همچنان برای افزایش امنیت انرژی به گاز طبیعی مایع متکی باشد، مشکلاتش بدتر خواهد شد. این موانع شامل نوسانات قیمت و آربیتراژ می‌شود، چراکه آربیتراژ قیمت در بازارهای LNG چیز جدیدی نیست. از نظر تاریخی، قیمت‌های بالای LNG در آسیا باعث شد تا فروشندگان، این منطقه را نسبت به اروپا در اولویت قرار دهند که این روند اکنون تغییر کرده است.
از همین رو، آسیا اکنون باید با ریسک نوسان قیمت LNG و افزایش ناگهانی تقاضا از سوی اروپا کنار بیاید. به‌طوری‌که، تاجران در سال‌های اخیر محموله‌های LNG را از آسیا به اروپا منتقل کرده‌اند، زیرا می‌توانند سود بیشتری کسب کنند و اگر تقاضای اروپا برای LNG همچنان بالا بماند، احتمالاً این روند ادامه خواهد یافت.

اختلال در مسیرهای حمل‌ونقل
به باور کارشناسان، عرضه جدید از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان LNG جهان، ایالات متحده و قطر، عدم‌قطعیت را افزایش می‌دهد، زیرا آن‌ها به توانایی دو تولیدکننده سنتی LNG برای افزایش ظرفیت تولید خود ایمان دارند. انتظار می‌رود ظرفیت صادرات LNG آمریکای‌شمالی بین سال‌های۲۰۲۴ تا ۲۰۲۸ دوبرابر شود و از ۱۱.۴میلیارد فوت‌مکعب در روز دوسال پیش، به ۲۴.۴میلیارد فوت‌مکعب در روز در سال۲۰۲۸ برسد، البته اگر پروژه‌های در حال ساخت طبق برنامه شروع به‌کار کنند.
برنامه‌های تولید LNG قطر نیز شدیدتر است و هدف آن افزایش تولید سالانه از ۷۷میلیون تن به ۱۲۶میلیون تن تا سال۲۰۲۷ و سپس به ۱۴۲میلیون تن تا ۲۰۳۰ بوده که نشان‌دهنده افزایش تقریباً ۸۰درصدی ظرفیت تولید است. در این میان، یکی از مشکلات بالقوه ناشی از عرضه اضافی می‌تواند اختلال در مسیرهای کشتیرانی باشد.
هرچه LNG بیشتری تولید شود و کشورهای بیشتری برای بخش برق خود به آن متکی باشند، احتمال بیشتری وجود دارد که با مشکلات کشتیرانی مواجه شوند. این امر شامل تنگه‌هرمز بوده که از نظر ژئوپلیتیکی و دخالت کشورهای غربی ناپایدار است و حتی کانال پاناما می‌شود که به دلیل پایین بودن سطح آب، میلیاردها دلار اختلال در کشتیرانی در سال۲۰۲۴ را به همراه داشت. این کانال کوتاه‌ترین مسیر به آسیا برای صادرکنندگان LNG ایالات متحده است که فروش آن‌ها به ژاپن، چین، کره جنوبی و هند در دهه گذشته رشد چشمگیری داشته است.

تعرفه‌های تجاری ترامپ
فشار دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا بر بسیاری از اعضای انجمن کشورهای جنوب‌شرقی آسیا‌(آسه‌آن) ممکن است این منطقه را به دهه‌ها قرارداد خرید بلندمدت LNG متعهد نگه دارد. در پاسخ به این امر، ویتنام و تایلند اعلام کردند که قصد دارند گاز طبیعی مایع بیشتری از آمریکا وارد کرده تا افزایش تعرفه‌های پیش‌بینی‌شده را جبران کنند. براساس برخی گزارش‌ها؛ ژاپن، کره‌جنوبی، هند و تایوان نیز از این روند پیروی کرده‌اند.
کریستوفر دولمن، متخصص گاز طبیعی مایع آسیا در موسسه اقتصاد انرژی و تحلیل مالی ( (IEEFA)، ژاپن را مانع اصلی بر سر راه جاه‌طلبی‌های انرژی پاک آسیای جنوب شرقی می‌داند. به نظر می‌رسد نفوذ ژاپن در منطقه در زمینه گاز طبیعی مایع ، تأمین مالی پروژه‌ها و توسعه زیرساخت‌ها همچنان بدون کاهش ادامه دارد. باید توجه داشت که ژاپن شاخص قیمت‌گذاری LNG در منطقه را در اختیار دارد و به‌طور فعال برای تأثیرگذاری بر سیاست‌های انرژی تلاش می‌کند.

سه واردکننده عمده جهان
ژاپن بیشتر از سایر کشورهای منطقه به واردات LNG وابسته است. این کشور در نیمه نخست سال۲۰۲۵ با پشت‌سر گذاشتن چین، در صدر ۱۰واردکننده برتر گاز طبیعی مایع جهان قرار گرفت. در بازه مذکور، توکیو تقریباً ۳۲.۸۸میلیون تن واردات داشت، در حالی‌که این رقم در مدت مشابه سال۲۰۲۴، تقریبا ۳۳.۰۲میلیون تن بود که نشان‌دهنده کاهش اندک ۰.۴درصدی است.
چین پس از کاهش شدید واردات خود در نیمه اول سال۲۰۲۵ به ۳۰.۲۶میلیون تن، در مقایسه با ۳۸.۷۹میلیون تن در مدت مشابه سال گذشته، جایگاه خود را به عنوان واردکننده برتر گاز طبیعی مایع در جهان از دست داده است. این امر نشان‌دهنده کاهش شدید ۲۲درصدی است که منجربه از دست دادن جایگاه برتر این کشور به ژاپن شده است.
داده‌های فصلی نشان می‌دهد که واردات چین در سه‌ماهه اول سال۲۰۲۵ به ۱۵.۴۱میلیون تن کاهش یافته است، در حالی‌که این رقم در سه‌ماهه مشابه سال۲۰۲۴، نزدیک به ۲۰.۲۳میلیون تن بوده که کاهش ۲۳.۸درصدی را نشان می‌دهد. همین روند در سه‌ماهه دوم سال‌جاری نیز تکرار شد و واردات از ۱۸.۵۶میلیون تن به ۱۴.۸۴میلیون تن کاهش یافت که کاهشی ۲۰درصدی را نشان می‌دهد.
کره‌جنوبی نیز در نیمه اول سال۲۰۲۵ جایگاه خود را به عنوان سومین واردکننده بزرگ گاز طبیعی مایع حفظ کرد. کل واردات در دوره ژانویه تا ژوئن ۲۰۲۵ بالغ بر ۲۳.۹۳میلیون تن بود و در مقایسه با ۲۳.۶۸میلیون تن در مدت مشابه در سال۲۰۲۴، نرخ رشد ۱.۱درصدی را به صورت سالانه نشان می‌دهد. عملکرد سه‌ماهه در این روند تاثیرگذار بود. به‌طوری‌که واردات در سه‌ماهه اول سال۲۰۲۵ به ۱۲.۴۷میلیون تن کاهش یافته است، در حالی‌که این رقم در سه‌ماهه اول سال۲۰۲۴، تقریبا ۱۲.۷۳میلیون تن بوده که کاهشی ۲درصدی را نشان می‌دهد.