در یک دهه اخیر، موارد به گل‌نشستگی نهنگ‌های باله‌ای در امتداد سواحل جنوب‌غربی هند ده برابر افزایش یافته است؛ پدیده‌ای نگران‌کننده که کارشناسان آن را زنگ خطری جدی برای محیط زیست دریایی و نتیجه مستقیم تغیرات اقلیمی، ترافیک کشتی‌ها و آلودگی‌های انسانی می‌دانند.
به گزارش اقتصاد سرآمد از گروه بین‌الملل مانا، بر اساس مطالعه‌ای که توسط «مؤسسه مرکزی تحقیقات شیلات دریایی هند» (CMFRI) انجام شد، داده‌های مربوط به به گل‌نشستگی نهنگ‌ها بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۳ بررسی شد. نتایج نشان داد که دو زیرگونه B. brydei و B. edeni افزایش چشمگیری را در به گل‌نشستگی تجربه کرده‌اند؛ به‌گونه‌ای که نرخ سالانه از ۳ دهم درصد در سال ۲۰۰۳، به ۳ درصد در دوره ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۳ رسید. فقط در سال ۲۰۲۳، ۹ مورد به گل‌نشستگی ثبت شد که بالاترین رقم در سال‌های اخیر بوده و عمدتاً بین ماه‌های اوت تا نوامبر گزارش شده است.
طبق گزارش، ایالت کارناتاکا بالاترین آمار به گل‌نشستگی را داشته و پس از آن کرالا و بخش شمالی ماهاشترا قرار دارند که به نقاط داغ این پدیده تبدیل شده‌اند. در مقابل، در جنوب ماهاشترا و ایالت گوا موارد اندکی یا اصلاً گزارش نشده است.
دکتر آر. راتیش کومار، محقق اصلی پروژه «برآورد جمعیت پستانداران دریایی در هند» توضیح داد:
«در فصل باران‌های موسمی جنوب‌غربی، جریان‌های اقیانوسی بسیار شدید می‌شوند، دریا متلاطم است و این نهنگ‌ها اغلب با کشتی‌ها برخورد کرده یا آسیب می‌بینند. همچنین جریان‌های قوی، نهنگ‌های ضعیف یا مرده را به ساحل می‌کشانند.»
این مطالعه پیشنهاد کرده است که ایجاد سامانه‌های هشداردهی لحظه‌ای و شبکه‌های حفاظتی برای گونه‌های بزرگ دریایی در اولویت قرار گیرد. همچنین آموزش ماهیگیران و مأموران مسئول و ارتقای سکو‌های علم مردمی (Citizen Science) برای جمع‌آوری داده‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
عوامل متعددی مانند ترافیک بالای کشتی‌ها، فعالیت‌های ماهیگیری، عوامل محیطی و کم‌عمق بودن فلات قاره از عوامل اصلی این رخداد معرفی شدند. افزون بر این، توجه بیشتر رسانه‌های اجتماعی و گزارش‌گری مردمی نیز به افزایش ثبت این موارد کمک کرده است.
یکی دیگر از یافته‌های مهم، افزایش موارد به گل‌نشستگی در فصل موسمی بود. دانشمندان بر این باورند که این امر می‌تواند با غلظت کلروفیل مرتبط باشد که نشانه‌ای از فراوانی غذا برای این پستانداران بزرگ است.
مطالعه نشان داد که غلظت کلروفیل-آ (شاخص بهره‌وری اقیانوسی) در فصل موسمی با به گل‌نشستگی نهنگ‌ها همبستگی مثبت دارد. این یعنی نهنگ‌ها در زمان افزایش مواد مغذی و رشد پلانکتون و ماهی‌ها، به سواحل نزدیک‌تر می‌شوند تا از منابع غذایی غنی‌تر تغذیه کنند.
عوامل مؤثر در افزایش به گل‌نشستگی:
• برخورد با کشتی‌ها، آلودگی صوتی و تخریب زیستگاه
•  افزایش دمای سطح دریا و گرمایش اقیانوس‌ها که باعث برهم‌خوردن تعادل اکولوژیکی می‌شود
•  افزایش پلانکتون و ماهی‌ها در فصل موسمی به دلیل بالا آمدن مواد مغذی (Upwelling)
•   جذب نهنگ‌ها به سواحل در هنگام فراوانی منابع غذایی
این یافته‌ها به طور مستقیم نشان می‌دهند که تغییرات اقلیمی، فشار انسانی و فعالیت‌های اقتصادی در دریا، زیست و بقای نهنگ‌های باله‌ای در سواحل هند را با تهدید جدی مواجه کرده‌اند.