ایرج گلشنی- این روزها که بحث چکاندن ماشه به وسیله اروپایی ها داغ است، خبرهایی می رسد که نشان می دهد فقط تحریم خارجی، مشکل اصلی ما نیست؛ بلکه ناهماهنگی و سوءمدیریت داخلی به مراتب بدتر از تحریم ها عمل می کند. این را قبلا مقام معظم رهبری اشاره و تاکید کردند که با مدیریت صحیح و دقیق می توان بخش مهمی از مسائل کشور را حل کرد. تحریم ها موثرند، اما نه به آن شدت و حدتی که نتوان در برابر آن ایستاد. تجربه 2010 تا 2015 که همین تحریم های همه جانبه وجود داشت، نشان می دهد که می توان در برابر آن ایستادگی کرد؛ مشروط به مدیریت صحیح منابع. 

مقابله با بخش خصوصی
اقدام اخیردولتی ها در برخورد و مانع تراشی برای بخش خصوصی. نمونه بارز اخیر آن، شرکت دات وان است که بانک مرکزی به جای تحسین خدمات آن، چوب لای چرخ شده است. فشار سیاسی و روانی که اخیرا به این شرکت وارد شده است، انسان را متحیر می کند. در شرایطی که همه باید آماده مقابله با مکانیزم ماشه باشیم، برخی افراد و دستگاه های دولتی، وضعیت روحی و روانی  و اقتصادی داخلی را ملتهب تر از همیشه می کنند. کاری که این ها می کنند دشمن نمی تواند انجام دهد.
با توجه به این که مساله بابک زنجانی و شرکت وی از نظر قوه قضاییه حل شده است و این شرکت اکنون به عنوان یک سرمایه گذار بزرگ دربخش خصوصی در زیرساخت های مهمی سرمایه گذاری کلان کرده است، مدعیان داخلی به جای نگاه مثبت، منفی گرا شده اند و تلاش سنگینی برای برزمین زدن این شرکت بزرگ شروع کرده اند. و ما در حیرتیم که چرا؟
بر اساس قانون، به وضعیت کسی رسیدگی شده است. بدهی ها را پرداخت کرده و از قوه قضاییه حکم برائت گرفته و پرونده مختومه شده است. و اکنون وی برای خدمت به مردم، آستین همت بالا زده است. حال آیا او را همچنان به جرم تمام شده گذشته باید شکنجه کنیم؟ یا باید فرصت جبران و فرصت خدمت به او بدهیم و از وی حمایت کنیم؟
بی درنگ، افکار عمومی ایرانیان حامی چنین افرادی هستند که برای بهبود شرایط زندگی آن ها تلاش کنند. تحریم خارجی هست، دیگر تحریم داخلی چرا؟ آن چه در بازی بانک مرکزی مشاهده می شود، یک نتیجه بیشتر ندارد و آن فشار مضاعف به مردم است. نتیجه ای که این شرکت و شرکت های مشابه باید به دست مردم برسانند، محدودتر می شود و باید پرسید که چقدر این کار می تواند بر مبنای تدبیر و مدیریت باشد؟

بازگشت سریع
همان طور که اروپا برای مکانیزم ماشه به سرعت دارد حرکت می کند و بحران بیشتر تا کمتر از 30 روز دیگر به احتمال زیاد دامن اقتصاد ایران را می گیرد، مسئولان داخلی هم باید به سرعت واکنش نشان دهند. 
در مورد شرکت هایی مانند دات وان باید به قانونی که حکم را اجرا کرده است احترام گذاشت و مساله را تمام شده حساب کرد. چرا دنباله اش را می گیرند؟ چرا برای مسموم کردن افکار عمومی تلاش می کنند؟ مردم، خدمات شرکت دات وان را دارند می بینند و از طریق آن، حس بهبودی اقتصادی می کنند. این شرکت و شرکت های مشابه که بدون هیج کمکی از سوی دولت، دارند به خوبی پیش می روند، قابل احترام مردم هستند و مردم از آن ها به نیکی یاد می کنند. چرا در چنین شرایطی دولت خود را در مقابل مردم قرار می دهد؟ واقعا جای شگفتی است. چرا به این شرکت ها به عنوان فرصت های بزرگ هم برای بهبود وضعیت اقتصاد داخلی و هم برای دور زدن تحریم ها نگاه نمی شود؟ حذف چنین شرکت هایی چه سودی برای مردم دارد؟ این مسئولان که چوب لای چرخ شده اند به مردم بگویند چرا؟ به دنبال چه هستند؟ چرا رفتار و کردار آن ها قابل درک نیست؟ چرا مردم نسبت به عملکرد این مسئولان دچار تردید و دلسردی شده اند؟ چرا به مردم نمی گویند که موضوع اصلی چیست؟ زیرا مردم می دانند که قصه پرونده بابک زنجانی و شرکت های او از نظر قوه قضاییه حل شده است. اگر خطایی بوده، مجازات پس داده و جبران کرده و تمام. اکنون که سفره ای برای مردم پهن کرده است، شما چه مشکلی با این سفره مردمی دارید؟

ماشه علیه ماشه
ماشه که چکاندند، ماشه بچکانید. ماشه تحریم را با قوت بخشیدن به اقتصاد داخلی خنثا کنید. توجه جدی به بخش خصوصی و فرار از ناکارآمدی دولتی و خصولتی مگر راه امن و مطمئنی نیست؟ مگر اصل 44 قانون اساسی حکم نمی کند که به بخش خصوصی را تقویت کنید؟ چرا اصل 44 را رها کرده اید و به جای آن به پر و پای شرکت های موفق می پیچید؟ آیا از این که مدیران موفق در بخش خصوصی برای مردم کار کنند و محبوب شوند، هراس دارید؟ اگر بخش خصوصی قوی تر شود، به شما آسیب می رسد؟ اگر بخش خصوصی در شیلات تعضیف شود، جایزه ای به شما داده می شود یا وضعیت غذایی مردم بیشتر در بحران فرو می رود؟
اگر شرکت های بخش خصوصی، تضعیف یا منحل شوند، وضع اقتصادی کشور در شرایط سخت تحریم بهبود می یابد؟ اگر چنین است، همین فرمان را بگیرید و بروید و در غیر این صورت، به حرمت مردمی که چنان حماسه ای در جنگ 12 روزه آفرید و نیم قرن پای نظام ایستاد و مقاومت کرده است، کمی به خود بیایید و دامنه التهاب و مانع تراشی را کم کنید. 
ماشه علیه ماشه، این است که آن ها از خارج علیه ما محدودیت وضع کنند و ما از داخل برای شرکت های خود وسعت ایجاد کنیم. این ماشه، آن ماشه را خنثی خواهد کرد و بار دیگر تیر دشمنان این مردم به سنگ خواهد خورد. 
درغیر این صورت، آن ها ما را از خارج تحریم کنند و ما هم از داخل خودتحریمی کنیم، تا سرنوشت همه ما که در یک کشتی نشسته ایم، به عمق تاریکی فرو رود.