مدیرکل شیلات سیستان و بلوچستان گفت: سواحل مکُران از گواتر تا زرآباد در جنوب این استان ظرفیت‌های زیادی در تولید جلبک و خیار دریایی دارد و می‌تواند به قطب تولید این محصول در کشور تبدیل شود.به گزارش اقتصادسرآمد، عطاء الله رئیسی اظهارداشت: زمینی به مساحت ۷۵ هکتار با هدف تولید جلبک و خیار دریایی به بخش خصوصی واگذار شده و از نیمه دوم سال ۱۴۰۰ عملیات اجرایی این طرح مهم آغاز  شده است.وی بیان کرد: سرمایه‌گذاری ۸۵۰ میلیارد تومان بخش خصوصی در حوزه سواحل مکُران سیستان و بلوچستان در محدوده شهرستان دشتیاری در ۵۰ کیلومتری نوار ساحلی چابهار به بریس واقع شده و در این حوزه می‌توان پیش‌بینی ایجاد ۳۰۰ نفر اشتغال را کرد.مدیرکل شیلات سیستان و بلوچستان با اشاره به اینکه امروزه آبزیان دریایی، با توجه به ارزش غذایی بالا در سبد غذایی خانواده‌ها جایگاه مناسبی پیدا کرده و یکی از آبزیان مهم پرورشی در آب دریا، خیار دریایی است، افزود: این جانوران به علت درصد پروتئین بالا، کندروئیتین سولفات، گلیکوزید ساپونین و فقدان کلسترول در کشورهای مختلفی از قبیل هند، مالزی، اندونزی، ژاپن، ایتالیا و امریکا پرورش داده می‌شوند.وی بیان کرد: : ظرفیت تولید جلبک و خیار دریایی در سواحل مکران سالانه پنج هزار و ۸۰۰ تُن انواع جلبک دریایی از نوع ماکرو و میکرو است.رئیسی تصریح کرد: عواملی نظیر پراکنش وسیع گونه‌ خیار و جلبک دریایی، پرورش نسبتا آسان آنها، رشد سریع در تراکم بالا و جیره غذایی مصرفی با قیمت پایین باعث شده که منطقه ساحلی چابهار- گواتر به مکانی مستعد برای پرورش خیاران دریایی مانند H.leucospilota و Stichopusvarigatus تبدیل شود.وی ادامه داد: نتایج نشان می‌دهد که زمان بازگشت سرمایه در این پروژه خوب بوده و نرخ بازدهی آن ۷۵ درصد است که کاملا مقرون به صرفه بودن طرح را نشان می‌دهد.مدیرکل شیلات سیستان و بلوچستان گفت: سواحل مکران علاوه‌بر ظرفیت تولید خیار و جلبک و صدها فرصت آبزی پروری، ۱۱ اسکله و جایگاه تخلیه صید، ۲ هزار و ۵۰۰ شناور اعم از قایق و لنج، حدود ۲۵ هزار نفر صیاد دائمی و فصلی در قالب ۳۸ تعاونی صیادی، ۶ شهرک و ناحیه صنعتی و بیش از ۱۰۰ واحد تولیدی صنایع شیلاتی دارد که از جمله ظرفیت‌های شیلاتی برای رونق تولید و اشتغال هستند.وی ادامه داد: سواحل مکران با دارا بودن منطقه بالقوه پرورش میگو با بیش‌از ۴۲ هزار هکتار اراضی مستعد، ۴۱ درصد صید آب‌های جنوب کشور از دیگر ظرفیت‌هاست و به دلیل وجود شرایط مناسب از جمله زمین‌های بلااستفاده ساحلی، نیروی کار ساده، فناوری بومی شده و قابل دسترس، بازارهای نسبتا شناخته شده جهانی و ارزش صادراتی آبزیان(ماهی، میگو و سایر آبزیان دریایی) در توسعه آبزی‌پروری، می‌تواند نقش مهمی در افزایش اشتغال، ارزآوری و توسعه روستایی در مناطق ساحلی جنوب استان ایفا کند.