نتیجه شکاف بین دهلی و واشنگتن
​​​​​​​گروه ترانزیت -  رضا رضایی؛ ایالات متحده آمریکا از ۲۷ آگوست ۲۰۲۵ تعرفه ۲۵ درصدی دیگری برای هند وضع کرده که دلیل این امر، ادامه خرید نفت دهلی نو از مسکو اعلام شده است. بنابراین، کل عوارض گمرکی اعمال شده بر هند به ۵۰ درصد افزایش یافته است. قبل از ارزیابی این تحول، لازم است به ظهور تنش‌های سیاسی-اقتصادی بین هند و ایالات متحده و چگونگی پیشرفت آن‌ها اشاره شود. باید توجه داشت  که از نظر روابط غرب و روسیه، هند به عنوان یک بازیگر مهم متعادل کننده جایگاهی دارد و آمریکا در مبارزه با چین به حمایت هند نیاز دارد.

پیامدهای استقلال راهبردی
با نگاهی به روابط دوجانبه هند و ایالات متحده در دوران جو بایدن، دهلی باوجود خرید سامانه‌های پدافند هوایی S-400 از روسیه، توانست از تحریم‌های تحت قانون «مقابله با دشمنان آمریکا از طریق تحریم‌ها» (کاتسا) اجتناب کند. هند که در این دوره مشارکت نظامی خود را با ایالات متحده تقویت کرده بود، توانست روابط اقتصادی خود با روسیه را نیز بدون ایجاد هیچ بحرانی حفظ کند. دولت دهلی که نمی‌خواست مشمول تحریم‌های غرب شود، ضمن توسعه روابط تجاری خود با مسکو، محتاطانه عمل و همواره در این مورد با غرب مشورت می‌کرد. با این وجود، هند با دنبال کردن استراتژی حفظ استقلال راهبردی خود در سیاست خارجی و افزایش بومی‌سازی در صنعت دفاعی، تلاش‌هایی را برای‌عدم تأثیرپذیری از غرب در روابط خود با روسیه انجام داده است. در سال ۲۰۲۵، با انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده؛ دهلی نو مانند بسیاری از کشورهای دیگر، وارد دوره‌ای چالش‌برانگیزتر در مدیریت روابط خود با واشنگتن شد. پس از دومین دوره ریاست جمهوری ترامپ، تمایل او برای معرفی خود به عنوان بازیگری مهم در پایان دادن به جنگ‌ها، جلوگیری از درگیری‌ها و ایجاد صلح قابل توجه بوده است. در همین راستا، در ماه مه ۲۰۲۵، ایالات متحده در کنار سایر بازیگران، تلاش‌های دیپلماتیکی را برای خنثی کردن درگیری بین هند و پاکستان بر سر کشمیر انجام داد. در این راستا، ترامپ تأکید کرد که «از جنگ هسته‌ای احتمالی بین پاکستان و هند جلوگیری کرده است» و از این امر به عنوان «موفقیت دیپلماتیک» یاد کرد. از دیدگاه هند، می‌توان نتیجه گرفت که استقلال راهبردی در مدیریت روابط با پاکستان و چین اهمیت زیادی دارد. بنابراین، دولت دهلی نو متعهد به دنبال کردن سیاست خارجی کاملاً مستقل در تعیین روابط خود با پکن یا اسلام آباد است. به همین دلیل، تمایل ایالات متحده به اعمال فشار دیپلماتیک بر هند در راستای مدیریت روابطش با پاکستان و چین است.

دلیل اقتصادی
علاوه بر تنش‌های سیاسی، تنش‌های اقتصادی با ایالات متحده نیز همچنان رو به افزایش بوده است. رویکرد اقتصادی ملی‌گرایانه-حمایت‌گرایانه دولت مودی که هدف آن افزایش تولید و مصرف داخلی است، توسط دولت ترامپ که سیاست‌های مرکانتیلیستی را دنبال می‌کند، به عنوان تهدید تلقی شده و به عامل مهمی در افزایش تعرفه‌ها تبدیل شده است. از همین روی، دولت ترامپ بر این باور عمل می‌کند که دولت مودی باید با در نظر گرفتن «کمک‌هایی» که به هند در کاهش درگیری‌های اخیر با پاکستان کرده، بیشتر به ایالات متحده «بپردازد». می‌توان گفت سیاست‌های اقتصادی حمایت‌گرایانه هند که بر تولید داخلی تمرکز دارند و همچنین تجارت مداوم آن با روسیه در بخش انرژی، از عوامل کلیدی در تصمیم دولت ترامپ برای اعمال تعرفه اضافی ۲۵ درصدی بر هند بوده‌اند. علاوه بر این، عدم توجه کافی دهلی به هشدارهای واشنگتن در مدیریت روابط تجاری خود با پکن را می‌توان به عنوان عامل دیگری در نظر گرفت. طبق گزارش رسانه‌های غربی، مودی هم دعوت ترامپ به واشنگتن و هم درخواست‌های تماس تلفنی در مورد تعرفه‌های گمرکی را رد کرده است. این موضع نشان‌دهنده دفاع قدرتمند از خط سیاست خارجی هند حول منافع ملی تعریف شده است، و اجازه دخالت اشخاص ثالث را نمی‌دهد. یعنی اجازه نمی‌دهد ترامپ این مسائل را به ابزاری برای فشار تبدیل کرده و از آن‌ها استفاده کند. در یک تفسیر منطقی، هند با تبدیل مسائل ملی مانند سیاست خارجی و اقتصاد به موضوعات مورد اختلاف و رقابت در سیاست جهانی مخالف 
است.

نتیجه شکاف بین دهلی و واشنگتن
هند که سیاست مستقلی را در قبال بازیگرانی مانند پاکستان، چین و روسیه دنبال می‌کند، همچنین مایل به پیشبرد روابط خود با غرب است. اما شکست ایالات متحده تحت رهبری ترامپ در مدیریت روابط خود با هند می‌تواند خلأ امنیتی در مناطق مختلف، به ویژه در هند-اقیانوس آرام و جنوب آسیا ایجاد کند. اگر تنش‌های سیاسی-اقتصادی بین هند و ایالات متحده ادامه یابد، احتمالاً در مشارکت‌های منطقه‌ای، از جمله همکاری در کریدورهای حمل و نقل در آسیا، شکاف‌هایی ایجاد خواهد شد. اگر روابط هند و آمریکا درگیر اختلافات اقتصادی و تجاری شود، می‌تواند پیامدهای منفی برای ژئوپلیتیک منطقه‌ای و جهانی داشته باشد. اول و مهمتر از همه، ایالات متحده در مبارزه با چین به حمایت هند نیاز دارد. از این نظر، هند یکی از بازیگران کلیدی در راهبرد ایالات متحده برای مهار چین است. علاوه بر این، از نظر روابط غرب و روسیه، هند به عنوان یک بازیگر مهم متعادل‌کننده جایگاه دارد. اما از آنجایی که دولت ترامپ به موضع هند از منظری خودخواهانه‌تر نگاه می‌کند، به نظر می‌رسد که مشکلات در این رابطه اجتناب‌ناپذیر خواهد
 بود.
در مجموع، تعرفه‌های جدید دولت ترامپ باعث ایجاد مشکلاتی در روابط ایالات متحده با بسیاری از متحدانش در سراسر جهان شده است. این متحدان شامل ژاپن و کره جنوبی از منطقه آسیا و اقیانوسیه نیز می‌شوند. دولت ترامپ معتقد است که متحدانش باید «هزینه بیشتری بپردازند». بنابراین، تعرفه‌های جدید به عنوان وسیله‌ای برای بازگرداندن ایالات متحده به میز مذاکره با متحدانش در مورد عوارض گمرکی عمل می‌کنند. از این رو، تنش اخیر بین ایالات متحده و هند بر سر «تعرفه‌ها» تفاوت چندانی با سناریوهایی که متحدانی مانند ژاپن و کره جنوبی با آن مواجه هستند، ندارد.
 بزرگترین تفاوت اینکه روابط هند با پاکستان و چین بسیار شکننده‌تر و احتمال درگیری نظامی در منطقه همچنان زیاد
 است.