گروه اقتصاد دریایی - گردشگری دریایی در ایران با توجه به میزان خط ساحلی که کشور در شمال و به ویژه جنوب برخوردار است در کنار ظرفیت‌های تاریخی کشور پتانسیل جذب گردشگران خارجی و توسعه و رونق اقتصادی در حوزه گردشگری را افزایش می‌دهد. فقر فرهنگی و مدیریتی در شناخت از حوزه گردشگری دریایی بزرگ‌ترین عامل در راه عدم توسعه این صنعت. مشکل اصلی در این حوزه تحریم‌ها نیست بلکه برخی از مسائل اخلاقی و شرعی باعث می‌شود که نتوان این حوزه را مانند کشورهای دیگر توسعه داد.
به گزارش اقتصادسرآمد، صنعت گردشگری به عنوان مهم ترین صنعت جهان در دهه های اخیر رشد سریعی در توسعه اقتصادی جهان داشته که یکی از مهم ترین آثار این رشد، موضوع اشتغال زایی است که در توسعه و گسترش فرصت های شغلی برای اقشار مختلف جامعه مؤثر بوده است. حضور گردشگر در هر کشور می تواند برای تعداد زیادی از مردم ایجاد شغل کند؛ از فعالان حمل و نقل ورودی به کشور تا حمل نقل شهری و اقامتگاه‌ها که هتل و یا بوم گردی را شامل می شود تا تولید کنندگان محصولات صنایع دستی و صاحبان رستوران‌ها. یکی از انواع گردشگری که این روزها طرفداران زیادی در تمام نقاط دنیا برای خود دارد گردشگری دریایی است.
ایران نیز با دارا بودن چند هزار کیلومتر طول نوار ساحلی که هفت استان کشور را در برمی‌گیرد، یک کشور دریایی محسوب می‌شود. برای استفاده از صنعت گردشگری دریایی، فراهم کردن زیرساخت‌ها و امکانات مانند ساخت شناورها و قایق‌های تفریحی، ساخت اسکله‌های تفریحی، پارک‌های دریایی و زیردریایی‌های تفریحی باید در اولویت قرار بگیرد که به نظر می‌رسد توسعه گردشگری دریایی برای دولت در اولویت برنامه‌ها قرار دارد.
چرا گردشگری دریایی در ایران جان نمی‌گیرد
مریم سلیمانی، کارشناس حوزه گردشگری دریایی در اینباره به روزنامه اقتصادسرآمد، گفت: اصولاً گردشگري دريايي و سواحل به معناي تخصصي كلمه در كشور وجود ندارد و آنچه هست حضور اهالي شهرهاي دور از نوار ساحلي و مردم علاقه‌مند به دريا است، البته در برخي مناطق مانند قشم، كيش و چابهار، برخي امكانات تخصصي ازجمله جت اسكي، فراهم‌شده اما در ساير موارد، چيزي به‌عنوان گردشگري دريايي نداريم كه جاذبه‌های دريايي كشور را به‌طور مشخصي ارائه كند.
دسته‌بندی های گردشگری دریایی
او ادامه داد: چنانچه فعالیت‌های دریایی و گردشگری، در محيط ساحلی انجام پذيرد در حوزه گردشگري ساحلي دسته‌بندی می‌شوند، هرچند گردشگري دريايي ازنظر ماهيت با گردشگري ساحلي متفاوت است اما به دليل وجه مشترك آن‌ها يعني ارتباط با دريا، شباهت‌هایی نيز ميان آن‌ها هست.  از فعالیت‌های گردشگري دريايي و ساحلي می‌توان به غواصي، سفرهاي تفريحي، اسكي روي آب، جت اسكي، آکواریوم و ماهيگيري تفريحي اشاره كرد، اگر اين فعالیت‌ها در آب‌های عميق انجام شود به آن گردشگري دريايي گفته می‌شود و اگر در نزديكي ساحل انجام شود گردشگري ساحلي ناميده می‌شود. اما این تفکیک در ایران هنوز شکل اساسی به خود نگرفته است.
محدودیت وسایل حمل‌ونقل دریایی 
به گفته وی، در ايران در حال حاضر تنها چيزي كه در حمل‌ونقل دريايي داريم، کشتی‌های كاتاماران است كه مناسب حمل‌ونقل مسافر در مقاصد چندمايلي بين جزاير است و امكانات، فضا و امنيت لازم را براي گردشگري دريايي ندارد، با توجه به داشته‌های فعلي، می‌توان گفت در ايران، گردشگري ساحلي رونق بيشتري دارد، به‌ویژه باوجود پلاژها، اسکله‌های مسافري و كلوپ هاي دريايي كه در شمال كشور و نيز در قشم، كيش و چابهار داريم.
نبود ساختار نظام‌مند گریبان‌گیر
 گردشگری دریایی 
این کارشناس حوزه گردشگری دریایی افزود: «علاوه بر نبود زیرساخت‌های لازم و فرهنگ گردشگری دریایی، نبود ساختار نظام‌مند نیز گریبان‌گیر فعالیت‌ها در این حوزه شده است.گردشگری دریایی پتانسیل توسعه و رونق اقتصادی را دارد اما درحال‌حاضر با به‌کارگیری چند فروند کشتی صرفا به رفع نیاز گردشگران می‌پردازند و از ظرفیت‌های دیگر آن غافل مانده‌اند.
سلیمانی گفت: با ارائه برنامه‌های توسعه‌ای و تبیین سند راهبردی در گردشگری دریایی می‌توان به جذب سرمایه‌گذاری در این حوزه پرداخت و طبعا نتیجه‌ای جز توسعه در این حوزه نخواهد داشت.
تاكنون آمارهاي مشخص و رسمي در حوزه گردشگري دريايي ارائه نشده است و در خصوص وضعيت فعاليت هاي گردشگري كه ذكر شد اطلاعاتي در دسترس نيست، با بررسی‌های انجام‌شده توسط كارگروه مطالعات و برنامه‌ریزی ستاد توسعه فناوري و صنايع دانش‌بنیان دريايي شاخص‌هایی به‌منظور ارزيابي وضعيت گردشگري دريايي و ساحلي شناسايي و معرفی‌شده است.
قابل‌ذکر است آمار در دسترس مربوط به تعداد سفرهاي دريايي است كه توسط سازمان بندرها و دريانوردي ارائه‌شده است كه البته همه اين سفرها باهدف گردشگري انجام‌نشده است، همچنين آمارهاي ديگري در رابطه با امكانات تفريحي و گردشگري در دسترس است كه در اين  آمارنامه ارائه‌شده است. اطلاعات موجود بسيار محدود است و نياز به بررسی‌های بيشتر جهت شناخت وضعيت موجود در اين حوزه، احساس می‌شود.
حوزه دریایی کشور با مشکلاتی هم‌چون نبود زیرساخت‌های لازم و شرکت‌های کشتی‌سازی ورشکسته دست‌وپنجه نرم می‌کند و تا زمانی که این مشکلات برطرف نشود نمی‌توان برنامه جامعی برای آن تدوین کرد. صنعت گردشگری دریایی در جهان، قانونمند شده است. هر کشتی تجاری از جمله کشتی‌های کروز باید از طریق یک کشور ثبت شده باشند تا بتوانند در آب‌های بین‌المللی حضور پیدا کنند. یک کشور زمانی می‌تواند کشتی خود را ثبت کند که عضوی از سازمان بین‌المللی دریانوردی 
(IMO) باشد.