آترین اسکندری
بعید است این روزها کسی اذعان نداشته باشد که ما ملت ایران در جنگ رسانه ای، اگر نگوییم مغلوب شده ایم لا اقل عملکرد خوبی از خودمان بروز نداده ایم. واقعیت امر این است که  در داخل تقریبا هیچکس از صدا و سیما راضی نیست. ناگفته پیداست که حتی مطابق خود آمارهای ارگان های مربوطه، مخاطبین صدا وسیما کاهش محسوسی پیدا کرده است عوارض این کاهش مخاطب را در حدود هفتاد روز گذشته به کرات دیده ایم. نمی خواهم وارد بحث خدشه دار شدن مرجعیت خبری صداو سیما طی دهه گذشته شوم. از زمانی صحبت می کنم نه چندان دور... زمانی که تقریبا چسباندن ازن دو کلمه (تلویزیون گفته!) به هر گزاره ای آن را باور پذیری ساخت و فصل الخطاب بود متاسفانه با جناح بازی و برخی کوته نظری ها آن روزگار گذشت. شاید شروع زوال از آن جایی بود که تلویزیون آبرویش را با تبلیغ روغن برخی نرم شان معاوضه کرد! ا... اعلم!به هر روی امروز صدا وسیما علی رغم اینکه صاحب یک رئیس خوش فکر و مهم تر از هرچیز یک رئیس برخاسته از کار کنان شریف همین سازمان است. اما به نظر می رسد برخی کوته نظری ها از سوی برخی معاونین و مدیران، ساعات پیک و پر بیننده ی صدا و سیما این دانشگاه بزرگ را با کسر برنامه مواجهه کرده است. به طوری که به گونه ای کم نظیر شاهد پخش سریال های تکراری در بهترین اوقات پخش هستیم . به هر حال باید بپذیریم صدا و سیمایی که بیست سال پیش آثار فاخری چون «کیف انگلیسی» ساخته ی مرحوم «سید ضیاء الدین دری» را ارائه می داد با صداو سیمای امروزی زمین تا آسمان تفاوت داشت. پیشتر هم از همین تریبون عرض کردم، جوان و نوجوانی که امروز به واسطه ی رسانه های بن سلمان و لندنی تصویری آرمانی و اتوپیا گونه از دوره طاغوت و رژیم پهلوی برایش می سازند قصور یا تقصیر احتمالی آن متوجه نهاد های فرهنگی است که نتوانسته اند آن طور که شایسته است تصویر واضح و روشنی از دوره ی سیاه پهلوی ترسیم نمایید. یقینا اگر تصور و تقصیر احتمالی نمی بود، ربع پهلوی این روز ها به خود جرات عرض اندام ولو مجازی و اظهار وجود نمی داد.این روزها، صدا وسیما حتی نتوانسته است هسته سفت طرفداران نظام جمهوری اسلامی را راضی کند. افت کیفیت  برنامه های سرگرمی و سریال های اخیرا ساخته شده کاملا مشهود است. و البته امید داریم جریانی که پیوسته تمام جزئیات دیگر جاری در کشور را مقن به کوته فکری و کم کاری  و... می کرد، حال که کنترل بخش های قابل توجهی از صدا و سیما را در اختیار دارد ، حداقل با قبول خطاهای خود، رویه پیش گرفته شده را تغییر داده و به سمت همان صدا و سیمایی که امام راحل عظیم الشان آن را یک دانشگاه دانستند حرکت کند.