یک ادعای بدون سند و منطق برای سند نابودی ژئوپارک جهانی قشم!
​​​​​​​امید متین - در روزنامه اقتصاد سرآمد-شماره 2287 مورخ 9شهریورماه جاری- مطلبی با عنوان «سند نابودی ژئوپارک جهانی قشم با امضای رئیس سازمان شیلات»، در صفحه اول منتشر شد که واکنش‌هایی را در پی داشت. لازم است چند نکته درباره آن نگاشته شود:
نخست: ویژگی‌های ادعای مطرح شده
ادعای مطرح‌شده، بدون سند و مدرک و بدون منطق است. این واضح است که اگر بخواهیم درباره چنین رویدادی چنان قضاوتی کنیم، لازم است مستند و مستدل سخن بگوییم. 
ادعای نابودی ژئوپارک قشم به دلیل مزارع میگو، باید ثابت شود که «مزرعه میگو باعث تخریب غار نمکی قشم می‌شود.» در این نوشتار چنین چیزی اثبات نشده و همه نوشتار برخی ادعاست که شاید با بازی کلمه‌ها کنار هم چیده شده‌اند.
گفته است که مسئولان و محلی‌ها سکوت کرده‌اند! آیا این دلیل تخریب غار نمکی است یا دلیلی است بر پذیرش مزارع میگو؟ گفته است که فلان منطقه در آلمان و... از محیط‌زیست یونسکو اخطار گرفته‌اند، آیا این به معنی تخریب غار نمکی است؟
دوم: خطر یا اغواگری؟
تاکید نویسنده بر اخطار سازمان‌های بین‌المللی چنان است که انگار خطر غرق‌شدن قشم بیخ گوش ماست! در حالی‌که نه به دار است و نه به بار. نه اخطاری آمده و نه کسی معترض است. این همه توهم خطرسازی از کجا می‌آید؟
اگر مشکل سیاسی با دولت چهاردهم دارید- که شاید ما هم داریم- روش آن مقابله سیاسی، غوغاسالاری و اغواگری نیست. این نوع اعتراض آدم را یاد اینترنشنال می‌اندازد که اگر لوله فاضلاب فلان روستا هم کج شود، با بوق و کرنا آن را به نظام اسلامی و حتی خود اسلام ربط می‌دهند!
سوم: دلیل و برهان قاطع
خوب است چنین مواردی به اسناد مجهز شوند. مثلا یک پژوهش علمی صورت گرفته باشد و ثابت کند که «مزرعه میگو به غار نمکی صدمه وارد می‌کند.» آیا چنین سندی پشت این ادعاست؟
و اگر سندی نیست، برهان باید روشن، قاطع و مستقیم باشد. اینکه فلان کشور برای فلان موضوع اخطار گرفته است، دلیل می‌شود؟ 
پرورش میگو بی‌تردید، باعث بهبود وضعیت غذای سالم مردم می‌شود و این امری اثبات‌شده است، اما آیا مزرعه میگو که یک موجود کاملا دریایی، کاملا بومی و کاملا سازگار با محیط است، غار نمکی را تخریب می‌کند؟ با کدام دلیل و منطق و سند علمی؟
چهارم: شانتاژ خبری
همانطور که اشاره شد، مخالفت هم قواعدی دارد که اگر رعایت نشود، موجب تمسخر دیگران می‌شود. این‌گونه ادعاها بیشتر بوق و کرناست. بر مخاطب اثر نمی‌گذارد. مخاطب می‌پرسد: چرا مزارع پرورش میگو به بافت و زیست‌بوم دریایی ضرر می‌زند؟ چگونه؟ آیا میگو مانند گاو، گاز گلخانه‌ای تولید می‌کند و لایه‌های ازن دریایی را منفجر می‌کند؟ آیا سم، گاز یا رسوب خاصی ایجاد می‌کند که به مرور زمان دهانه بزرگ‌ترین غار نمکی جهان را پر می‌کند؟ خلاصه به چه دلیل؟ این سوالی است که من و امثال من می‌پرسند و این نوشتار آشفته از ادعا، هیچ جوابی برای آن ندارد و فقط مدعی است که پرورش میگو غار خراب‌کن است! چگونه؟ چطور؟ ژئوپارک جهانی قشم باید در این رابطه اطلاع‌رسانی کند، موضع خود را اعلام کند. نگارنده ادعای نابودی ژئوپارک جهانی قشم! دقیق حرف بزنید تا بفهمیم چه می‌گویی؟!
پنجم: چرا نشر؟
مخاطب از من پرسید با این توضیحاتی که دادی، پس چرا مطلب را منتشر کرده اید؟ پاسخ من روشن است و امیدوارم منطقی و قانع کننده باشد: ما یک رسانه هستیم. یک رسانه دریایی و وظیفه داریم به نظر مخاطب خود احترام بگذاریم و نظرش را منتشر کنیم، حتی اگر مانند این دیدگاه، با آن موافق نباشیم. ما یک رسانه‌ایم، نه یک مرکز پژوهش دریایی که بتوانیم ادعا را راستی‌آزمایی کنیم. ما یک رسانه‌ایم و باید در چارچوب آزادی ‌بیان منتشر کرده و جوابیه‌ها را نیز منتشر کنیم، در چارچوب قانون و کرسی آزاداندیشی.
همه این‌ها به آن معناست که مخاطب آگاه است و قرار نیست هرچه هر رسانه‌ای منتشر می‌کند را کامل بپذیرد. مخاطب می‌تواند درباره آن پرسشگری کند و پاسخ مطالبه کند. این فرایند آزاداندیشی و تضارب اندیشه‌هاست که رسانه وظیفه دارد انجام دهد.
به‌طور کلی آیا ما به عنوان یک رسانه با این نوشتار- و نوشتارها و دیدگاه‌های شبیه این- که در روزنامه به چاپ می‌رسانیم، موافق هستیم؟ جواب به روشنی منفی است و موافق نیستیم چون منطقی و مستدل و قانع کننده نیست و فقط مشتی ادعاست.
حال سوال برای بیننده پیش می‌آید که چرا منتشر می‌کنید؟ چون وظیفه رسانه‌ای ما حکم می‌کند تا به نظرها و دیدگاه‌ها حرمت بگذاریم، اما جلوی پاسخ دادن به امثال این‌گونه نوشتارها را نیز نگرفته و نمی‌گیریم.