غلامعباس شمس الدینی- این روزها برای ما هرمزگانی‌ها چقدر سخت می‌گذرد. داغ انفجار دهشتناک بندر شهید رجایی داغ سنگینی است که نه تنها هرمزگانی‌ها بلکه یک ایران را مغموم کرد. به عنوان یک هرمزگانی در همه عمر، حتی زمانی که عزیزی را از دست داده‌ام اینقدر متأثر نشدم . 
تصاویر دلخراش از سوختن هموطنان، پیکرهایی که به یک یا چند عضو بدن، حتی یک قطعه وسیله همراهش خلاصه شده بود، ناله خانواده مفقودین و جانباختگان، گریه‌های مداوم کسانی که همکار، دوست، خویش و رفیق خود را از دست داده بود، ضجه‌های همسر، فرزند، مادر، پدرانی که قلبشان مالامال از درد است، جانکاهی دردی که مصدومین حادثه از 6 اردیبهشت تا به امروز و شاید فرداهایی که طولانی خواهد شد مگر فراموش می‌شود؟ 
شنبه سیاه ،روز تعهد و فداکاری ایرانی
آری شنبه ششم اردیبهشت سانحه اسفناک بندر شهید رجایی به روزی سیاه در تاریخ ایران مبدل شد. اما در این روز درکنار فاجعه، اتفاقاتی رقم خورد که نمونه اش بسیار اندک است. اسماعیل تاجیک یادتان هست. همان که قرار بود دوماه دیگر پدر شود، جوانی دهه هفتادی کارمند گمرک که به جای فرار از صحنه آن‌قدر ناجی جان‌ها بود تا خودش به آسمانی شد و روحش به ابدیت پیوست. شب قبل از حادثه به برادرش گفته بود می‌خواهد نام فرزندی که دوماه دیگر به دنیا می‌آید را ایهان بگذارد . (ایهان از دو واژه ترکی ای ،هان به معنای کهکشان، پادشاه ماه یا صاحب اختیار ماه می‌باشد). حسن رنجبر مامور بهداشت، ایمنی و محیط زیست (HSE) در لحظه انفجار بندر شهید رجایی وقتی همه از معرکه فاصله می‌گرفتند و به دنبال جان پناهی بودند، با کپسول آتشنشانی به سمت حریق اولیه رفت تا نخستین جان باخته‌ای باشد که آگاهانه برای جلوگیری از فاجعه به دل آتش زد. سر استاد خلبان حسن صندوقساز در کمتر از سه ساعت هواپیمای ایلوشین، که برای حمل بار طراحی شده، را با نصب مخزن ویژه، به پرنده‌ای نجات‌بخش در مأموریت‌های اطفای حریق بدل کرد . 
او بود که با پرواز بر فراز آتش و دود هر بار 40هزار لیتر آب را روی آتش می‌ریخت  تا از گسترش آن و وارد آمدن خسارات بیشتر جلوگیری کند. اقدامی که نمادی از تعهد و فداکاری  نیروهای امدادی را نشان می‌دهد. تخصص و مهارت خلبان صندوقساز و شجاعت مثال‌زدنی‌اش در جهان با تحسین همراه گردید . خلبانان هلیکوپترهای نجات، آتش نشانان، امدادگران صحنه هایی را خلق کردند که ماندگارترین باشد.  از این نمونه جانفشانی ها چه در روز حادثه و چه در روزهای بعد اتفاق افتاد. به گفته آتش نشانان محل حریق در بندر شهید رجایی به دمایی بالغ بر ۱۴۰۰ درجه سانتی‌گراد رسید. این یعنی دمایی که می تواند بالاتر از نقطه ذوب فلز چدن) ۱۲۰۰ درجه سانتی‌گراد) باشد . آری در این دما شاهد جانفشانی آتش نشانان و امدادگران برای اطفای حریق، بیرون کشیدن اجساد و مقاومت در جهت جلوگیری از گسترش آتش بودیم . آیا نباید این روز در تقویم کشور به روز تعهد و فداکاری ایرانی بدل شود؟ 
داغی که بر دل ماند 
داغ سانحه غمبار و جانسوز انفجار بندر شهید رجایی هرگز تسکین نمی‌یابد برای آنانی که عزیزان خود را از دست داده، مصدوم شده‌اند، دچار خسارت و زیان گردیدهاند، این داغ حک شده و محو نخواهد شد. برای مردم ایران هم این تراژدی در حافظه عمومی ذخیره شده، ماندگار خواهد بود. اگر حادثه زلزله بم، قطار نیشابور، متروپل، پلاسکو، معدن طبس و... فراموش شد، این حادثه نیز فراموش می‌شود.
یاد آنانی که جان دادند تا ایران سربلند بماند گرامی باد .